به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، روند روبهرشد استفاده از خودروهای برقی، زیرساختهای شارژ عمومی را به یکی از موانع اصلی توسعه این نوع وسایل نقلیه تبدیل کرده است. در حالی که شرکتهای خودروسازی به سمت تولید خودروهای برقی با آلایندگی صفر حرکت میکنند، توسعه شبکه شارژ، همگام با این تحول پیش نمیرود. دلیل اصلی این کمبود، سرعت کند ایجاد زیرساختهای شارژ مناسب در خیابانها است و تلاشهای گوناگونی برای گسترش و بهبود زیرساختهای شارژ در بخش عمومی و خصوصی در حال انجام است.
افزایش استقبال از خودروهای برقی و گسترش سهم آنها در بازار با سرعت روزافزون در حال افزایش است و دیگر نمیتوان این پدیده را یک اتفاق زودگذر تلقی کرد. تولیدکنندگان بزرگ خودروهای برقی با درک این موضوع، برنامههای خود را بهگونهای تغییر دادهاند که تا دهه آینده، محصولاتی با آلایندگی صفر تولید کنند. تولیدکنندگان خودروهای لوکس، زودتر از دیگر شرکتها فروش خودروهای بنزینی و دیزلی را متوقف خواهند کرد.
ولوو اعلام کرده است که تا سال ۲۰۳۰ فقط خودروی برقی تولید خواهد کرد و آئودی نیز قصد دارد تا چند سال بعد، تولید خودروهای با موتور احتراقی را بهتدریج کاهش دهد، این در حالی است که شبکه شارژ خودروهای برقی در بیشتر بازارها، همچنان با سرعت کمی در حال توسعه است. تاکنون امید اصلی فعالان این حوزه، به شارژ خانگی و اختصاصی خودروها بوده است. تحقق کامل پتانسیل خودروهای برقی نیاز به توسعه شبکههای شارژ عمومی دارد.
از نظر تئوری میتوان یک خودروی برقی را به هر پریز برقی متصل کرد، اما مشکل اصلی، میزان توان و مدت زمان شارژ است. هرچه ظرفیت باتری خودروها بیشتر باشد، این زمان نیز افزایش پیدا میکند. در گذشته، ظرفیت باتری خودروهای برقی بهندرت به ۲۰ کیلووات ساعت میرسید، اما مدلهای جدیدتر، باتریهایی با ظرفیت ۵۰ تا ۸۰ کیلووات ساعت و حتی ۱۰۰ کیلووات ساعت دارند. هدف اصلی در شارژ عمومی، دستیابی به شارژ سریع است که به فناوریهای پیشرفته نیاز دارد. شرکتهایی همچون تسلا، در حال تجهیز شبکه اختصاصی خود به سیستمهایی با توان خروجی تا ۳۰۰ کیلووات هستند.
در حال حاضر، خودروهای برقی قادر به پیمودن مسافتهای طولانی نیستند، بنابراین، این بخش نیازمند ارتقا و سازگاری فناوری است. کشورهایی که بیشترین تمایل را به استفاده از خودروهای برقی دارند، در تلاش هستند تا با سرمایهگذاریهای چند میلیون دلاری، روند توسعه شارژرهای عمومی را تسریع کنند، برای مثال، کمیته تغییرات آبوهوایی بریتانیا، تخمین زده که برای پاسخگویی به نیازهای رانندگان خودروهای برقی در سال ۲۰۳۰، به ۱۱۷۰ ایستگاه شارژ در هر ۱۰۰ کیلومتر نیاز است.
چالشهای ایستگاههای شارژ خودروهای برقی
زیرساختهای شارژ عمومی با مجموعهای از چالشهای جدی روبهرو هستند، در حالی که هنوز چالشهای قبلی بهطور کامل برطرف نشده است. بازسازی ایستگاههای شارژ قدیمی برای انطباق با شرایط جدید، معایب زیادی دارد و به همین دلیل پیشنهاد میشود که ایستگاههای جدید راهاندازی شود. موانع فنی دیگری نیز در زمینه ادغام شارژرها در مکانهای مختلف بهویژه در فضاهای شهری وجود دارد.
تا به امروز، نحوه شارژ خودروهای برقی، بر اساس نوع کانکتور سازگار با هر خودرو، متفاوت بوده است. این مسئله، به شرکت سازنده و منطقه جغرافیایی بستگی دارد. فعالان حوزه خودروهای برقی خواستار یک استاندارد واحد برای شارژ سریع هستند تا شرکتها مجبور نباشند ایستگاههای شارژ را با انواع مختلف کانکتور طراحی کنند.
