به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، جدیدترین خبرهای جهان را در این بسته خبری بخوانید.
هانگژوی چین طبق شاخص جهانی شهرهای دوچرخه‌دوست امتیاز ۵۲.۵۵ از ۱۰۰ را کسب کرده و تنها شهر غیراروپایی در بالاترین سطح این رتبه‌بندی است که اغلب توسط شهرهای اروپایی پر شده است.
هانگژو سرمایه‌گذاری زیادی در زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری انجام داده است، که شامل برنامه‌های اشتراک دوچرخه گسترده و مسیرهای مخصوص دوچرخه‌سواری می‌شود. حدود ۳۰ درصد از جمعیت این شهر به طور منظم از دوچرخه استفاده می‌کنند که نشان‌دهنده فرهنگ قوی دوچرخه‌سواری است که توسط سیاست‌های محلی حمایت می‌شود.
زیرساخت‌های گسترده دوچرخه‌سواری
هانگژو شبکه‌ای جامع از مسیرهای مخصوص دوچرخه‌سواری ایجاد کرده است که شامل مسیرهای غیرموتوری کنار جاده‌های اصلی به طول تقریبی ۴۰۷۳ کیلومتر است. این زیرساخت‌ها ایمنی و راحتی را برای دوچرخه‌سواران فراهم می‌کند.
این سیستم که در ۲۰۰۸ راه‌اندازی شد، اولین برنامه از این نوع در چین بود و اکنون با حدود ۱۱۶ هزار دوچرخه در بیش از ۳۷۰۰ ایستگاه به بزرگترین سیستم اشتراک دوچرخه در دنیا تبدیل شده است. این سیستم دسترسی آسان به دوچرخه‌ها برای سفرهای کوتاه را فراهم می‌کند و وابستگی به وسایل نقلیه موتوری را کاهش می‌دهد.
تأثیر بهسازی در احیای شهرها و جوامع
نوسازی شهری یک فرآیند دگرگونی با هدف احیای شهرها با پرداختن به فرسودگی‌های شهری و تغییر کاربری فضاهای کم‌استفاده آن‌هاست. این پدیده در سطح جهانی مورد توجه قرار دارد و شهرهای مختلف جهان شاهد اجرای پروژه‌های متعددی برای بهبود ظاهر و عملکرد خود بوده‌اند.
جنبه‌های کلیدی نوسازی شهری
تغییر مناطق سوخته: نوسازی شهری اغلب شامل توسعه مجدد مناطق رها یا نادیده گرفته‌شده برای تبدیل شدن به فضاهای عمومی پر جنب‌وجوش است. به‌عنوان مثال خط راه‌آهن سابق نیویورک به یک پارک مرتفع محبوب تبدیل شده است که این امر نشان می‌دهد می‌توان زیرساخت‌های بلااستفاده را برای استفاده اجتماعی تغییر کاربری داد. منطقه پیرمونت سیدنی نیز در پروژه‌ای مشابه شاهد تبدیل یک خط قطار باربری قدیمی به پارکی مناسب برای عابر پیاده بوده که اتصالات و تعاملات محلی را در منطقه میزبان خود افزایش داده است.
احیای اقتصادی و اجتماعی: ابتکارات نوسازی شهری مدرن نه‌تنها بر بهبود فیزیکی، بلکه بر احیای اقتصادی و انسجام اجتماعی نیز تمرکز دارد. پروژه‌های این بخش اغلب با هدف جذب سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و تقویت مشاغل محلی انجام می‌شوند که می‌تواند منجر به ایجاد شغل و رشد اقتصادی شود. به‌عنوان مثال بوئنوس آیرس با موفقیت منطقه ساحلی پورتو مادرو خود را به یک محله با کاربری مختلط توسعه و به‌طور قابل‌توجهی قابلیت اقتصادی آن را افزایش داده است.
پایداری محیطی: بسیاری از پروژه‌های نوسازی شهری از زیرساخت‌های سبز برای ارتقای پایداری محیطی استفاده می‌کنند که شامل ایجاد پارک‌های شهری، باغ‌های اجتماعی و بهبود گزینه‌های حمل‌ونقل عمومی برای کاهش وابستگی به خودروها می‌شود. تاکید بر پایداری در ابتکاراتی در شهرها منعکس می‌شود که هدف آنها افزایش تنوع زیستی و مدیریت مؤثر منابع آب است.
مشارکت جامعه: نوسازی موفق شهری مستلزم مشارکت فعال جوامع محلی است. مشارکت ساکنان در فرآیند برنامه‌ریزی کمک می‌کند تا اطمینان حاصل شود توسعه‌های انجام‌گرفته، نیازهای آنها را برآورده و میراث فرهنگی آنها را حفظ می‌کنند. ابتکاراتی که توسط «فرهنگ‌آفرینان شهری» رهبری می‌شوند، استراتژی‌های فرهنگی را با اهداف اقتصادی ترکیب و راه‌حل‌های نوآورانه‌ای را تقویت می‌کنند که با جمعیت محلی سازگاری دارد.
چالش‌ها و ملاحظات نوسازی شهری
فراگیری در مقابل انحصارگرایی: با وجود جنبه‌های مثبت پروژه‌های زیباسازی، این خطر وجود دارد که آنها به‌طور ناخواسته بخشی از جمعیت شهرنشین را از فضاهای عمومی حذف کنند. این در صورتی است که تلاش‌های نوسازی شهری، زیبایی‌شناسی را بر دسترسی یا نیازهای جامعه ترجیح دهد که این امر منجر به احساس بیگانگی در ساکنان محلی می‌شود. این جنبه به‌ویژه در فصول جشن که گروه‌های مختلف دور هم جمع می‌شوند بسیار مهم است.
متعادل کردن زیبایی‌شناسی با عملکرد: زیباسازی شهری باید بین جذابیت بصری و مطلوبیت عملکردی تعادل ایجاد کند. پروژه‌هایی که تنها تزئینی هستند و نیازهای عملی را برآورده نمی‌کنند با این هدف هم‌خوانی ندارند. طراحی شهری مؤثر باید این عناصر را برای ایجاد فضاهایی ادغام کنند که نه‌تنها زیبا هستند، بلکه کیفیت زندگی ساکنین را نیز افزایش می‌دهند.
انعطاف‌پذیری آب‌وهوایی: گنجاندن تاب‌آوری آب‌وهوایی در طرح‌های زیباسازی شهری اهمیت فزاینده‌ای دارد. از آنجا که شهرها با چالش‌های ناشی از تغییرات اقلیمی روبه‌رو هستند، یکپارچه‌سازی راه‌حل‌های مبتنی بر طبیعت همچون بام‌های سبز یا روسازی‌های نفوذپذیر می‌تواند اثرات زیست‌محیطی را کاهش و در عین حال کیفیت زیبایی‌شناختی مناطق شهری را افزایش دهد. چنین رویکردهایی از اهداف توسعه پایدار حمایت می‌کنند و زندگی عمومی شهری را بهبود می‌بخشند.
هموارترین کشورهای جهان کدامند؟
هر یک از کشورهای جهان ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارند که آنها را از سایر نقاط دنیا متمایز می‌کند، برای مثال بعضی از آنها بسیار مرتفع هستند و ارتفاع برخی دیگر از سطح دریا بسیار کم است، در واقع این سرزمین‌ها، میانگین ارتفاع کمی دارند، به این معنی که در مجموع نسبت به سایر نقاط جهان، بسیار پایین‌تر هستند، اما همین کشورها نیز ممکن است دارای قله‌های بلند باشند. در ادامه به معرفی هموارترین کشورهای جهان و ارتفاع آنها می‌پردازیم:
نائورو
نائورو جزیره‌ای کوچک در نزدیکی استرالیا است که به‌طور متوسط ۱۱۵ فوت از سطح دریا ارتفاع دارد. پایین‌ترین نقطه این سرزمین با میانگین ارتفاع حدود ۱۱۵ فوت از سطح دریا قرار گرفته است. مرتفع‌ترین نقطه جزیره نیز «کاماند ریج» است که امروزه هنوز بقایای جنگ روی تپه‌های آن باقی مانده است.
نائورو یکی از کم‌بازدیدترین و کم‌جمعیت‌ترین کشورهای جهان است که به‌دلیل نزدیکی به خط استوا و اقیانوس، آب‌وهوای آن در طول سال، گرم و مرطوب است.
گامبیا
گامبیا به‌طور متوسط ۱۱۲ فوت بالاتر از سطح دریا قرار دارد. بلندترین نقطه این کشور، تپه ساره فیراسو با ارتفاع ۱۷۴ فوت و کمترین ارتفاع آن از سطح دریا، صفر فوت است. بیشتر نقاط کشور به‌دلیل وجود فلات مرکزی، مسطح است. بیشتر مردم گامبیا در این بخش زندگی می‌کنند و محصولات زیادی در آن پرورش می‌یابد.
باهاما
باهاما یک مقصد گردشگری محبوب است که به‌طور متوسط ۱۰۲ فوت از سطح دریا ارتفاع دارد. بالاترین نقطه باهاما، ۲۰۷ فوت بالاتر از دریا و کمترین ارتفاع آن صفر فوت از سطح دریا گزارش شده است. طی قرون پیش، آب دریا تمام جزیره را پوشانده بود، اما با گذشت زمان، سطح دریاها کاهش یافت و صخره‌ها به سرزمین اصلی تبدیل شد. یکی از حقایق جالب در مورد باهاما این است که بیشتر توده خشکی آن از سازندهای مرجانی تشکیل شده است.
قطر
بیشتر مناطق قطر بیابانی است و بلندترین نقطه آن حدود ۳۳۸ فوت ارتفاع دارد. ارتفاع این کشور از سطح دریا به طور متوسط ۹۲ فوت است و یک سرزمین صخره‌ای محسوب می‌شود؛ بنابراین آن‌قدر هموار نیست که انتظار یک کویر شنی را از آن داشته باشید. پایین‌ترین نقطه قطر، دخان سبخا نام دارد که یک پهنه نمکی است و۲۳ فوت زیر سطح دریا قرار دارد.
جزایر مارشال
جزایر مارشال، یک کشور جزیره‌ای در اقیانوس آرام است که به‌طور متوسط هفت فوت از سطح دریا ارتفاع دارد. این کشور روی جزایر مرجانی ساخته شده است و خاک شنی آن چندان حاصلخیز نیست. بلندترین نقطه این سرزمین تنها ۳۳ فوت ارتفاع دارد و کمترین ارتفاع آن از سطح دریا، صفر فوت است، بنابراین جای شکی نیست که این کشور جزیره‌ای یکی از هموارترین نقاط جهان باشد. با وجود اینکه جزایر مارشال، یک مقصد توریستی محبوب محسوب نمی‌شود، بسیار زیبا است و از آب‌وهوای استوایی با رطوبت بالا بهره می‌برد.
جمهوری کیریباتی
جمهوری کیریباتی به‌طور متوسط ۶.۵ فوت از سطح دریا ارتفاع دارد و یکی از کشورهای کمتر شناخته شده قاره اقیانوسیه است. بلندترین نقطه کیریباتی تنها حدود ۲۶۵ فوت است و ارتفاع پایین‌ترین نقطه آن از سطح دریا صفر است. این کشور جمعیت نسبتاً کمی حدود ۱۳۳ هزار نفر دارد و به‌دلیل بالا آمدن سطح دریا، یکی از مکان‌هایی است که ممکن است تا ۱۰ سال دیگر وجود نداشته باشد.
تووالو
تووالو کشور کوچکی در اقیانوس آرام است که به‌طور متوسط شش فوت بالاتر از سطح دریا قرار دارد. جالب است بدانید که تووالو، چهارمین کشور کوچک جهان است و به‌عنوان یکی از هموارترین نقاط دنیا شناخته شده است. ارتفاع بلندترین نقطه تووالو، کمی بیش از ۱۵ فوت است و این جزیره حدود ۱۰ مایل مربع وسعت دارد. کمترین ارتفاع آن از سطح دریا، صفر فوت است و این کشور با بحران‌های شدید ناشی از بالا آمدن سطح آب اقیانوس به دلیل افزایش دمای زمین روبه‌رو است. بر اساس پیش‌بینی‌ها، این کشور در آینده برای زندگی ساکنان خود مناسب نیست و ممکن است مردم مجبور شوند خانه‌های خود را ترک کنند.
