به گزارش ایمنا، ماه مبارک رمضان در سال ۱۴۰۲ روز سوم فروردین ماه آغاز شد.
- بیشتر بخوانید: دعای وداع با ماه رمضان در صحیفه سجادیه
خدایا!
خروج از ماه مبارک را برای ما مقارن با خروج از تمامی گناهان قرار بده
ماه رمضان می‌رود و توشه ندارم
در مزرعه عفو خدا خوشه ندارم
با روزه خدایی نشدم، باز امیدی
جز گریه بر صاحب شش گوشه ندارم
کم کم غروب ماه خدا نزدیک می‌شود
صد حیف از این بساط که برچیده می‌شود
در این بهار رحمت و غفران و مغفرت
خوشبخت آن‌کسی است که بخشیده می‌شود
چه شب‌هایی ز دست این گدا رفت
سحرهای پر از عشق و صفا رفت
خداحافظ دعاهای مبارک
بهار رحمت و ذکر خدا رفت
خداحافظ ای ماه بزرگ خدا!
شهر الله اکبر ای ماه بزرگ خدا!
ماه رمضان! خداحافظ،
وای ماهی که برای اولیاء خدا عیدی بودی خداحافظ
خدایا در ساعات پایانی این ماه
ما را مشمول رحمت بی پایانت قرار ده
گناهان ما را ببخش و این وداع را آخرین
وداع (با ماه مبارک رمضان) عمرمان قرار مده…
خداحافظ ماه پروردگار الرحمن الراحمین
خداحافظ ماه لحظه‌های افطار و سحر
خداحافظ ماه نعمت و رحمت و برکت
خداحافظ ماه شب‌های نورانی قدر
افسوس که ماه رمضان آمد و رفت
آن توبه ده پیر و جوان آمد و رفت
از بهر صلاح کار ما آمده بود
از دست فساد ما به جان آمد و رفت
بیداری ماه رمضان رفت، دریغ
این آینه از دست جهان رفت، دریغ
جان بود به جسم مُرده این دنیا
ای دلشدگان! جان جهان رفت، دریغ
الوداع ای ماه عفو بندگان
الوداع ای ماه اشک عاشقان
الوداع لبخند رب العالمین
ماه عشق و ماه سوز نادمین
لحظات دعا، خداحافظ
روزهای خدا، خداحافظ
لحظات غریب قبل سحر
بوی افطار هر شب مادر
افسوس که ایام شریف رمضان رفت
سی عید به یک مرتبه از دست جهان رفت
افسوس که سی پاره این ماه مبارک
از دست به یکباره چو اوراق خزان رفت
عید رمضان آمده از شمیم عطرش مستیم
سی روز به سجاده عشق و کرمش بنشستیم
گر در نظر حق نشود رد همه طاعت ما
اجری چه از این به که ز جمله رستگاران هستیم
سلام بر عید الوداع یا رمضان
دارم از پای بساط سفره‌ات پا می‌شوم
بعد از این شب‌ها خدایا باز تنها می‌شوم
دور بودم سی شب از دنیای وانفسا ولی
بعد از این سی شب دوباره غرق دنیا می‌شوم
فرصت خوب رهایی شد تمام
ماه عشق و آشتی ماه صیام
سی شب ماه خدا پایان رسید
ماه شوال المکرم شد پدید
رفت دیگر یا علی و یاعظیم
خواندن سی جزء قرآن کریم
خداحافظ ای ماه غفران و رحمت
خداحافظ ای ماه عشق و عبادت
خداحافظ ای ماه نزدیکی بر آرزوها
خداحافظ ای ماه مهمانی حق تعالی
خداحافظ ای دوریت سخت و جانکاه
خداحافظ ای بهترین ماه الله
به کجا چنین شتابان؟
ما را تو گذاشتی این چنین هراسان
تو خود عزم رفتن کرده‌ای
وای به حال ما جاماندگان
به درود ای ماه روزه داران
خداحافظ ای بهار دلم، ای دعای سحر، ای ابو حمزه
خداحافظ ای رفیق دلم، می‌روی ز برم، با چنین غمزه
خداحافظ افتتاح سحر، ای مجیر سحر، گریۀ شب‌ها
خداحافظ جوشن تقوی، مونس دل‌ها هدیۀ زهرا
همه هستم رفته از دستم، امید دل را به تو بستم
ای خدا العفو، ای خدا العفو
حیف که از دست ما ماه خدا می‌رود
ماه مناجات و نور، ماه دعا می‌رود
ماه سحر خیزی اهل صفا می‌رود
ماه وصال علی، ماه ولا می‌رود
ماه خدا رفت و رفت، جلو بدرش به خیر
افسوس که ایام شریف رمضان رفت
سی عید به یک مرتبه از دست جهان رفت
افسوس که سی پاره این ماه مبارک
از دست به یک بار چو اوراق خزان رفت
ترک ما را می‌کند ماه خدای دادگر
واگذارد عاشقان خویش تا سالی دگر
بهره‌ها بردیم از این ماه پرفیض و نکو
خیربادا یاد هر افطار و هر صبح سحر
بدرود ای بزرگ‌ترین ماه خداوند و ای عید اولیای خدا.
بدرود ای ماهی که تا تو بودی، امن و سلامت بود.
بدرود ای آنکه نه در مصاحبت تو کراهت بود و نه در معاشرتت ناپسندی.
بدرود که سرشار از برکات بر ما درآمدی و ما را از آلودگی‌های گناه شست‌وشو دادی.
بدرود که چه بدی‌ها با آمدنت از ما دور شد و چه خیرات که ما را نصیب آمد.
بدرود تو را و آن شب قدرت را که از هزار ماه بهتر است.
بدرود تو را و آن فضل و کرم تو را که اینک از آن محروم مانده‌ایم.
بدرود ای ماه دست یافتن به آرزوها…
نظر شما