به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، این اختلال برخلاف نام خود تنها مخصوص دوندگان نیست؛ در واقع هر گونه کشش یا فشار زیاد بر مفصل زانو، باعث التهاب و درد مفصلی در بافت همبند متصل به زانو و در نتیجه اختلال زانوی دونده می‌شود. در ادامه شما را با بعضی از علت‌های این اختلال، علائم بیماری و روش‌های درمان آن آشنا می‌کنیم:
علل سندرم درد پتالوفمورال
استفاده بیش از اندازه از زانو: خم‌کردن بیش از حد زانو یا انجام تمرینات پر فشار مانند حرکت لانژ (حرکت ناگهانی بدن به جلو) و حرکات پلیومتریک (تمرینات تقویت عضلات توسط کشش و انقباض آن‌ها) می‌تواند باعث آسیب به بافت‌های داخل و اطراف زانو شود.
ضربه مستقیم به زانو: برای مثال در اثر افتادن یا اصابت
ردیف نبودن استخوان‌ها (malalignment): اگر هر یک از استخوان‌های باسن تا مچ پا مانند کاسه زانو از وضعیت صحیح خود خارج شود، می‌تواند فشار زیادی به بعضی از نقاط وارد کند. بنابراین کاسه زانو به راحتی در شیار خود حرکت نمی‌کند و همین امر می‌تواند باعث ایجاد درد می‌شود.
مشکل بیش‌تحرکی و بی‌ثباتی کشکک زانو: هنگامی‌که مفاصل بیش از حد لازم حرکت می‌کند و کف پای افراد صاف باشد این مشکل به وجود می‌آید؛ این موارد اغلب نحوه راه‌رفتن را تغییر داده و منجر به درد زانو می‌شود.
عضلات ران ضعیف یا نامتعادل: چنانچه آن دسته از عضلات بزرگ در قسمت جلوی ران که هنگام خم‌کردن یا کشیدگی مفصل، زانو را در جای خود نگه می‌دارد، ضعیف یا انعطاف‌ناپذیر باشد، کاسه زانو ممکن است در جای مناسب خود نماند.
علائم اختلال زانوی دونده چیست؟
نشانه اصلی این اختلال درد در قسمت جلو، اطراف یا پشت کاسه زانو است که هنگام خم‌شدن زانو در راه‌رفتن، زانو زدن، دویدن یا حتی بلند شدن از صندلی و پایین آمدن از پله یا سراشیبی بدتر می‌شود. این درد می‌تواند با ایجاد ورم در ناحیه اطراف زانو یا احساس ساییدگی در زانو همراه باشد. این اختلال با معاینه جسمی کامل بدن و همچنین انجام آزمایشاتی مانند پرتوهای اشعه ایکس و نگاه دقیق‌تر به داخل مفصل، تشخیص داده می‌شود.
نحوه درمان
در اکثر افراد، درد زانوی دونده تنها با گذشت زمان و پیگیری درمان بهبود می‌یابد. استراحت‌دادن به زانو و پرهیز از حرکات تشدیدکننده آسیب‌ها مانند دویدن، نشستن و ایستادن طولانی‌مدت، قرار دادن یخ روی زانو، استفاده از زانوبند یا یک باند کش‌دار، قرار دادن بالش زیر زانو در هنگام نشستن یا دراز کشیدن، مصرف داروهایی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن، انجام تمرینات کششی و تقویتی مخصوص عضلات چهار سر ران، تهیه کفی کفشی مناسب برای محافظت از قوس کف پا و در موارد نادر مراجعه به متخصص یا جراح ارتوپدی برای برداشتن و جایگزین‌کردن غضروف آسیب دیده یا در موارد شدید اصلاح موقعیت زانو، به تسکین درد، تورم و افزایش سرعت بهبود کمک می‌کند.
چه زمانی وضعیت زانو بهتر می‌شود؟
زمان بهبودی در افراد مختلف، بسته به وضعیت بدن آن‌ها و آسیب‌وارده متفاوت است، اما پس از بهبود یافتن نیز نباید فشار زیادی بر زانو وارد کرد. البته این موضوع به معنای کنار گذاشتن ورزش نیست؛ تمریناتی مانند شنا که به مفاصل آسیب نمی‌رساند، جایگزین بهتری است. انجام ورزش منظم برای نرم و قوی‌کردن عضلات ران، استفاده از کفش‌های مناسب و باکیفیت، اجتناب از دویدن روی سطوح سخت مانند بتن، حفظ تناسب اندام و وزن، گرم‌کردن بدن قبل از تمرین، انجام حرکات شدید به صورت آهسته و آرام، مراجعه به فیزیوتراپی در صورت لزوم و استفاده از زانو بند، راه‌کارهایی برای پیشگیری از این اختلال است.
نظر شما