کشورهای جهان با بیشترین افراد بدون تابعیت
کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (UNHCR) در پایان سال ۲۰۲۴، بیش از ۴.۴ میلیون نفر را در سراسر جهان به‌عنوان افراد بدون تابعیت یا دارای ملیت نامشخص به رسمیت شناخته است. با این حال تعداد واقعی این افراد بدون شک به‌دلیل چالش‌های جمع‌آوری داده‌ها بسیار بیشتر از آمار رسمی ارائه شده است.
افراد بدون تابعیت، افرادی هستند که به‌عنوان شهروند هیچ کشوری به رسمیت شناخته نمی‌شوند و از حقوق اساسی همچون آموزش، مراقبت‌های بهداشتی و اشتغال محروم هستند. این امر آنها را به‌شدت در برابر استثمار و تبعیض آسیب‌پذیر می‌کند. داده‌های کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل نشان می‌دهد طبق آخرین سرشماری ۲۰۲۳، کشورهایی با بیشترین افراد بدون تابعیت جهان عبارتند از:
- بنگلادش
- ساحل عاج
- میانمار
- تایلند
- لتونی
- سوریه
- مالزی
- روسیه
- کویت
- کامبوج
بعضی از کشورهای جهان سهم نامتناسبی از افراد بدون تابعیت را در خود جای داده‌اند که دلیل آن بیشتر پیچیدگی‌های تاریخی، اجتماعی و قانونی است. بنگلادش با ۹۷۱ هزار و ۸۹۸ نفر در جایگاه نخست لیست و پس از آن ساحل عاج با ۹۳۰ هزار و ۹۷۸ و میانمار با ۶۳۲ هزار و ۷۸۹ نفر قرار دارند. چهارمین جایگاه با کاهشی قابل‌توجه به تایلند با ۵۸۷ هزار و ۱۳۲ نفر اختصاص دارد و لتونی که در رده پنجم قرار گرفته، ۱۸۰ هزار و ۶۱۴ فرد بدون تابعیت را در خود جای داده است.
تغییر چهره حمل‌ونقل شهری با میکروموبیلیتی
پیشرفت‌های مختلفی از ادغام میکروموبیلیتی با سامانه‌های حمل‌ونقل عمومی گرفته تا ظهور انواع الکتریکی و گسترش راهکارها به مناطق روستایی، در حال دگرگون کردن سفرهای روزمره هستند. منظور از میکروموبیلیتی استفاده از وسایل کوچک و سبک نظیر دوچرخه و اسکوتر برای جابه‌جایی در مسافت‌های کوتاه است. این وسایل همچون دوچرخه و اسکوترهای برقی به‌طور معمول سرعتی کمتر از ۲۵ کیلومتر بر ساعت دارند و برای سفرهای کوتاه شهری بهترین گزینه هستند، زیرا مشکلاتی همچون ترافیک و جای پارک را حل می‌کنند.
میکروموبیلیتی نقش کلیدی در حمل‌ونقل شهری دارد و راه‌حل پایداری است که ترافیک و آلایندگی را کاهش می‌دهد. افزون بر این، گزینه‌ای انعطاف‌پذیر و مقرون‌به‌صرفه برای همه شهروندان است و به‌راحتی با حمل‌ونقل عمومی ادغام می‌شود. در حال حاضر گزینه‌های متنوعی از میکروموبیلیتی برای رفع نیازهای همه افراد جامعه وجود دارد. اسکوترهای برقی به‌دلیل سهولت استفاده و هزینه مناسب، محبوبیت زیادی دارند و شرکت‌های برد و لایم پیشتاز در اجاره آسان این وسایل هستند.
دوچرخه‌های برقی نیز به‌ویژه در اروپا و آمریکای شمالی در حال رشد هستند. این وسایل در مناطقی که زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری مناسب است، محبوبیت بیشتری دارند. شرکت‌های واناموف و راد پاور بایکس پیشتاز در این حوزه هستند و تمرکز آنها بر طراحی و عمر باتری است. هاوربرد و اسکیت‌برقی نیز در حال کسب محبوبیت هستند و بیشتر برای جوانانی جذاب هستند که به دنبال سفرهای سرگرم‌کننده و انعطاف‌پذیر می‌گردند. این گزینه‌ها نشان می‌دهند که میکروموبیلیتی به‌خوبی با شهرها امروزی سازگار شده است.
با افزایش نگرانی‌ها در مورد پایداری زیست‌محیطی و ازدحام شهری، افراد بیشتری راه‌حل‌های حمل‌ونقل کوچک همچون اسکوترهای الکتریکی، دوچرخه‌های الکتریکی و دوچرخه‌های اشتراکی را انتخاب می‌کنند. این گزینه‌ها نه‌تنها سازگار با محیط زیست هستند، بلکه توانایی گریز از ترافیک، کاهش ردپای کربن و ارائه یک حالت حمل‌ونقل انعطاف‌پذیر را دارند. انتظار می‌رود همزمان با شلوغ‌تر شدن شهرها، تقاضا برای گزینه‌های میکروموبیلیتی افزایش پیدا کند و آنها را به یکی از اجزای اصلی جابه‌جایی شهری تبدیل کند.
شهرهای پیشرو در زمینه میکروموبیلیتی
شهرهای مختلفی در سراسر جهان استفاده از میکروموبیلیتی را بین شهروندان ترویج داده‌اند که در ادامه به بعضی از نمونه‌های پیشرو اشاره می‌شود.
بارسلونا، اسپانیا
برنامه دوچرخه‌سواری بارسلونا یک سیستم اشتراک دوچرخه برجسته در اسپانیا است که در سال‌های اخیر رشد قابل‌توجهی داشته است و هزار دستگاه دوچرخه برقی و ۷۵ ایستگاه شارژ هوشمند را به ناوگان میکروموبیلیتی شهر افزوده است. این شهر در زمینه ایجاد خطوط ویژه دوچرخه و طراحی شهری که استفاده از دوچرخه را تشویق و وابستگی به خودرو را کاهش می‌دهد، سرمایه‌گذاری گسترده‌ای انجام داده است.
آمستردام، هلند
آمستردام به‌دلیل ادغام گزینه‌های میکروموبیلیتی با سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی، در سطح جهانی شهرت پیدا کرده است که به کاربران امکان جابه‌جایی بین دوچرخه‌ها، اسکوترهای برقی و حمل‌ونقل عمومی را می‌دهد. این شهر دارای شبکه‌ای گسترده از مسیرهای دوچرخه و امکانات پشتیبانی از گزینه‌های میکروموبیلیتی شخصی و مشترک است که به رتبه‌بندی آن به‌عنوان دومین شهر برتر برای حمل‌ونقل شهری کمک کرده است.
میلان، ایتالیا
تعهد میلان به میکروموبیلیتی از طریق طرح حمل‌ونقل شهری پایدار مشهود است که هدف آن افزایش قابل‌توجه زیرساخت دوچرخه‌سواری از ۹ درصد به ۲۵ درصد از شبکه جاده‌های شهری است. میلان از انواع خدمات میکروموبیلیتی با اپراتورهای متعددی که دوچرخه‌ها و اسکوترها را ارائه می‌کنند، پشتیبانی و شبکه حمل‌ونقل کلی را تقویت کرده است.
سان‌فرانسیسکو، ایالات متحده آمریکا
سان‌فرانسیسکو به‌دلیل سرمایه‌گذاری قابل‌توجه در فناوری‌های نوآورانه و بهبود زیرساخت‌ها، یکی از شهرهای پیشرو در حمل‌ونقل شهری است. این سرمایه‌گذاری شامل تأمین مالی ایستگاه‌های شارژ و تحقیق در مورد وسایل نقلیه خودران است. افزون بر این، این شهر به واسطه برنامه‌ریزی شهری هوشمند، از جمله ایجاد مسکن مقرون‌به‌صرفه در نزدیکی خطوط حمل‌ونقل عمومی، به بهبود دسترسی به حمل‌ونقل عمومی پرداخته است.
نیویورک، ایالات متحده آمریکا
نیویورک شبکه‌ای قوی از خطوط دوچرخه محافظت‌شده ایجاد کرده است که از صفر مایل در سال ۲۰۰۷ به ۶۴۴ مایل تا سال ۲۰۲۲ افزایش یافته است. این زیرساخت از افزایش قابل‌توجهی در استفاده از دوچرخه‌سواری و میکروموبیلیتی پشتیبانی می‌کند. برنامه موسوم به «دوچرخه شهر» به یک انتخاب محبوب برای ساکنان تبدیل شده است و سالانه بیش از ۳۲ میلیون سفر کوتاه را از طریق یک شبکه اشتراک‌گذاری گسترده دوچرخه تسهیل می‌کند.
با آغاز سال نو میلادی و نزدیک شدن به تعطیلات تابستانی ۲۰۲۵، مسافران خود را برای کشف جذاب‌ترین مناطق جهان آماده می‌کنند. در ادامه با ۱۰ مقصد برتر گردشگری آشنا می‌شویم که هر یک ترکیبی از جذابیت، فرهنگ و ماجراجویی منحصربه‌فرد هستند و نوید تجربه‌های فراموش‌نشدنی را در تعطیلات تابستانی سال جدید می‌دهند.
دبی، امارات متحده عربی
دبی که به خط افق آینده‌نگر و بازارهای شلوغش شناخته می‌شود، جواهری در دل صحرا به‌شمار می‌رود. تابستان در این شهر منظره‌ای از تجمل و نوآوری است و بازدیدکنندگان در طول آن، خریدهای در سطح جهانی، شگفتی‌های معماری و زندگی شبانه پر جنب‌وجوش را تجربه می‌کنند. دبی در فاصله ژانویه تا جولای ۲۰۲۴ پذیرای ۱۰.۶۲ میلیون بازدیدکننده یک‌شبه بود.
پاریس، فرانسه
جذابیت بی انتهای پاریس با خیابان‌های رمانتیک، غذاهای نفیس و میراث هنری‌اش به چشم می‌خورد. تابستان در پاریس پس‌زمینه‌ای عالی برای قدم زدن در امتداد رود سن، بازدید از مکان‌های دیدنی نمادین همچون برج ایفل و لذت بردن از لذت‌های آشپزی است. پاریس و منطقه ایل دوفرانس اطراف آن سالانه حدود ۵۰ میلیون گردشگر را به خود جذب می‌کند و ۴۷.۵ میلیون بازدید در سال ۲۰۲۳ ثبت شده است.
لندن، انگلستان
تاریخ غنی و فرهنگ پویای لندن، آن را به یک گزینه محبوب همیشگی برای بازدید تبدیل کرده است. صنعت گردشگری این شهر در تابستان رونق می‌گیرد و لندن در این دوره میزبان جشنواره‌های متعدد، کنسرت‌های فضای باز و بازارهای گسترده است. از برج تاریخی تا چشم مدرن لندن، این شهر گزینه‌های کاوش بی‌پایانی را ارائه می‌دهد. لندن همواره به‌عنوان مقصد برتر گردشگران بین‌المللی ظاهر می‌شود که از بریتانیا بازدید می‌کنند و تنها در سال ۲۰۲۳ میزبان ۲۰.۲۷ میلیون بازدیدکننده بود. این رقم حدود ۱۰ برابر بیشتر از ادینبورگ، دومین شهر پربازدید بریتانیا است که در همان دوره پذیرای ۲.۳۲ میلیون گردشگر بود.
