نقد فیلم و سریال ایمنا

نقد سریال سریال «۱۸۹۹»؛

فرهنگیک‌چشمی در جزیره کورها

«سریال ۱۸۹۹ همچنان یکی از سریال‌های خوب و قابل‌ اعتنای یک تا دو سال اخیر است، اما در حد یک‌چشمی در جزیره کورها؛ درواقع اگر این سریال را با سایر آثار به‌شدت سطحی، دستوری و شعاری رایج در جهان سینما و سریال‌سازی مقایسه کنیم، جزو دسته خوب‌ها و قابل تحمل‌ها قرار می‌گیرد.»

فرهنگغیبت عناصری چون تخیل کودکانه در انیمیشن لوپتو

«به نظر می‌رسد انیمیشن لوپتو در غیبت عناصری چون تخیل کودکانه، داستان‌پردازی هیجان‌انگیز و خلق شخصیت‌های جذابی که بتواند گروه سنی مورد نظر انیمیشن لوپتو را تحت تأثیر قرار دهد، در بر دارنده شعارهایی درباره جلوگیری از ورود اجناس خارجی و امیدواری به تولیدات داخل و بی‌اعتنایی به ترس از شکست است.»

فرهنگفیلم «رضا»؛ تلاشی برای بیان عشق به شیوه مدرن

«لذت دیدن فیلم «رضا» بیش از هر چیزی مرهون نگاه متفاوت نویسنده اثر به مقوله عشق در این روزگار است. فیلم‌نامه‌نویس بر مبنای ساختار کلاسیک رابطه عاشقانه در داستان‌های کهن، تلاش می‌کند نگاهی واقع‌گرایانه و امروزی به آن بدهد.»

یادداشت/

فرهنگ«متری شیش و نیم»؛ بیان روایت‌های پنهان

آسیب‌هایی که روستایی در «متری شیش و نیم» به آن می‌پردازد به اشکال مختلف می‌تواند سرباز کند؛ گاهی با تولد ناصر خاکزادها، گاهی با اعتراضات و طغیان‌های اجتماعی و سیاسی و گاهی با سرریز شدن خشم و اعتراض. نکته آنجا است که وقتی سرریز خشم و اعتراض و سرخوردگی به نهایت میزان خود برسد، سیلابی جاری می‌شود.

فرهنگ«ابلق» بیانگر چرخه باطل طبقه محروم

در محله‌ای که سهم مردمش از خوشبختی فریاد شادی دیگران است؛ چرخ‌وفلک شهربازی مجاور، تبدیل به چرخ‌وفلک قراضه محله آن‌ها می‌شود و نصیب آن‌ها از خوشحالی‌های جاری در شهربازی فقط هیکل بزرگ و نورهای ستاره‌گون و رنگی آن را در شب است، شاید تنها دلخوشی فقط همین تماشای آن از دور باشد.

فرهنگ«بی‌گناهان»؛ یک پارادوکس با عواقب احساسی عمیق

فیلم نروژی «بی‌گناهان» به‌ شکلی هراس‌انگیز این موضوع را بررسی می‌کند که کودکان چگونه می‌توانند عاری از فساد و درعین‌حال بی‌رحم باشند؛ پارادوکسی با عواقب احساسی عمیق که می‌تواند تا سال‌ها پس از دوران جست‌وخیز در زمین‌ بازی باقی بماند.

فرهنگبی‌اعتنایی به عنصر غافلگیری در سریال خاندان اژدها

سریال خاندان اژدها، بیش از اینکه خصوصیات یک اثر حماسی را به تماشاگر القا کند، او را به یاد ویژگی‌های سریال‌های ترکیه‌ای مد روز می‌اندازد حتی درزمینه طراحی سکانس‌های اکشن و هیجان‌انگیزی که بتواند نشانی از قدرت و زیرکی کاراکترهایش را در میدان نبرد به تماشاگر نشان دهد نیز ضعیف عمل کرده است.

فرهنگ«جنایت بی‌دقت»؛ روایتی تو در تو به واسطه خوانش مدرن

فیلم «جنایت بی‌دقت» پنج خط داستانی مختلف را در تداخل زمان و مکان به‌گونه‌ای تو در تو پیش می‌برد که به شیوه رئالیسم جادویی چند زمان را در کنار هم احضار می‌کند و به خوانش شخصی نویسنده و فیلمساز از یک رویداد واقعی در کنار خطوط فرعی برآمده یا مرتبط به آن، می‌انجامد.

فرهنگ«من»، فیلمی بدون خط داستانی

فیلمنامه فیلم «من» پیش از هر چیز با خلق شخصیت آن شروع شده است. می‌توان احساس کرد که در آغاز هیچ خط داستانی وجود نداشته بلکه ساختن کالبد شخصیتی یک زن و ریختن روحی پر تلاطم و پرتنش همچون آذر میرزایی در آن ظرف، خرده داستان‌هایی را وارد فیلمنامه کرده است.

فرهنگ«روزی روزگاری مریخ»؛ ایرانیزه شده مناسبات اهالی مریخ

آنچه در مجموعه طنز «روزی روزگاری مریخ» بیش از همه به چشم می‌آید فضای ایرانیزه شده مناسبات اهالی مریخ است چه افرادی که اهل مریخ هستند و چه مهاجرانی که از سایر ملل به آنجا مهاجرت کردند همه گویی تحت تأثیر فرهنگ ایرانی هستند.

فرهنگ«نوبت لیلی»؛ سیری در کهن‌الگوی سفر

سریال «نوبت لیلی» در دنیای آلوده به زشتی‌ها، اثری متفاوت و قابل تأمل است؛ چراکه مخاطب را در جای درست خود در مواجهه با یک اثر هنری می‌نشاند که آن مقام تخیل است.

فرهنگ«آخرین داستان»؛ درامی کهن اما چندلایه

پس از انتخاب درست یک منبع اقتباس غنی، رویکرد نویسنده و کارگردان انیمیشن «آخرین داستان» به این درام چندلایه است؛ به گونه‌ای که برای مخاطبانی از چند نسل قابلیت دریافت داشته باشد.