مشکلات مربوط به نگهداری و تعمیر ایستگاههای شارژ نیز، یک عامل مهم و مرتبط با بازسازی زیرساختها است. برای مثال در کالیفرنیا که بزرگترین بازار خودروهای برقی در ایالات متحده آمریکا است، یکچهارم ایستگاههای شارژ، غیرفعال است. کمبود نیروی متخصص و آموزشدیده در سطح جهان بهشدت احساس میشود.
کاهش سرعت نصب ایستگاههای شارژ، از زمان همهگیری کرونا، بهدلیل کمبود جهانی قطعات و افزایش قیمت فلزاتی همچون لیتیوم، تشدید شده است. این دو عامل، منجر به افزایش هزینهها شده است، هرچند پیش از این نیز، راهاندازی ایستگاههای شارژ سریع، هزینهی زیادی داشت.
راهکارهای بهبود وضعیت شارژ خودروهای برقی
با توجه به چالشهای موجود در زمینه شارژ خودروهای برقی، طرحهای مختلفی از جمله تصویب یک استاندارد جهانی برای شارژ و توسعه جادههای برقی برای رفع این مشکلات در حال بررسی است. تولیدکنندگان بزرگ خودرو در ایالات متحده، توافق کردهاند که از استاندارد شارژ آمریکای شمالی(NACS) که توسط شرکت تسلا توسعه یافته است، برای خودروهای جدید خود استفاده کنند. بیشتر این شرکتها، این استاندارد را از سال جاری در خودروهای جدید خود پیادهسازی خواهند کرد و آداپتورهایی را نیز برای خودروهای قدیمیتر ارائه خواهند داد تا امکان شارژ آنها در سوپرشارژرهای تسلا فراهم شود.
شرکتهای بامو، جنرال موتورز، هوندا، هیوندای، کیا، مرسدس بنز و استلانتیس نیز، شرکت یونا را با هدف ساخت شبکهای با ۳۰ هزار پورت شارژ سریع مستقیم، برای پشتیبانی از استاندارد شارژ آمریکای شمالی و استاندارد سیستم شارژ متصل تأسیس کردهاند.
راهکارهای متعددی برای مالکان خودروهای برقی ارائه شده است که بدون گاراژ یا شارژر اختصاصی هستند تا آنها بتوانند بهراحتی خودروهای خود را شارژ کنند، برای مثال، دولت بریتانیا به مالکان خودروهای برقی که گاراژ ندارند، کمکهای مالی پرداخت میکند تا بتوانند شارژرهای خیابانی را نصب کنند. یک طرح آزمایشی در شهر ناتینگهام در حال اجرا است که به مالکان این امکان را میدهد که یک کابل از شارژر خانگی خود به خیابان بکشند و خودروی خود را مقابل منزل شارژ کنند.
در چندین کشور اروپایی از جمله فرانسه، سوئد و آلمان، پروژههای مربوط به جادههای برقی در حال توسعه است. دولت فرانسه قصد دارد ۸۸۵۰ کیلومتر جاده برقی با استفاده از کابلهای هوایی یا شارژ القایی احداث کند. آلمان نیز قصد دارد چهار هزار کیلومتر کابل هوایی در بزرگراهها نصب کند و سوئد نیز در نظر دارد ۲۰۰۰ کیلومتر جاده برقی بسازد. این جادههای برقی میتوانند از روشهای مختلف شارژ از جمله سیستمهایی با کابلهای هوایی و شارژ القایی بیسیم پشتیبانی کنند.
شارژ خودروها حین حرکت، یکی از راهکارهایی است که در حال حاضر برای تسهیل شارژ خودروهای برقی، مورد آزمایش قرار میگیرد. اولین جاده برقی بیسیم، در شهر دیترویت آمریکا نصب شده است تا خودروهای برقی حین رانندگی، شارژ شوند. این جاده، یک قطعه ۴۰۰ متری است که زیر سطح آن، سیمپیچهای الکترومغناطیسی نصب شده است. سیمپیچها به شبکه برق شهر متصل هستند و با ایجاد یک میدان الکترومغناطیسی در سطح جاده، انرژی را به گیرندهای که به باتری خودروی برقی متصل است، منتقل میکنند.
قرار است همین سیستم در یک بزرگراه بین پاریس و اورلئان در فرانسه نیز آزمایش شود. هدف از این کار، ایجاد مسیری است که انواع مختلف وسایل نقلیه، از جمله خودروهای سواری، ونها، کامیونها و اتوبوسها بتوانند از آن استفاده کنند و میزان انتشار گازهای گلخانهای را در مقایسه با خودروهای دیزلی، تا ۸۶ درصد کاهش دهند. برای دستیابی به این اهداف، نیاز به همکاری و توافق بین ذینفعان مختلف در حوزه خودروهای برقی است؛ تنها در این صورت است که میتوان از سرمایهگذاریهای انجامشده، بهدرستی استفاده کرد و پاسخگوی نیاز روزافزون تعداد خودروهای برقی در جادهها بود.
نظر شما