فلوریانوپلیس، برزیل
این جواهر پنهان در برزیل بهشتی برای عاشقان ساحل و ماجراجویان است. فلوریانوپلیس که به‌واسطه سواحل خیره‌کننده، مناظر سرسبز و صحنه‌های فرهنگی سرزنده‌اش شناخته می‌شود، جزیره‌ای پرجنب‌وجوش است که با زیبایی‌های طبیعی و مردم محلی صمیمی، بازدیدکنندگان بسیاری را مجذوب خود می‌کند و در سال ۲۰۲۴، پذیرای ۴ میلیون بازدیدکننده بین‌المللی بود.
توکیو، ژاپن
توکیو ترکیبی هیجان‌انگیز از باستان و مدرنیته است. تابستان در این شهر زمان برگزاری فستیوال‌های رنگارنگ و آتش‌بازی در منظره شهری پرهیاهو و فوق‌مدرن ژاپن است که در کنار امکان تماشای سنت‌های غنی ژاپن ارائه می‌شود. در طول ۱۱ ماه اول سال ۲۰۲۴، ژاپن به یک رکورد تاریخی در صنعت گردشگری خود رسید و از ژانویه تا نوامبر بیش از ۳۳ میلیون بازدیدکننده بین‌المللی داشت.
رم، ایتالیا
تاریخ در شهر ابدی رم زنده می‌شود. بازدیدکنندگان تابستانی می‌توانند به کاوش در خرابه‌های باستانی همچون کولوسئوم بپردازند، از صرف ژلاتو در میدان‌های عجیب لذت ببرند و هنر و تاریخ را در موزه‌ها و گالری‌های شهر کشف کنند. این شهر در سال ۲۰۲۳ پذیرای حدود ۳۵ میلیون بازدید کننده بود.
ریودوژانیرو، برزیل
ریودوژانیرو با نماد مسیح نجات‌دهنده مشرف به شهر، به‌واسطه مناظر خیره‌کننده و فرهنگ کارناوالش مشهور است و مقصدی هیجان‌انگیز برای گردشگران محسوب می‌شود.
بارسلونا، اسپانیا
بارسلونا ترکیبی از شگفتی‌های معماری و غنای فرهنگی با آثار عجیب‌وغریب آنتونی گائودی در مناظر شهر پراکنده و سواحل گرم مدیترانه است که در سال ۲۰۲۳ پذیرای بیش از ۱۲.۴ میلیون بازدیدکننده بود.
بانکوک، تایلند
بانکوک شهری جذاب است که به‌واسطه زیارتگاه‌های پر آذین، زندگی خیابانی روح‌انگیز و غذاهای لذیذش شهرت دارد. از بازارهای شناور گرفته تا کاخ‌های باشکوه، این شهر نمایشی از مناظر، صداها و طعم‌ها ارائه می‌دهد. تایلند با حدود ۹.۳۷ میلیون گردشگر خارجی در سه‌ماهه اول سال ۲۰۲۴، رشد قابل‌توجهی در گردشگری بین‌المللی داشته است.
نیویورک‌سیتی، ایالات متحده آمریکا
شهری که هرگز نمی‌خوابد، پر از هیجان تابستانی با نمایش‌های برادوی، پارک‌های وسیع و جشنواره‌های فرهنگی است. محله‌های متنوع نیویورک یک تور جهانی آشپزی و خط افق شهر مناظر فراموش‌نشدنی را ارائه می‌دهد. نیویورک همچنان پربازدیدترین شهر بزرگ ایالات متحده آمریکا است و در سال ۲۰۲۴ حدود ۶۴.۳ میلیون بازدیدکننده را در سال جاری به خود جذب کرده است.
مفهوم «شهر عمیق» در چهارچوب‌های مختلف برنامه‌ریزی شهری در حال پذیرش است تا به‌طور سیستماتیک پتانسیل فضاهای زیرزمینی را ارزیابی کند. این روش به دنبال تلفیق مهندسی با ملاحظات اقتصادی برای بهینه‌سازی استفاده از منابع زیرسطحی است که می‌تواند به تحول مناظر شهری بینجامد، به‌گونه‌ای که شهرها به جای گسترش به سمت بیرون، به سمت عمق گسترش پیدا کنند. توسعه زیرزمینی راه‌حل انعطاف‌پذیری است که می‌تواند با پیشرفت‌های فناوری و تغییرات جمعیتی سازگار شود.
شهرها به طور فزاینده‌ای به توسعه زیرزمینی به‌عنوان راه‌حلی برای چالش‌های مختلف شهری روی می‌آورند. این روند تحت تأثیر چندین عامل کلیدی قرار دارد:
رشد جمعیت و تراکم شهری
جمعیت جهانی پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ به ۹.۸ میلیارد نفر برسد، که تقریباً ۷۰ درصد آنها انتظار می‌رود در مناطق شهری زندگی کنند. با افزایش تراکم جمعیت در شهرها، تقاضا برای فضا نیز افزایش می‌یابد و منابع زمینی در سطح محدود می‌شود. توسعه زیرزمینی به شهرها این امکان را می‌دهد که بدون گسترش بیشتر بر روی زمین، فضای جدیدی ایجاد کنند.
کنترل آب و هوا و تاب‌آوری
ساخت و ساز زیرزمینی می‌تواند یک اقلیم پایدار فراهم کند و دماهای مناسبی را در طول سال حفظ کند که این موضوع به‌ویژه در مناطق با شرایط جوی شدید مفید است. به‌عنوان مثال، شهرهایی مانند مونترال و تورنتو شبکه‌های زیرزمینی گسترده‌ای را توسعه داده‌اند تا ساکنان را از زمستان‌های سخت محافظت کنند. علاوه بر این، فضاهای زیرزمینی می‌توانند تاب‌آوری در برابر بلایای طبیعی و تأثیرات تغییرات اقلیمی را افزایش دهند و پناهگاه‌های ایمنی در زمان رویدادهای جوی شدید فراهم کنند.
بهبود زیرساخت
ساخت و ساز زیرزمینی می‌تواند زیرساخت‌های شهری، از جمله سیستم‌های حمل‌ونقل، خدمات عمومی و مدیریت زباله را بهینه‌سازی کند. پروژه‌هایی مانند سیستم فاضلاب عمیق سنگاپور نمونه‌هایی از این هستند که چگونه شهرها می‌توانند شبکه‌های زیرزمینی کارآمدی ایجاد کنند که منابع حیاتی مانند آب را حفظ کنند. با انتقال زیرساخت‌ها به زیر زمین، شهرها می‌توانند فضای سطحی را برای دیگر امکانات عمومی آزاد کنند.
عوامل روان‌شناختی و فرهنگی
در حالی که چالش‌هایی در ارتباط با زندگی زیرزمینی همچون مقاومت روان‌شناختی نسبت به زندگی در زیر زمین وجود دارد، توسعه‌های اولیه معمولاً بر فضاهای تجاری مانند مراکز خرید و مکان‌های تفریحی تمرکز دارند. این رویکرد به مردم این امکان را می‌دهد که از مزایای فضاهای زیرزمینی بهره‌مند شوند بدون اینکه به زندگی کامل در آنجا متعهد شوند.
برنامه‌ریزی پایدار شهری
برنامه‌ریزی مؤثر برای موفقیت توسعه زیرزمینی بسیار مهم است. شهرهایی مانند هلسینکی برنامه‌های خاصی برای شهرهای زیرزمینی طراحی کرده‌اند که امکانات مختلف را ادغام کرده و نیازهای آینده را مد نظر قرار می‌دهند. شیوه‌های پایدار در مدیریت این فضاها ضروری است تا اطمینان حاصل شود که آنها نیازهای بلندمدت جمعیت‌های شهری را برآورده می‌کنند.
شهرها می‌توانند با استفاده راهبردی از فضاهای زیرزمینی، محیط‌های قابل سکونت‌تری بیافرینند که نیازهای زندگی شهری مدرن را برآورده می‌کند و برای رشد آینده آماده می‌شود. شهرهای سراسر جهان با پتانسیل فضاهای زیرزمینی برای مقابله با چالش‌های شهری همچون ازدحام، آلودگی و کمبود زمین آشنا شده‌اند. در ادامه چند راهکار کلیدی معرفی می‌شود که شهرها می‌توانند از مناطق زیرزمینی خود استفاده کنند.
شهرهای برجسته در توسعه فضاهای زیرزمینی
شهرهای سراسر جهان به‌طور فزاینده‌ای به دنبال استفاده از فضاهای زیرزمینی خود برای مقابله با چالش‌های شهری همچون کمبود زمین، مسائل آب‌وهوایی و نیاز به زیرساخت‌های کارآمد هستند که در ادامه به چند نمونه برجسته و نحوه استفاده آنها از محیط‌های زیرزمینی اشاره می‌شود.
مونترال، کانادا
مونترال در سطح جهانی به شبکه زیرزمینی گسترده خود مشهور است. این شهر فروشگاه‌ها و رستوران‌های متعددی را زیر خیابان‌های خود گسترانده است. این طرح زیرزمینی، به‌ویژه در زمستان‌های سخت کانادا، تردد و خرید را برای عابران پیاده تسهیل می‌کند.
هلسینکی، فنلاند
هلسینکی یک طرح جامع زیرزمینی را توسعه داده است که از گسترده‌ترین نمونه‌های چنین زیرساخت‌هایی در جهان است. این شبکه زیرزمینی شامل فضاهای تجاری، مراکز داده و انبارش تأسیسات است و تسهیلاتی همچون مرکز کمپی را ارائه می‌کند که به انواع حمل‌ونقل و مناطق خرید متصل است. این طرح به ایجاد محیطی پویا و متصل برای شهروندان و گردشگران کمک کرده است.
توکیو، ژاپن
توکیو حدود ۱۵ درصد از بزرگراه‌های شهری خود را زیر زمین ساخته است. این اقدام به کاهش ازدحام و آلودگی سطحی و بهبود اتصال میان محله‌های شهر کمک کرده است. افزون بر این، توکیو شبکه‌های زیرزمینی گسترده‌ای برای خرید و حمل‌ونقل عمومی ایجاد کرده است که در ارتقای کیفیت محیط شهری نقش مؤثری ایفا می‌کنند.
سنگاپور
سیستم حمل‌ونقل سریع مترو در سنگاپور با مراکز خرید و مسیرهای پیاده‌روی زیرزمینی گسترده تکمیل شده است که مناطق تجاری اصلی را به هم متصل می‌کنند. این شبکه زیرزمینی چندعملکردی موجب افزایش دسترسی، تحرک و پویایی در محیط شهری سنگاپور شده است. یک مرکز پارکینگ موقت دوچرخه کاملاً خودکار نیز در این شهر وجود دارد که تا عمق ۱۰ متر زیر زمین گسترش می‌یابد و تعهد سنگاپور به ادغام راه‌حل های حمل‌ونقل مدرن در زیرساخت‌های زیرزمینی خود را نشان می‌دهد.
جرونگ راک کونز (Jurong Rock Caverns) یکی دیگر از پروژه‌های زیرزمینی مهم سنگاپور است که به عنوان عمیق‌ترین پروژه زیرزمینی این کشور شناخته می‌شود. این تأسیسات در عمق ۱۵۰ متری زیر جزیره جرونگ واقع شده و به عنوان یک مرکز ذخیره‌سازی نفت عمل می‌کند. ظرفیت ذخیره‌سازی آن معادل حدود ۶۰۰ استخر المپیک است.
این پروژه که هزینه‌ای معادل ۹۵۰ میلیون دلار دارد، اولین تأسیسات زیرزمینی ذخیره‌سازی نفت در جنوب شرقی آسیا به شمار می‌رود. جرونگ راک کونز قادر است مایعات هیدروکربنی مانند نفت خام، کندنسیت، نفتا و گازوئیل را ذخیره کند و نقش مهمی در تقویت موقعیت سنگاپور به عنوان یک مرکز پتروشیمی ایفا می‌کند. این تأسیسات به‌دلیل عمق زیاد و چالش‌های ساخت، از جمله ساخت در زیر بستر دریا، به‌عنوان یک شاهکار مهندسی محسوب می‌شود و دسترسی عمومی به آن وجود ندارد.
