به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، تأخیر زبانی به این معنا است که کودکان مبتلا قادر نیستند مانند دیگر کودکان هم سن و سال با استفاده از کلمات و جملات درخواست‌ها و نیازهای خود را مطرح کنند. افراد برای تأخیر زبانی تعریف‌های متعددی دارند، رایج‌ترین تعریف این است که کودکان نمی‌توانند از بیش از ۵۰ کلمه برای صحبت کردن استفاده کنند، یا تا دو سالگی نمی‌توانند از ترکیب دو کلمه‌ای استفاده کنند. برخی کودکان مبتلا به تأخیر زبانی فقط در استفاده از کلمات مشکل دارند اما کلمات را می‌فهمند، در حالی که ممکن است برخی دیگر هم در بیان کلمات و هم در درک آن‌ها مشکل داشته باشند.
آیا تأخیر زبانی رایج است؟
تأخیر زبانی یک پدیده نسبتاً رایج است و ۱۳ تا ۲۰ درصد کودکان دو ساله را تحت تأثیر قرار می‌دهد. معمولاً وضعیت صحبت کردن کودکان دو تا سه سال توسط آسیب‌شناس گفتار و والدین ارزیابی می‌شود. در این شرایط از والدین خواسته می‌شود هرگونه اختلال گفتاری یا زبانی کودکان، نحوه برقراری ارتباط فرزندشان و لیستی از کلماتی که درک می‌کند و بیان می‌کند را ارائه دهند.
تأخیر زبانی کودکان باعث بروز چه مشکلاتی می‌شود؟
کودکانی که دیر صحبت می‌کنند ممکن است در سال‌های تحصیل در معیارهای زبانی و سوادآموزی ضعیف عمل کنند. بنابراین با وجود اینکه دیر صحبت کردن ممکن است بهبود پیدا کند، اما این احتمال وجود دارد که در سنین بالاتر در زمینه مهارت‌های زبانی، موفقیت تحصیلی و اجتماعی شدن مشکل ایجاد کند. درمان به موقع می‌تواند این خطر را کاهش دهد.
علاوه بر این، دیر صبحت کردن می‌تواند بر دوران کودکی افراد تأثیر منفی داشته باشد. کودکانی که نمی‌توانند کلمات زیادی را بیان کنند، ممکن است ناامید، گوشه‌گیر یا پرخاشگر شوند. والدین نیز ممکن است احساس کنند که مشارکت فرزندانشان در زندگی خانوادگی، مدرسه یا مهدکودک محدود شده است. درمان این اختلال ممکن است به او کمک کند راهی برای برقراری ارتباط با دیگران پیدا کند.
وجود مشکلات زبانی اولیه یک عامل خطر مهم برای مشکلات زبانی مداوم در آینده در نظر گرفته می‌شود که می‌تواند تأثیرات قابل‌توجهی بر عملکرد روزانه افراد در طول زندگی داشته باشد. برای نمونه، ممکن است باعث عملکرد ضعیف افراد در مدرسه، کاهش عزت نفس و به خطر افتادن سلامت روان شود.
عوامل خطر برای مشکلات زبانی مداوم چیست؟
با وجود اینکه نمی‌توان پیش‌بینی کرد کدام کودکانی که دیر صحبت می‌کنند با مشکلات زبانی در آینده روبه‌برو خواهند شد، عواملی مانند سابقه خانوادگی اختلالات زبانی، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، وزن کم هنگام تولد و تعداد کلماتی که بیان می‌کنند و درک می‌کنند در این زمینه تأثیرگذار است. ژنتیک نیز یک عامل خطر اصلی و مهم برای اختلالات زبانی در نظر گرفته می‌شود. مشکلات زبانی ممکن است باعث بروز اختلالات خواندن مانند نارساخوانی شود.
وضعیت اجتماعی-اقتصادی و نحوه تعامل والدین با فرزندانشان عوامل خطری هستند که محققان به آن‌ها اشاره کرده‌اند. همچنین، والدینی که مشکلات زبانی دارند ممکن است به طور متفاوتی با فرزندان خود تعامل داشته باشند، بنابراین احتمال بروز مشکلات مشابه در کودکان آن‌ها افزایش پیدا می‌کند.
چگونه کودکان را تشویق کنیم زودتر صحبت کنند؟
آسیب‌شناسان گفتار به والدین توصیه می‌کنند که به جای انتظار کشیدن برای صحبت کردن کودکان، مداخله کنند. برای نمونه، لازم است والدین راه‌های ارتباطی با کودکان خود را گسترش دهند، علایق آن‌ها را حین بازی دنبال کنند، از مکث بیشتر برای توجه و تشویق کودکان برای صحبت کردن استفاده کنند و سوالاتی مانند " این چیست؟ " و "چه کسی در حال حرف زدن است؟ " را به صورت مکرر بپرسند. همچنین، بهتر است سعی کنند هنگام برقراری ارتباط با کودکان خود، از کلمه‌ها و عبارت‌های بیشتری استفاده کنند.
نظر شما