به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، گروهی از محققان آمریکایی به منظور بررسی تأثیر تنهایی بر سلامت استخوان‌ها، مطالعه جدیدی انجام دادند. آن‌ها برای رسیدن به این هدف، ۳۲ موش ۱۶ هفته‌ای را به دو گروه تقسیم کردند، موش‌های گروه اول به صورت جداجدا در قفس نگه داشته شدند، در حالی که موش‌های گروه دوم به صورت گروهی زندگی می‌کردند. شرایط زندگی این موش‌ها به مدت چهار هفته تحت نظر بود.
نتایج بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که تراکم مواد معدنی استخوان موش‌های نر جدا شده کاهش پیدا کرده بود. استخوان‌هایی که حاوی مواد معدنی کمتری هستند، تراکم کمتری نیز دارند و بیشتر در معرض شکستگی قرار دارند. تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که موش‌های نر نشانه‌هایی از کاهش بازسازی استخوان داشتند، فرآیندی که شامل تشکیل استخوان جدید می‌شود. در مقابل، موش‌های ماده هیچ تغییری در تراکم استخوان به دلیل انزوا را تجربه نکردند.
به گفته محققان، هنوز دلیل تأثیر تنهایی بر کاهش تراکم استخوان به صورت دقیق و قطعی مشخص نشده است، اما ممکن است به دلیل تأثیر هورمون‌های استرس مختلف و سیستم عصبی سمپاتیک بدن رخ داده باشد. لازم است مطالعات بیشتری در این زمینه صورت گیرد تا دلیل تأثیر تنهایی بر کاهش تراکم استخوان مشخص شود و اطلاعات بیشتری در این زمینه در دسترس قرار گیرد.
نظر شما