خوشبین و بدبین‌ترین کشورها به سال ۲۰۲۵ + اینفوگرافی
نتایج نظرسنجی بررسی «پیش‌بینی‌های ایپسوس ۲۰۲۵» با انجام یک مطالعه بر ۳۳ کشور، نشان می‌دهد خوش‌بین‌ترین کشورها بر اساس احساس جمعیتشان در مورد سال ۲۰۲۵ نسبت به سال ۲۰۲۴ عبارتند از:
- اندونزی ۹۰ درصد
- کلمبیا ۸۸ درصد
- چین ۸۷ درصد
- فیلیپین ۸۷ درصد
- پرو ۸۵ درصد
- آفریقای‌جنوبی ۸۴ درصد
- مکزیک ۸۴ درصد
- مالزی ۸۱ درصد
- تایلند ۷۹ درصد
- آرژانتین ۷۹ درصد
- برزیل ۷۹ درصد
- شیلی ۷۹ درصد
- هند ۷۶ درصد
- لهستان ۷۲ درصد
- سنگاپور ۷۲ درصد
- مجارستان ۷۲ درصد
- کانادا ۷۱ درصد
- میانگین جهانی ۷۱ درصد
ایپسوس سومین شرکت بزرگ تحقیقات بازار و نظرسنجی در جهان با هدف ارائه اطلاعات دقیق و مرتبط به‌عنوان یک سازمان قابل اعتماد و تبدیل آن به حقیقتی عملی است.
به‌طور کلی بخش عمده مردم (۷۱ درصد) معتقدند که سال ۲۰۲۵ سال بهتری نسبت به سال ۲۰۲۴ خواهد بود. طبق گزارش ایپسوس، سطوح خوش‌بینی در دهه گذشته بین ۷۵ تا ۸۰ درصد در نوسان بوده است. این شرکت تحقیقاتی برای گردآوری نتایج حاضر با ۲۳ هزار و ۷۲۱ بزرگسال از ۳۳ کشور مصاحبه کرده است. از پاسخ‌دهندگان خواسته شده است که موافقت یا مخالفت خود را با این عبارت اعلام کنند: من مطمئنم که سال ۲۰۲۵ برای من سال بهتری نسبت به سال ۲۰۲۴ خواهد بود.
مردم از اندونزی پیشی گرفت.)
کشورهایی با درصد خوش‌بینی کمتر از میانگین جهانی
میانگین جهانی ۷۱ درصد
- ایالات متحده ۷۰ درصد
- رومانی ۷۰ درصد
- ایرلند ۶۹ درصد
- سوئیس ۶۹ درصد
- هلند ۶۷ درصد
- سوئد ۶۶ درصد
- اسپانیا ۶۶ درصد
- بریتانیا ۶۱ درصد
- ترکیه ۵۹ درصد
- ایتالیا ۵۸ درصد
- آلمان ۵۶ درصد
- کره جنوبی ۵۶ درصد
- بلژیک ۵۱ درصد
- فرانسه ۵۰ درصد
- ژاپن ۳۸ درصد
ممنوعیت فروش ویپ در کشور اروپایی
سیگارهای الکترونیکی یک‌بارمصرف محصول جدیدی هستند که تنها برای جذب مصرف‌کنندگان جدید طراحی شده‌اند. این سیگارها اغلب حاوی نیکوتین هستند که فرد را به خود گرفتار و معتاد می‌کند. نیکوتین برای سلامتی مضر است. به این ترتیب استنشاق این بخارهای ارزان‌قیمت در حال حاضر به یک تهدید جدی برای سلامتی تبدیل شده است، زیرا راهی آسان برای جذب نوجوانان به سیگار و گرفتار شدن در دام نیکوتین محسوب می‌شوند.
پلاستیک، باتری و مدارهای مورد استفاده در این سیگارها نیز به‌واسطه یک‌بارمصرف بودن، باری بر دوش محیط زیست به‌شمار می‌روند. از سوی دیگر آنها زباله‌های شیمیایی خطرناکی تولید می‌کنند که هنوز مردم آنها را به جای تحویل با غرفه‌های بازیافت، دور می‌اندازند.
بلژیک به این ترتیب از ممنوعیت ویپ‌های یک‌بارمصرف از ژانویه ۲۰۲۵ خبر داد و اعلام کرد ویپ‌های قابل‌استفاده مجدد به‌ویژه انواع بدون نیکوتین را می‌توان به‌عنوان ابزاری برای کمک به ترک سیگار مورد استفاده قرار داد، اما از این پس تدابیر سخت‌گیرانه‌تری در زمینه تنباکو به‌کار می‌گیرد و فروش ویپ‌های یک‌بارمصرف را به‌طور کل ممنوع می‌کند.
استرالیا پیش از این از ممنوعیت فروش ویپ‌ها در خارج از داروخانه‌ها و تصویب بعضی از سخت‌ترین محدودیت‌های جهان در مورد سیگارهای الکترونیکی غیرقانونی خبر داده بود، اما بلژیک پیشتاز این اقدام در اتحادیه اروپا است و از کمیسیون اروپا خواسته است که با اتخاذ ابتکاراتی جدید به به‌روزرسانی و نوسازی قوانین تنباکو بپردازد.
بلژیک در زمینه تصمیم خود برای ممنوعیت ویپ‌ها توضیح داد که باتری‌های این سیگارها پس از تمام شدن دخانیات آن هنوز کار می‌کند و این امر حقیقتی وحشتناک برای طبیعت و محیط زیست است، زیرا سطح آلودگی غیرقابل‌تصوری ایجاد می‌کند.
این قبیل ممنوعیت‌ها به‌طور معمول به‌معنای ضرر مالی برای صنعت است، اما صنعت ویپ‌های یک‌بارمصرف چندان متضرر نخواهد بود، زیرا برای آن راه‌حل‌های جایگزینی همچون تعبیه یک سیستم غلافی روی سیگار الکترونیکی برای افزودن قابلیت شارژ مجدد ارائه شده است و مصرف‌کنندگان می‌توانند به‌سادگی از آن بهره بگیرند.
دیوارها و زیرگذرها؛ فضاهایی برای تغییر شهر
مناظر شهری به‌طور قابل‌توجهی تحت تأثیر طراحی و ادغام دیوارها، بزرگراه‌ها و فضاهای سبز قرار دارند. این عناصر تأثیر واضحی بر ظاهر و کارکرد محیط‌های شهری دارند. برای مثال، دیوارها می‌توانند به ایجاد حس محصوریت و امنیت کمک کنند، در حالی که بزرگراه‌ها به واسطه جداسازی فضاهای شهری ممکن است موجب ایجاد مناطق منزوی شوند.
با تکامل شهرها، تأکید فزاینده‌ای بر پایداری و مشارکت جامعه از طریق شیوه‌های نوآورانه طراحی مناظر وجود دارد که هدف آن ایجاد فضاهای قابل سکونت‌تر و زیباتر برای همه ساکنان است، بنابراین طراحی هماهنگ و یکپارچه این عناصر در مناظر شهری اهمیت ویژه‌ای دارد. رویکردهای نوآورانه همچون استفاده از دیوارهای سبز، ادغام زیرساخت‌های سبز در طرح‌های بزرگراهی و طراحی فضاهای چندمنظوره می‌تواند به ارتقای پایداری، زیبایی و عملکرد محیط‌های شهری کمک کند.
نقش دیوارها در طراحی شهری
دیوارها در گذشته، با تعریف مرز شهرها، به‌عنوان مانع محافظتی به‌منظور تأمین امنیت شهرها خدمت می‌کردند، اما تفسیرهای مدرن از آنها تغییر کرده است. امروزه دیوارها می‌توانند به‌عنوان دیوارهای سبز یا باغ‌های عمودی مورد استفاده قرار گیرند و گیاهان را به منظره‌های شهری اضافه کنند. این امر نه‌تنها زیبایی را افزایش می‌دهد، بلکه به ایجاد منافع زیست‌محیطی همچون کاهش جزیره گرمایی شهری و بهبود کیفیت هوا از طریق جذب آلاینده‌ها نیز کمک می‌کند.
افزودن دیوارهای سبز به محیط‌های شهری خشک و خنثی، جذابیت بصری و جلوه‌ای زیبا می‌بخشد. این دیوارها با استفاده از فضای عمودی ساختمان‌ها، چشم‌انداز پرنقش‌ورنگی را ایجاد می‌کنند که در مقابل مناظر بتنی می‌ایستند و شهرها را برای ساکنان و بازدیدکنندگان لذت‌بخش‌تر می‌سازند.
شهرها می‌توانند جذابیت زیبایی‌شناسی و مشارکت جامعه را از طریق روش‌های مختلف زیباسازی دیوارها و فضاهای شهری همچون نقاشی‌های دیواری، دیوارهای سبز و پروژه‌های مشارکتی افزایش دهند.
بزرگراه‌ها و تأثیر آنها بر مناظر شهری
ساخت بزرگراه‌ها در نیمه قرن بیستم، مناظر شهری را به‌طور چشمگیری تغییر داد. بزرگراه‌ها در ابتدا، برای بهبود اتصال طراحی شده بودند، اما به مرور زمان محله‌های موجود را مختل کردند، موجب آواره شدن ساکنان و کسب‌وکارها شدند و حومه‌نشینی را افزایش دادند. این تغییر به افت ارزش و زیست‌پذیری زندگی شهری منجر شد، زیرا جمعیت از مراکز شهری دور شدند.
امروزه بسیاری از شهرها در تلاش هستند تا تأثیرات منفی بزرگراه‌ها را کاهش دهند و کاربری آنها را به شیوه‌ای جدید به تصویر بکشند. این تلاش‌ها شامل ایجاد راهروهای سبز در امتداد مسیرهای بزرگراهی و تلفیق فضاهای دوستدار پیاده‌رو در شهرها است که نتیجه آن بازگشت جوامعی است که پیش از این توسط بزرگراه‌ها متفرق شده بودند. این رویکرد به دنبال حفظ قابلیت دسترسی همراه با ارتقای کیفیت زندگی شهری است.
نمونه‌های موفق احیای فضای زیر بزرگراه در جهان
فضای زیر بزرگراه‌ها پتانسیل قابل‌توجهی برای توسعه شهری با ایجاد مناطق چندمنظوره‌ای فراهم می‌کند که تعامل اجتماعی، پایداری و اقتصادهای محلی را ارتقا می‌دهند. شهرهای سراسر جهان در سال‌های اخیر، پتانسیل فضاهای زیر بزرگراه و ساختارهای مرتفع را برای زیباسازی و ارتقای جامعه به رسمیت شناخته‌اند که در ادامه به چند نمونه برجسته اشاره می‌شود.
زانستاد، هلند
منطقه زیر بزرگراه موسوم به آ ۸ در زانستاد هلند که قبلاً فضایی متروکه بود، به محوطه‌ای عمومی چندمنظوره تبدیل شده است. این فضا در حال حاضر دارای یک سوپرمارکت، امکانات ورزشی و محل گردهمایی است. این پروژه نشان می‌دهد که چگونه می‌توان فضاهای بدون استفاده را به فضاهای پویا و پرنشاطی تبدیل کرد که به زندگی اجتماعی و فرهنگی ساکنان محلی کمک می‌کند.
نیویورک، آمریکا
نیویورک در حال تبدیل فضاهای عمومی متروکه زیر بزرگراه‌ها، پل‌ها و خطوط ریلی به مناطق چندمنظوره است. هدف این پروژه بازپس‌گیری این مناطق به‌عنوان دارایی‌های جامعه است. یکی از پروژه‌های پایلوت این ابتکار در پارک موسوم به سان‌ست متمرکز بر ارتقای ایمنی عابران پیاده و سلامت محیطی است که بر ایجاد فضاهای عمومی پرنشاط تأکید دارد که محله‌های قبلاً تقسیم‌شده توسط زیرساخت‌های بزرگراهی را به هم متصل می‌کند. این رویکرد نوآورانه نشان‌دهنده پتانسیل تبدیل فضاهای متروکه زیر بزرگراه‌ها و زیرساخت‌های مرتفع به مناطق زنده و پویای شهری است.
