«گرفتن دست خواهری که بعد از سالها هنوز چشمش نمناک غم برادری است که پیکرش را دستبسته بعد از ۲۹ سال به خانه آوردند، تنها دلداری بود که به ذهنش رسید. چند دقیقهای سکوت بینشان حاکم شد و این دستها بود که کار حرفها را میکرد.»
بگذار برخی در عصر ما دهان باز کنند و کلمهها را در بیرحمانهترین حالت ممکن به دار بکشند وقتی از تو مینویسند. بگذار بگویند، بگذار ببرند، بدوزند و بپوشند که خودشان بهتر از هرکسی میدانند که واژههای آنها، مفت هم گران است.
در نسل شاعری که با سلاح شعر به پاسبانی از میراث شیعه پرداخت، فرزندانی قدم به این دنیا گذاشتند که با خون سرخ خود وضو ساختند و زیر رگبار خصم به ستایش معشوق مشغول شدند.