سن آنتونیو، تگزاس
سن آنتونیو با پروژه زیبایی‌بخشی به زیرگذرهای بزرگراه شماره ۹۰ در حال بهبود ظاهر و ویژگی‌های بصری این فضاها است. این پروژه با مشارکت جامعه محلی انجام می‌شود و شامل نصب نیمکت‌ها، روشنایی، آثار هنری و طراحی فضای سبز است. هدف این اقدامات، جذاب‌تر و قابل‌دسترس‌تر کردن این زیرگذرها برای ساکنان شهر است.
سان فرانسیسکو، آمریکا
سان فرانسیسکو نیز تلاش‌هایی را برای تبدیل فضاهای کم‌استفاده زیر بزرگراه‌ها به پارک‌های پرنشاط و مناطق اجتماعی انجام داده است. پروژه‌هایی همچون پارک زیرگذر توانسته است با موفقیت این مناطق را به فضاهای تفریحی تبدیل کند که نه‌تنها مناطق طبیعی در شهر ایجاد کرده است، بلکه اتصال بین محله‌ها را نیز تسهیل می‌کند. این شهر همچنین در تلاش است تا به‌طور خلاقانه از این فضاهای بدون استفاده برای مقابله با فعالیت‌های منفی و ارتقای مشارکت جامعه استفاده کند.
تورنتو، کانادا
تورنتو با پروژه‌هایی همچون پارک زیرگذر توانسته است یک منطقه متروکه زیر پل‌های بزرگراهی را به یک پارک عمومی فعال احیا کند. این پارک امکاناتی همچون مسیرهای پیاده‌روی، نصب‌های هنری و تسهیلات تفریحی را ارائه می‌دهد که تعامل اجتماعی را تقویت و اتصال محلی را بهبود می‌بخشد. همچنین ابتکار دیگری به نام «مسیر منحنی» در زیر بزرگراه گاردینر فعالیت‌های فصلی همچون اسکیت روی یخ و اسکیت روی چرخ را ارائه می‌دهد که نشان‌دهنده چگونگی بازآفرینی زیرساخت‌های شهری برای استفاده عمومی است.
بمبئی، هند
پروژه یک مایل سبز در بمبئی، زیر فضاهای یک پل هوایی را در محله موسوم به پارل پایین بازسازی کرده و محیطی دوستدار عابرپیاده را ایجاد کرده است که شامل مناطق بازی کودکان و محیطی آرام برای استراحت است. این ابتکار نشان می‌دهد چگونه طراحی شهری می‌تواند زیبایی‌شناختی و کارکرد فضاهایی را که معمولاً توسط ترافیک خودرویی مسلط هستند، ارتقا دهد.
این نمونه‌ها نشان‌دهنده روند روبه‌رشدی است که در آن شهرها به‌طور خلاقانه فضاهای کم‌استفاده زیر بزرگراه‌ها را برای تقویت تعامل اجتماعی، ارتقای جلوه‌های بصری شهری و بهبود کیفیت زندگی کلی بازبینی می‌کنند.
شهری با بیشترین خودروهای برقی در جهان
اسلوی نروژ به‌عنوان شهری با بالاترین تعداد خودروهای برقی به ازای هر نفر در جهان در سال ۲۰۲۴ شناخته می‌شود. این شهر بیش از ۱۵۰ هزار خودرو برقی (EV) در جاده‌های خود دارد که تقریباً ۱۷ درصد از کل ناوگان خودروهای مسافری آن را تشکیل می‌دهد. این موفقیت با پشتیبانی از زیرساخت شارژ قوی که شامل بیش از سه هزار نقطه شارژ برای ساکنان است، امکان‌پذیر شده است. گذار به خودروهای الکتریکی به بهبود کیفیت هوا در اسلو منجر شده است.
این شهر از سال ۲۰۱۳ کاهش سطح دی‌اکسید نیتروژن چشمگیری را ثبت کرده است. این کاهش برای دستیابی به هدف بلندپروازانه اسلو بر پایه کاهش ۹۵ درصدی انتشار گازها نسبت به سطح سال ۲۰۰۹ تا سال ۲۰۳۰ بسیار حیاتی است.
اسلو مشوق‌های مالی مختلفی را برای ترویج خودروهای الکتریکی اجرا کرده است که شامل معافیت‌های مالیاتی بر خرید، کاهش هزینه‌های ثبت‌نام و معافیت از عوارض و هزینه‌های ترافیکی است.
این شهر به ارتقای حمل‌ونقل تجاری پرداخته است به‌طوری‌که کسب‌وکارهایی که به استفاده از خودروهای الکتریکی روی می‌آورند از نقاط شارژ و فضاهای پارکینگ اختصاصی بهره‌مند می‌شوند. این ابتکار نه‌تنها به کاهش انتشار گازها کمک می‌کند، بلکه شرکت‌ها را برای قراردادهای شهری که به طور فزاینده‌ای تحویل‌های بدون آلایندگی را ترجیح می‌دهند، در موقعیت مناسبی قرار می‌دهد.
اسلو قصد دارد تا تمام حمل‌ونقل عمومی را تا سال ۲۰۲۸ الکترونیکی و تمام تاکسی‌ها را تا سال ۲۰۲۴ بدون آلایندگی کند. این رویکرد جامع نه‌تنها انتشار گازها از خودروهای شخصی را کاهش می‌دهد، بلکه به مقابله با سهم قابل‌توجه حمل‌ونقل عمومی در آلودگی شهری نیز کمک می‌کند.
علاوه‌بر اسلو، شنژن چین نیز یکی از شهرهای پیشرو از نظر تعداد کل خودروهای برقی است و دارای حدود ۳۰۰ هزار خودروی برقی و شبکه‌ای گسترده شامل حدود ۱۶۰ هزار نقطه شارژ است. سیاست‌ها و مشوق‌های قوی این شهر به‌طور چشمگیری موجب افزایش پذیرش خودروهای برقی شده است.
کشورهای جهان با بیشترین شکاف جنسیتی درآمد
زنان در هر بعضی از نقاط جهان دستمزد کمتری نسبت به مردان می‌گیرند. دلیل این امر به‌طور معمول طیف گسترده‌ای از عوامل همچون حضور کمتر در پست‌های ارشد و اشتغال بیش‌ازحد در پست‌های پاره‌وقت، تبعیض ناشی از تعصبات آگاهانه و ناخودآگاه و این واقعیت است که زنان بیشتر از مردان برای تربیت فرزندان و مراقبت از اعضای سالمند یا بیمار خانواده دچار وقفه‌های شغلی می‌شوند.
داده‌های سازمان بین‌المللی کار (ILO) نشان می‌دهد که میانگین جهانی شکاف دستمزد جنسیتی حدود ۲۰ درصد است که این شکاف در برخی کشورها بالاتر و در برخ پایین‌تر از این میزان است. در ادامه به معرفی کشورهایی با بیشترین شکاف دستمزد جنسیتی می‌پردازیم.
هند
طبق سازمان بین‌المللی کار تفاوت بین دستمزد مردان و زنان در هند ۴۸.۱ درصد است، یعنی بیش از دو برابر میانگین جهانی. زنان هندی بیش‌ازحد در بخش‌های غیررسمی مشاغل حضور دارند. کارفرمایان نیز حمایت نهادی کمی برای کارمندان زن ارائه می‌کنند و بیشتر آنها برای انجام فعالیت‌های مشابه دستمزد کمتری نسبت به همتایان مرد خود دریافت می‌کنند. فقدان چشمگیری نیز از حضور زنان هندی در پست‌های ارشد وجود دارد.
دولت هند برای کمک به کاهش شکاف دستمزد جنسیتی قانونی وضع کرده و ابتکاراتی همچون مأموریت مهارت هند برای توانمندسازی زنان ایجاد کرده است، بااین‌حال این تفاوت هنوز بسیار زیاد است و به احتمال زیاد شرایط تا سال‌ها به همین روال باقی خواهد ماند.
کره‌جنوبی
کره‌جنوبی با ۳۱.۲ درصد، بیشترین شکاف دستمزد جنسیتی را در میان کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری اقتصادی دارد. سوگیری جنسیتی فراگیر و انتظار اجتماعی مبنی‌بر اینکه زنان کره‌جنوبی باید نقش‌های مراقبتی را برعهده بگیرند، از جمله دلایل موجود برای این شکاف بسیار زیاد است. دیگر عوامل مؤثر برای این نابرابری تاکید کشور بر ارجحیت حضور در محل کار است و طبق آن زنانی که برای بچه‌دار شدن یا مراقبت از افراد مسن و بیمار خانواده وقت می‌گذارند، جریمه می‌شوند.
آفریقای جنوبی
شکاف دستمزد جنسیتی در آفریقای جنوبی بر اساس گزارش آژانس آمار رسمی این کشور ۳۰ درصد است و آخرین گزارش جهانی شکاف جنسیتی از مجمع جهانی اقتصاد این رقم را بین ۲۳ تا ۳۵ درصد نشان می‌دهد. زنان در این کشور در نقش‌های ارشد حضور بسیار کمتر و بار مالیاتی بالاتری نسبت به مردان دارند. آنها همچنین به‌طور معمول مسئولیت‌های مراقبتی را برعهده دارند.
ژاپن
ژاپن با شکاف دستمزد جنسیتی ۲۱.۳ درصد، بیشترین میزان را در میان گروه هفت (G7) را دارد. حضور بیش‌از حد در نقش‌های پاره‌وقت، موقت و قراردادی همراه با نبود امکان پیشرفت شغلی زنان، دلایل اصلی این نابرابری است. در حالی که یک‌سوم نیروی کار تمام‌وقت ژاپن را زنان تشکیل می‌دهند، تنها ۹.۴ درصد از مدیران این کشور زن هستند. دولت ژاپن به‌دنبال تغییر این روند است، اما به‌تازگی تغییراتی را در گزارش‌های سالانه ارائه کرده است که شرکت‌های بزرگ باید گزارش خود را در رابطه با شکاف‌های دستمزد جنسیتی به اشتراک بگذارند.
کانادا
شکاف دستمزد جنسیتی در کانادا یکی از وسیع‌ترین شکاف‌ها در میان کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری اقتصادی است. طبق آخرین داده‌ها، این رقم در حال حاضر ۱۷.۱ درصد و کمی کمتر از میانگین جهانی است که دلیل گسترده آن سلطه مردان بر بخش انرژی کشور محسوب می‌شود. بااین‌حال شکاف دستمزد طی دو دهه گذشته در این کشور به‌دنبال اقدامات دولت شامل معرفی قانون حقوق صاحبان سهام در سال ۲۰۲۱، کاهش داشته است که برای شرکت‌هایی که از مقررات آن پیروی نمی‌کنند مجازات‌های سختی در نظر گرفته است.
ایالات متحده آمریکا
شکاف دستمزد جنسیتی در ایالات متحده بر اساس به‌روزترین ارقام سازمان توسعه و همکاری اقتصادی به ۱۷ درصد رسیده است و شاهد تغییرات بسیار کمی طی دو دهه اخیر بوده است. این امر دلایل بی‌شماری از جمله «حق بیمه دستمزد پدری» و تداوم تبعیض‌ها در محل کار دارد. دولت پیشین آمریکا برای مبارزه با این موضوع، علاوه‌بر سایر برنامه‌های فدرال، طرح برابری دستمزد جنسیتی را در مرکز برنامه سرمایه‌گذاری این کشور قرار داد.
مکزیک
مکزیک در سال‌های اخیر گام‌های قابل‌توجهی به سمت برابری دستمزد جنسیتی برداشته و شکاف دستمزد جنسیتی خود را به ۱۶.۷ درصد رسانده است، بااین‌وجود این کشور هنوز راه درازی برای رسیدن به برابری کامل دارد. مکزیک در لیست کمترین نرخ نیروی کار زنان سومین جایگاه را در میان کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری اقتصادی دارد و دارای نسبت بالایی از زنان شاغل در مشاغل غیررسمی است. علاوه‌براین، فرهنگ کار طولانی‌مدت در این کشور برای کارگران زن که مسئولیت‌های مراقبتی نیز دارند، بسیار زیانبار است.
فنلاند
شکاف دستمزد جنسیتی فعلی فنلاند ۱۵.۳ درصد است که برای کشوری که به دلیل اولویت دادن به برابری جنسیتی مشهور است و در قانون اساسی آن حقوق برابر و قوانینی همچون قانون برابری فنلاند آمده است، بسیار زیاد به‌نظر می‌رسد. بااین‌حال به دلایل متعددی از جمله فقدان زنان در پست‌های ارشد در سال ۲۰۲۲ تنها چهار درصد از مدیرعامل‌ها در فنلاند زن بودند و نسبت بزرگی از کارگران زن پاره‌وقت در این کشور وجود دارد که شکاف دستمزد جنسیتی را بیشتر می‌کند.
دولت این کشور رویکردی چندجانبه برای پر کردن این شکاف اتخاذ می‌کند که شامل طرح‌های برابری، بررسی پرداخت‌ها و برنامه جامع پرداخت برابر ارائه کرده است.
شهرهای مختلفی از سراسر جهان در سال ۲۰۲۴، به‌دلیل فضاهای سبز استثنایی، سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی برتر، تعهد به پایداری، مبارزه با آلودگی هوا و سیاست‌ها و فناوری‌های نوآورانه خود در سطح جهانی شناخته شدند. در ادامه بعضی از بهترین شهرها به‌دلیل تلاش‌های آنها معرفی می‌شوند.
برترین شهرها در زمینه حمل‌ونقل عمومی در سال ۲۰۲۴
سان‌فرانسیسکو، ایالات متحده آمریکا
سان‌فرانسیسکو در استفاده از خودروهای برقی و نوآوری‌های بر پایه فناوری پیشرو است و همچنین بر کاهش وابستگی به خودروهای شخصی تمرکز دارد؛ به همین دلیل به‌عنوان بهترین شهر جهان برای حمل‌ونقل شهری شناخته شده است. سیستم حمل‌ونقل این شهر برای نیازهای آینده حمل‌ونقل شهری آماده است و آن را به یک الگوی جهانی تبدیل کرده است.
زوریخ، سوئیس
سیستم حمل‌ونقل زوریخ به‌دلیل حمل‌ونقل عمومی کارآمد و قابل اعتماد خود شامل قطار، تراموا، اتوبوس و کشتی‌های تفریحی مشهور است. محبوبیت این سیستم به‌دلیل مقرون‌به‌صرفه بودن و سهولت استفاده از آن است که امکان جابه‌جایی راحت در سراسر مناطق شهر را برای ساکنان فراهم می‌کند.
سنگاپور
کارایی و عملکرد سیستم حمل‌ونقل عمومی سنگاپور بسیار پیشرفته است و شامل شبکه‌ای گسترده از قطار سریع‌السیر، قطار سبک و اتوبوس می‌شود. هدف طراحی شهری سنگاپور این است که تا سال ۲۰۳۰، بیشتر خانوارها در فاصله ۱۰ دقیقه‌ای پیاده‌روی از یک ایستگاه قطار سریع‌السیر قرار داشته باشند.
هلسینکی، فنلاند
هلسینکی از یک سیستم حمل‌ونقل عمومی جامع برخوردار است که شامل اتوبوس، تراموا، مترو و کشتی‌های تفریحی می‌شود و برنامه‌ی کاربردی دارد که امکان خرید آسان بلیط و برنامه‌ریزی مسیر را برای مسافران فراهم می‌کند.
برلین، آلمان
شبکه گسترده حمل‌ونقل عمومی برلین شامل اتوبوس، قطار و تراموا با سرویس‌دهی مکرر در سراسر شهر است که به اتصال کارآمد گزینه‌های مختلف حمل‌ونقل در سراسر شهر کمک می‌کند.
برترین شهرها برای فضاهای سبز در سال ۲۰۲۴
اسلو، نروژ
نزدیک به ۷۲.۵ درصد از مساحت این شهر با فضاهای سبز یا ساختمان‌های سازگار با محیط زیست پوشیده شده است که در کنار سیستم عالی حمل‌ونقل عمومی اسلو به ارتقای کیفیت هوا کمک می‌کند. هدف این شهر کاهش ۹۵ درصد انتشار کربن تا سال ۲۰۳۰ و بهره‌مندی از ۸۱.۸ درصد انرژی تجدیدپذیر است.
سنگاپور
سنگاپور صدها مایل مسیر پیاده‌روی و فضاهای نمادین همچون باغ‌های خلیجی دارد و استانداردهای زیست‌محیطی سختگیرانه‌ای را برای حداکثر کارایی انرژی و نرخ آلودگی پایین اعمال می‌کند.
ونکوور، کانادا
بیش از ۴۰ درصد از فضای شهر ونکوور را پارک‌ها و مناطق طبیعی تشکیل می‌دهد که به تنوع زیستی در این شهر و تمایل افراد برای انجام فعالیت‌های بیرون از خانه کمک می‌کند.
سیدنی، استرالیا
به‌طور تقریبی ۴۶ درصد از مساحت سیدنی را پارک‌ها و مناطق سبز تشکیل می‌دهد و به همین دلیل عنوان یکی از پاک‌ترین هواها را در میان شهرهای بزرگ از آن خود کرده است.
هلسینکی، فنلاند
طراحی شهری هلسینکی به‌گونه‌ای انجام شده است که ۶۲ درصد از زیرساخت‌های این شهر برای همزیستی با طبیعت سازگار باشند، همچنین دوچرخه‌سواری را به‌عنوان بخشی از راهبرد حمل‌ونقل خود برای رسیدن به خنثی‌سازی کربن تا سال ۲۰۴۰ گسترش می‌دهد.
ادینبورگ، اسکاتلند
پوشش ۴۹ درصدی ادینبورگ با فضاهای سبز عمومی، دسترسی ساکنان به محیط‌های طبیعی را افزایش و کیفیت زندگی آنها را ارتقا داده است. این شهر سرمایه‌گذاری عظیمی در انرژی تجدیدپذیر انجام داده است و بیش از نیمی از برق این شهر از منابع تجدیدپذیر تأمین می‌شود.
ریکیاویک، ایسلند
اولویت طراحی شهری در ریکیاویک بر حفظ مناطق طبیعی برای تفریح و تنوع زیستی است و نمونه‌ای از چگونگی ادغام فضاهای سبز در زیرساخت‌های شهری همراه با ترویج پایداری و ارتقای کیفیت زندگی ساکنان به شمار می‌رود.
شهرهای برتر ۲۰۲۴ در مقابله با آلودگی هوا
لندن، بریتانیا
لندن منطقه بسیار کم‌انتشار خود را گسترش داده است؛ این ابتکار به کاهش ۵۰ درصدی سطوح دی‌اکسیدنیتروژن در مرکز لندن منجر شده است. بیش از ۹۵ درصد وسایل نقلیه در لندن با استانداردهای این منطقه مطابقت دارند که عاملی مؤثر در کاهش ۳۰ درصد بستری‌های بیمارستانی مرتبط با بیماری‌های تنفسی در مقایسه با سال‌های قبل است.
بوگوتا، کلمبیا
بوگوتا در حال الکتریکی‌سازی سیستم حمل‌ونقل عمومی خود است و از سال ۲۰۲۰ بیش از ۸۰ کیلومتر به مسیر دوچرخه‌سواری شهر اضافه کرده است. این اقدامات بخشی از راهبرد گسترده‌تری برای کاهش ۱۰ درصدی آلودگی هوا با تمرکز بر حمل‌ونقل به‌عنوان منبع اصلی آلودگی است.
سئول، کره جنوبی
سئول در حال گسترش مناطق کم‌انتشار و الکتریکی‌سازی حمل‌ونقل عمومی است، به‌طوری که تاکنون بیش از هزار اتوبوس برقی را به سیستم حمل‌ونقل عمومی خود اضافه کرده است. ابتکارات این شهر هدف کاهش قابل‌توجه انتشارات از بخش حمل‌ونقل و درنتیجه بهبود کیفیت هوا را دنبال می‌کند.
ورشو، لهستان
ورشو در حال معرفی منطقه کم‌انتشار و راه‌اندازی ابتکار موسوم به «ورشو نفس بکش» است که شامل نصب ۱۶۵ سنسور کیفیت هوا در سراسر شهر است. این تلاش‌ها برای حذف تدریجی سیستم گرمایش مبتنی بر زغال‌سنگ و بهبود کلی کیفیت هوا با ارائه داده‌های بهتر درباره منابع آلودگی است.
پاریس، فرانسه
پاریس مناطق هوای پاک را ایجاد کرده و به ترویج روش‌های سفر فعال همچون دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی پرداخته است که به کاهش قابل‌توجه انتشارات وسایل نقلیه و بهبود سلامت عمومی منجر شده‌اند. این شهر بخشی از شبکه سی ۴۰ است که بر توسعه پایدار شهری متمرکز است.
آکرا، غنا
شهر آکرا کمپین‌هایی را برای آگاه‌سازی ساکنان درباره خطرات سوزاندن زباله راه‌اندازی کرده و همچنین به دنبال راه‌حل‌های حمل‌ونقل پایدار است. هدف این شهر کاهش سطوح بالای آلودگی هوا است که به‌طور قابل‌توجهی از دستورالعمل‌های سازمان بهداشت جهانی فراتر رفته است.
کپنهاگ، دانمارک
کپنهاگ در مبارزه با آلودگی هوا از طریق زیرساخت‌های گسترده دوچرخه‌سواری و ابتکارات خودروهای برقی، پیشروی شهرهای اروپایی است. این شهر اسکوترها و دوچرخه‌های اشتراکی، اتوبوس‌های بدون انتشار و ایستگاه‌های شارژ خودروهای برقی را به‌عنوان بخشی از رویکرد جامع خود گسترش می‌دهد.
این شهرها نمونه‌هایی از اقدامات پیشگیرانه‌ای هستند که در سطح جهانی برای مبارزه با آلودگی هوا از طریق سیاست‌های نوآورانه، مشارکت جامعه و پیشرفت‌های فناوری انجام شده است. تلاش‌های آنها نه‌تنها برای بهبود کیفیت هوا، بلکه ارتقای سلامت عمومی و آگاهی‌های زیست‌محیطی انجام می‌شود.
برترین شهرها برای بهبود دوچرخه‌سواری در سال ۲۰۲۴
چندین شهر در سال ۲۰۲۴ پیشگام در بهبود زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری و ترویج دوچرخه‌سواری به‌عنوان روش اصلی حمل‌ونقل هستند که در ادامه برترین آنها به همراه ابتکارات دوچرخه‌سواری‌شان معرفی می‌شود.
کپنهاگ، دانمارک
کپنهاگ بیش از ۵۴۶ کیلومتر مسیر دوچرخه اختصاصی دارد و برنامه‌هایی برای شبکه گسترده‌تر مسیرهای دوچرخه به مجموع بیش از ۸۵۰ کیلومتر دارد. به‌طور تقریبی ۶۲ درصد ساکنان کپنهاگ روزانه با دوچرخه در شهر رفت‌وآمد می‌کنند که نشان‌دهنده فرهنگ قوی دوچرخه‌سواری در این شهر است و با سرمایه‌گذاری بیش از ۲۰۰ میلیون دلار در زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری در طول یک دهه گذشته پشتیبانی می‌شود.
آمستردام، هلند
آمستردام به‌دلیل داشتن زمین مسطح و طراحی شهری فشرده، از مسیرهای دوچرخه و تسهیلات پارکینگ گسترده‌ای برخوردار است. حدود ۴۸ درصد از سفرهای داخلی در این شهر با دوچرخه انجام می‌شود. این شهر همچنان دوچرخه‌سواری را از طریق گسترش مناطق بدون خودرو و ابتکاراتی برای بهبود بیشتر زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری در اولویت قرار داده است.
مینیاپولیس، مینه‌سوتا، ایالات متحده آمریکا
مینیاپولیس به‌عنوان بزرگترین شهر برتر آمریکا برای دوچرخه‌سواری با امتیاز ۷۱ در سیستم رتبه‌بندی PeopleForBikes شناخته می‌شود که عواملی همچون مسیرهای دوچرخه محافظت‌شده و سرعت‌های ایمن را ارزیابی می‌کند. این شهر پروژه‌های متعددی را برای بهبود ایمنی و اتصال برای دوچرخه‌سواران اجرا کرده که آن را به الگویی برای دوچرخه‌سواری شهری در آمریکا تبدیل کرده است.
اوترخت، هلند
اوترخت دارای بزرگترین پارکینگ دوچرخه در جهان با گنجایش ۱۲ هزار و ۵۰۰ دوچرخه است و مسیرهای اختصاصی محافظت‌شده‌ای دارد که دوچرخه‌سواری را ایمن‌تر و راحت‌تر می‌کند. بیش از ۵۱ درصد از سفرها به مرکز شهر با دوچرخه انجام می‌شود که موفقیت آن در ترویج دوچرخه‌سواری را نشان می‌دهد.
پرتلند، اورگان، ایالات متحده آمریکا
بیش از ۵۰۰ کیلومتر مسیر دوچرخه در پرتلند وجود دارد و قوانین ترافیکی دوستدار دوچرخه در آن اجرا می‌شود که ساکنان شهر را به دوچرخه‌سواری تشویق می‌کند. این شهر رویدادهای جامعه‌محوری به‌منظور افزایش آگاهی و مشارکت شهروندان در برنامه‌های گسترش دوچرخه‌سواری برگزار کرده است.
برلین، آلمان
شبکه روبه‌رشد مسیرهای دوچرخه و «خیابان‌های دوچرخه»، موجب پیشرفت برلین در ترویج دوچرخه‌سواری به‌عنوان یک گزینه حمل‌ونقل پایدار شده است. در حال حاضر، ۱۳ درصد از سفرها در برلین با دوچرخه انجام می‌شود که بهبود مستمر زیرساخت‌ها را نشان می‌دهد
بوگوتا، کلمبیا
بوگوتا سرمایه‌گذاری عظیمی در زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری انجام داده است و قصد دارد شبکه خود را به‌طور قابل‌توجهی گسترش دهد. این شهر دوچرخه‌سواری را از طریق طرح‌هایی همچون روزهای بدون خودرو و مسیرهای اختصاصی دوچرخه‌سواری ترویج می‌کند.
این شهرها الگوهایی برای راهبردهای مؤثر بهبود زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری و تشویق ساکنان به استفاده از دوچرخه‌سواری به‌عنوان وسیله اصلی حمل‌ونقل هستند. تعهد آنها به ایجاد محیط‌های ایمن و قابل دسترس برای دوچرخه‌سواران نه‌تنها حمل‌ونقل سبز شهری را افزایش می‌دهد، بلکه به پایداری محیط زیست و ارتقای سلامت عمومی کمک می‌کند.
شهرهای پیشرو در مقابله با بحران مسکن
شهرهای سراسر جهان با استراتژی‌ها و سیاست‌های نوآورانه به مقابله با بحران مسکن در سال ۲۰۲۴ پرداخته‌اند که در ادامه بعضی از بهترین آنها معرفی می‌شود.
وین، اتریش
وین تعهد طولانی مدتی به مسکن عمومی دارد، به‌طوری که بیش از ۶۰ درصد از ساکنان آن در مسکن یارانه‌ای زندگی می‌کنند. این رویکرد، قابلیت دسترسی و ثبات در بازار مسکن را تضمین می‌کند.
سنگاپور
سنگاپور پروژه‌های گسترده مسکن یارانه‌ای را ارائه می‌دهد که امکان دسترسی ساکنان محلی به خانه‌های مقرون‌به‌صرفه را حتی با وجود قیمت‌های بالای بازار فراهم می‌کند. دولت سنگاپور نقش چشمگیری در تضمین در دسترس بودن مسکن برای شهروندان خود ایفا کرده است.
توکیو، ژاپن
سیاست‌های مسکن توکیو با کنترل اجاره حداقل و محدودیت‌های کمتر در ارتفاع و تراکم ساخت‌وساز مشخص می‌شود که موجب تأمین مداوم خانه‌های جدید متناسب با نیازهای متنوع شده است.
ملبورن، استرالیا
پروژه آپارتمان‌های ملبورن از مدلی استفاده می‌کند که در آن بازار املاک، یارانه واحدهای مقرون‌به‌صرفه را تأمین می‌کند و موانع مالی برای ساکنان مسکن اجتماعی را از طریق راه‌حل‌های نوآورانه مالی همچون پرداخت وام کاهش می‌دهد.
چنگدو و چونگ‌کینگ، چین
این دو شهر در حال آزمایش سهمیه‌های قابل معامله زمین هستند که به سازندگان امکان می‌دهد در ازای آزادسازی زمین بیشتر برای کشاورزی، در پیرامون شهرها ساخت‌وساز کنند. به این ترتیب ضمن مقابله با گسترش شهری، کشاورزی را نیز ترویج می‌دهند.
لس‌آنجلس، ایالات متحده آمریکا
مقررات تبدیل هتل‌ها به مسکن راهکاری مؤثر برای پشتیبانی دائمی از بی‌خانمان‌ها است و راه‌حلی سریع‌تر و اغلب ارزان‌تر از ساخت‌وسازهای جدید فراهم می‌کند.
کپنهاگ، دانمارک
کپنهاگ دارایی‌های عمومی شهر را در یک صندوق ثروت شهری جمع‌آوری می‌کند و با همکاری بخش خصوصی عرضه مسکن را با پروژه‌های مسکونی جدید افزایش می‌دهد و ریسک و منافع بازار املاک را میان تمام ذی‌نفعان تقسیم می‌کند.
هوشمندسازی سیستم‌های شهری با سرعت فزاینده‌ای روبه‌افزایش است و در این مسیر فناوری‌های مختلفی به‌کار گرفته می‌شود که هر کدام ویژگی‌های منحصربه‌فردی ارائه می‌دهند. ترکیب دو فناوری هوشمند، قابلیت‌های انفرادی آنها را تقویت می‌کند، به‌ویژه در دستگاه‌هایی که داده‌ها را جمع‌آوری، پردازش، تجزیه و تحلیل می‌کنند. همکاری لایدار و هوش مصنوعی، یکی از انواع ترکیب دو فناوری است که کاربردهای متعددی در زمینه شهرهای هوشمند را آشکار می‌سازد.
لایدار به‌عنوان یک سیستم حسگر، داده‌های دقیق و جزئی را از محیط اطراف فراهم می‌کند. این داده‌ها شامل اطلاعات سه‌بعدی دقیق از اشیا، زمین و سایر ویژگی‌های محیطی است. سپس هوش مصنوعی با استفاده از الگوریتم‌های پیشرفته، این داده‌های خام را پردازش، تحلیل و درک می‌کند؛ ویژگی‌های آنها را شناسایی، طبقه‌بندی و الگوهای مورد نظر را استخراج می‌کند.
همکاری لایدار و هوش مصنوعی امکان کاربردهای متعددی را در زمینه شهرهای هوشمند فراهم می‌سازد که از آن جمله می‌توان به ایجاد مدل‌های سه‌بعدی دقیق از محیط شهری، پایش و بهینه‌سازی جریان ترافیک، ارزیابی تراکم جمعیت و پیش‌بینی نیازهای زیرساختی، نگهداری هوشمندانه از زیرساخت‌ها همچون پل‌ها و زیرگذرها و بهبود ایمنی تردد عابران پیاده و وسایل نقلیه اشاره کرد. همگرایی لایدار و هوش مصنوعی موجب ایجاد قابلیت‌های قدرتمندی می‌شود که نمی‌توان با استفاده از هر یک به‌تنهایی به آنها دست پیدا کرد. این دو فناوری همچون متحدانی قوی برای ایجاد شهرهای هوشمندتر و پایدارتر عمل می‌کنند.
لایدار چیست؟
لایدار یا لیدار (LiDAR) یکی از فناوری‌های اندازه‌گیری از راه دور است که با انتشار پالس‌های لیزری و محاسبه زمان بازگشت آنها از سطوح، فاصله‌ها را اندازه می‌گیرد. لایدار مشابه رادار است اما در طول موج‌های تابشی اختلاف دارد، به همین دلیل بعضی آن را رادار لیزری می‌نامند. طول موج‌های رادار در ناحیه رادیویی است و لایدار طول موج‌های لیزری را استفاده می‌کند. این فناوری سنجش از دور در مقایسه با سایر سیستم‌های اندازه‌گیری، در ایجاد نقشه‌های سه‌بعدی بسیار دقیق برتری دارد و در برنامه‌ریزی شهری بسیار ارزشمند است.
ایده استفاده از زمان بازگشت لیزر برای تعیین فاصله نخستین بار توسط فیزیکدان ادوارد هاچینسون ساینگ در سال ۱۹۳۰ پیشنهاد شد. او از بازتاب‌دهنده‌ها برای مطالعه جو و اندازه‌گیری ارتفاع ابرها استفاده می‌کرد. طول موج کوتاه نور لیزر، اندازه‌گیری دقیق حتی کوچک‌ترین فاصله‌ها را ممکن می‌سازد. این ویژگی موجب شده که لایدار ابتدا در نقشه‌برداری زمین و سپس در زمینه‌هایی همچون زمین‌شناسی، جنگل‌شناسی، اقیانوس‌شناسی، ساخت‌وساز و معماری به‌کار گرفته شود.
شهرهای بهره‌مند از لایدار و هوش مصنوعی
در حال حاضر چند شهر در سراسر جهان از این ترکیب تحول‌آفرین در برنامه‌ها و ابتکارات جامعه خود استفاده می‌کنند که هر کدام اهداف و کاربردهای ویژه‌ای را در نظر دارند. در ادامه به چند شهر برجسته در این زمینه اشاره می‌شود.
پیچ‌تری کرنرز، آتلانتا، آمریکا
پیچ‌تری کرنرز شهری در منطقه شهری آتلانتا، از فناوری لایدار در ترکیب با هوش مصنوعی در شلوغ‌ترین تقاطع خود استفاده می‌کند که پنج خط دارد و روزانه شاهد عبور بیش از ۶۰ هزار خودرو است، همچنین بیشترین تصادفات شهر در این تقاطع رخ می‌دهد. هدف استفاده از این ترکیب ایجاد نقشه‌برداری سه‌بعدی در زمان واقعی است تا ایمنی عابران پیاده را افزایش دهد و جریان ترافیک را بهینه‌سازی کند. داده‌های گردآوری‌شده و تحلیل‌شده امکان تنظیم زمان‌بندی چراغ‌های راهنمایی و عابران پیاده و آگاهی درباره بازطراحی احتمالی این تقاطع‌ها را فراهم می‌آورند.
نیویورک، آمریکا
فناوری لایدار در نیویورک برای تشخیص و ارزیابی یکپارچگی ساختاری پل‌ها به‌کار گرفته می‌شود. مهندسان می‌توانند با انتشار لیزر از زوایای مختلف، ترک‌های کوچک و تغییر شکل‌هایی را شناسایی کنند که ممکن است در بازرسی‌های معمولی تشخیص داده نشوند. کاربرد این فناوری، اثربخشی و ایمنی نگهداری از این سازه‌ها را به‌طور چشمگیری افزایش داده است. ادغام فناوری‌هایی همچون اسکن لایدار و یادگیری ماشینی دقت این فرایندها را بهبود می‌بخشد و استراتژی‌های نگهداری بر پایه پیش‌بینی را امکان‌پذیر می‌سازد.
ونکوور، کانادا
ونکوور به داده‌های لایدار پوشش‌دهنده کل سطح زمین شهر از جمله طبقه‌بندی ویژگی‌های جغرافیایی نیاز داشت تا نقشه‌های توپوگرافی را به‌روز و ریسک‌های طبیعی احتمالی را ارزیابی کند. جمع‌آوری این داده‌ها به‌طور معمول به‌صورت دستی انجام می‌شد، اما هوش مصنوعی با خودکارسازی این فرایندهای زمان‌بر و پرهزینه، در این امر دخالت می‌کند.
در مجموع، فناوری هوشمند لایدار با سرعت روزافزونی جایگاه خود را در بهبود زندگی در شهرهای هوشمند تثبیت می‌کند. ترکیب لایدار و هوش مصنوعی امکان ایجاد مدل‌های دقیق سه‌بعدی شهری و استفاده از آنها در تحلیل‌های برنامه‌ریزی شهری را فراهم می‌آورد. این ترکیب در کاربردهایی همچون ایمنی ترافیک و نگهداری زیرساخت‌ها نیز کاربرد دارد.
آشنایی با این شهرها نشان می‌دهد که همگرایی لایدار و هوش مصنوعی موجب ایجاد قابلیت‌های قدرتمندی می‌شود که نمی‌توان با استفاده از هر یک از آنها به‌تنهایی دست پیدا کرد. این دو فناوری همچون متحدانی قوی برای ایجاد شهرهای هوشمندتر و پایدارتر عمل می‌کنند.
جزایر انرژی به‌عنوان مراکزی برای احداث مزارع بادی دریایی طراحی شده‌اند که انرژی تجدیدپذیر را جمع‌آوری و در بازارهای برق ساحلی توزیع می‌کنند. اروپا در حال حاضر، دو پروژه چشمگیر را در نظر دارد که شامل جزیره انرژی برنهولم (دریای بالتیک) و جزیره الیزابت (دریای شمال) است.
این جزایر به عنوان اتصال‌دهنده‌ها عمل خواهند کرد و کارایی انتقال انرژی را بهبود می‌بخشند و همکاری‌های بین‌المللی در زمینه انرژی تجدیدپذیر را تقویت می‌کنند.
جزیره انرژی برنهولم
جزیره انرژی برنهولم، واقع در سواحل دانمارک، قرار است تا سه گیگاوات برق به دانمارک و آلمان ارائه دهد و امکان گسترش به کشورهای دیگر نیز در این رابطه وجود دارد. این پروژه شامل موارد زیر است:
- ایستگاه تبدیل جریان مستقیم با ولتاژ بالا (HVDC).
- زیرساخت‌های مربوط به اتصالات ساحلی.
انتظار می‌رود که پس از ارزیابی‌های زیست‌محیطی و کاوش‌های محیط‌شناسی، ساخت‌وساز آن از سال ۲۰۲۵ آغاز شود. پس از راه‌اندازی، این جزیره هدف دارد تا وابستگی به سوخت‌های فسیلی را کاهش دهد و همکاری‌های انرژی بین کشورها را تقویت کند و به چشم‌انداز پاک‌تری از انرژی در اروپا کمک کند.
جزیره الیزابت
جزیره الیزابت، واقع در ۴۵ کیلومتری سواحل بلژیک قرار است اولین جزیره انرژی مصنوعی جهان باشد. این مکان به‌عنوان یک ایستگاه زیرساختی چندمنظوره دریایی متصل به سیستم‌های HVDC و جریان متناوب با ولتاژ بالا (HVAC) عمل خواهد کرد و ویژگی‌های آن شامل میزبانی از اتصال‌دهنده‌های هیبریدی مانند ناتیلوس است که بریتانیا و ترون لینک (TritonLink) را به دانمارک متصل می‌کند.
فرآیند ساخت این جزیره آغاز شده است و کارهای اجرایی آن حدود ۲.۵ سال طول خواهد کشید. این جزیره ادغام مزارع بادی دریایی با شبکه ساحلی بلژیک را تسهیل کرده است و اشتراک‌گذاری کارآمد انرژی میان کشورهای همسایه را امکان‌پذیر می‌سازد.
تأسیس این جزایر انرژی نشان‌دهنده یک تحول جهانی در اولویت‌بندی راه‌حل‌های پایدار انرژی است. مسئولان این پروژه قصد دارند تا حدود ۱۰ پروژه جزیره انرژی دیگر را در دریای شمال، دریای بالتیک و احتمالاً جنوب شرقی آسیا توسعه دهند. تمرکز بر ارائه راه‌حل‌های فناوری نوآورانه است که مقیاس‌پذیری قدرت بادی دریایی را افزایش دهد و آن را بیشتر قابل دسترس و مقرون‌به‌صرفه کند.
تکمیل این جزایر مصنوعی نحوه تولید، توزیع و مصرف برق را متحول می‌کند و راه را برای آینده‌ای پایدار برای نسل‌های آینده هموار می‌سازد.
انتقال تجربیات موفق شهری با خواهرخواندگی شهرها
روابط شهرهای خواهرخوانده در عصر حاضر به‌طور قابل‌توجهی تکامل یافته است و از تبادلات فرهنگی صرف به همکاری‌های راهبردی برای توسعه اقتصادی و مشارکت به‌ویژه در حوزه صنعت تبدیل شده است. این روابط چهارچوبی برای تبادل دانش، منابع و راهبردهای مؤثر بین شهرها فراهم می‌کند که در نهایت رقابت‌پذیری جهانی آنها را افزایش می‌دهد.
واقعیت این است که خواهرخواندگی از طریق تقویت توسعه اقتصادی، افزایش تبادلات فرهنگی، ایجاد فرصت‌های آموزشی و ترویج همکاری‌های بین‌المللی پتانسیل قابل‌توجهی برای بهبود ارتباطات و پویایی‌های شهرها دارند. در دورانی که شهرها با یک جهان به‌شدت به‌هم پیوسته روبه‌رو هستند، بهره‌گیری از این مشارکت‌ها برای مقابله با چالش‌های امروزی و ارتقای زندگی ساکنان ضروری است.
مزایای خواهرخواندگی شهرها
روابط شهرهای خواهرخوانده مزایای فراوانی از رشد اقتصادی و غنای فرهنگی گرفته تا تقویت همکاری بین‌المللی و مشارکت جامعه برای شهرها به ارمغان می‌آورد و همکاری در زمینه‌های مختلف را تقویت می‌کند. به همین دلیل است که این مشارکت‌ها در دنیای به هم پیوسته امروز ضروری به نظر می‌رسد. در ادامه مهم‌ترین مزایای خواهرخواندگی شهرها بیان می‌شود.
توسعه اقتصادی
مبادلات فرهنگی
همکاری‌های بین‌المللی
تقویت پیوندهای جامعه
شبکه‌سازی کسب‌وکار
یکپارچگی جهانی
نمونه‌های برتر موفقیت شهرهای خواهرخوانده
روابط شهرهای خواهرخوانده در طول سال‌ها به‌طور قابل‌توجهی تحول یافته است و از طریق تبادلات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی، مزایای بسیاری را به شهرهای جهان ارائه می‌دهند. در ادامه به چند نمونه بارز از شهرهایی اشاره می‌شود که به‌طور مؤثری از روابط شهرهای خواهرخوانده خود برای منافع متقابل استفاده کرده‌اند.
شیکاگو و مکزیکوسیتی
خواهرخواندگی شیکاگو و مکزیکوسیتی به تبادلات فرهنگی و در نتیجه یک ائتلاف تجاری راهبردی تبدیل شده است. هر دو شهر در زمینه ابتکارات هدف‌گذاری‌شده برای تقویت توسعه اقتصادی، به اشتراک گذاشتن اطلاعات و میزبانی هیئت‌های رسمی برای تقویت فرصت‌های کسب‌وکار همکاری می‌کنند.
برگزاری منظم هیئت‌های تجاری از مکزیکوسیتی به شیکاگو به یکی از ویژگی‌های بارز همکاری آنها تبدیل شده است. این بازدیدها معمولاً شامل رهبران کسب‌وکار و مقامات دولتی است که هدفشان کشف فرصت‌های جدید بازار و تقویت روابط موجود است.
وابستگی اقتصادی بین شیکاگو و مکزیکوسیتی قابل توجه است و سالانه بیش از ۱.۷ میلیارد دلار محصولات تولید شده محلی بین آنها مبادله می‌شود. این رابطه با حضور شرکت‌های متعدد مستقر در شیکاگو در مکزیکوسیتی تقویت می‌شود که دسترسی به بازار را برای هر دو شهر افزایش می‌دهد.
هیوستون و شنژن
روابط بین هیوستون و شنژن بر نوآوری و فناوری تمرکز دارد. شنژن به‌عنوان یک قطب فناوری و نوآوری و یک مرکز مالی پیشرو در چین، از صنایع پیشرفته و استارت‌آپ‌های پیشرو برخوردار است. از سوی دیگر، هیوستون به‌عنوان مرکز انرژی آمریکا، بر توسعه صنایع نوآورانه در این بخش متمرکز است. خواهرخواندگی بین این دو شهر از طریق تبادل تجربیات، انتقال فناوری و ایجاد ارتباطات بین شرکت‌ها، فرصت‌های همکاری متنوعی را در زمینه‌های نوآوری، تحقیق و توسعه و ایجاد مشاغل جدید فراهم کرده و به افزایش رقابت‌پذیری و پیشرفت هر دو اقتصاد شهری کمک کرده است.
سن‌آنتونیو و کوماموتو
پیوندهای سن‌آنتونیو با کوماموتو منجر به جذب سرمایه‌گذاری‌های قابل‌توجه همچون یک کارخانه تولیدی تویوتا در سن‌آنتونیو شده که بر اشتغال محلی و رشد اقتصادی تأثیر مثبتی داشته است. این همکاری دوطرفه موجب شده است که سن‌آنتونیو به‌عنوان یک مقصد مناسب برای سرمایه‌گذاری شناخته شود. این همکاری نه‌تنها موجب ایجاد مشاغل مستقیم در کارخانه تویوتا شده است، بلکه زنجیره تأمین‌کنندگان را نیز توسعه داده و اشتغال غیرمستقیم زیادی را در سطح شهر ایجاد کرده است.
چارلستون و اسپولتو
رابطه خواهرخواندگی بین چارلستون در کارولینای جنوبی و اسپولتوی ایتالیا که در سال ۲۰۰۸ برقرار شد، منجر به مزایای فرهنگی و اقتصادی قابل‌توجهی برای هر دو شهر شده است. این همکاری به‌ویژه در جشنواره اسپولتو در ایالات متحده آمریکا که به‌عنوان یکی از ارکان هویت فرهنگی و پویایی اقتصادی چارلستون شناخته می‌شود، نمایان است.
جشنواره اسپولتو حدود ۳۰ تا ۴۰ میلیون دلار به طور سالانه به اقتصاد محلی چارلستون کمک می‌کند. این درآمد عمدتاً از طریق گردشگری و بخش‌های مرتبط با مهمان‌نوازی به دست می‌آید. این جریان مالی برای کسب‌وکارهای محلی، از جمله هتل‌ها، رستوران‌ها و فروشگاه‌ها، به‌ویژه در فصل جشنواره بسیار حیاتی است.
این همکاری همچنین فرصت‌های آموزشی را تسهیل کرده است. به‌عنوان مثال، دانشگاه چارلستون به بررسی ایجاد یک جامعه یادگیری-زندگی در اسپولتو پرداخته است که به دانشجویان فرصتی منحصربه‌فرد برای تعامل با فرهنگ ایتالیایی ارائه می‌دهد و تجربه تحصیلی آنها را غنی‌تر می‌کند. چنین برنامه‌هایی نه‌تنها آموزش دانشجویان را تقویت می‌کند بلکه پیوندهای فرهنگی بین دو شهر را عمیق‌تر می‌سازد.
لاکلند و چونگ‌مینگ
یک نمونه بارز از تأثیر اقتصادی روابط خواهرخواندگی، قرارداد ۱.۳ میلیارد دلاری است که یک شرکت مهندسی کوچک در لاکلند برای طراحی یک پارک تفریحی در خواهرخوانده چینی خود، چونگ‌مینگ، به دست آورد.
نظر شما