به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، انتشار بیماری کووید -۱۹ باعث شد مدیران بیش از پیش به اهمیت تردد سبز پی ببرند و نوآوری‌های بسیاری را در این زمینه نظیر ایجاد مسیرهای دوچرخه‌سواری و توسعه پیاده‌راه‌ها ارائه دهند و در ترویج حمل‌ونقل پایدار بسیار موفق عمل کنند. در واقع استراتژی‌هایی که در راستای ترویج تردد سبز انجام شد پیامدهای مثبتی مانند کاهش ترافیک، به حداقل رسیدن آلودگی هوا و حتی افزایش بی‌میلی شهرنشینان را به استفاده از خودروهای شخصی برای انجام امور روزمره خود به دنبال داشت، ضمن اینکه به کاهش هزینه‌های دولت‌ها برای اعمال اقداماتی به منظور کاهش اثرات آلودگی هوا بر زندگی شهروندان منجر شد.
البته مدیران با گذشت زمان و پس از اجرای نوآوری‌های متعدد برای بهبود تردد سبز متوجه شدند که ارائه رویکردهای دوستدار حمل‌ونقل پایدار، مستلزم برنامه‌ریزی‌های دقیق‌تر است که انجام آن نیز تلاش زیادی را می‌طلبد. به عبارت دیگر، شیوع بیماری کووید -۱۹ اگرچه به بهبود عبور و مرور سبز در شهرها منجر شد، با این حال سبک زندگی شهرنشینان را نیز تا حد زیادی تحت تأثیر قرار داد که این امر به سهم خود تأمل در مورد پیاده‌سازی پروژه‌های حمل‌ونقل را برای سازگاری هر چه بیشتر با رفتارها و نیازهای جدید مردم را به یک ضرورت تبدیل کرد.
حتی بازگشت مردم به محل کار پس از مدت زمانی طولانی انجام دورکاری، یک بار دیگر اختلالاتی در تصمیم‌گیری‌های مدیران برای روش‌های تردد در شهرها به وجود آورد، با این حال همه آن‌ها اجرای سه رویکرد را در هر شرایطی برای بهبود حمل‌ونقل سبز و افزایش گرایش مردم به اتخاذ آن‌ها مفید دانسته‌اند که در ادامه به معرفی آن‌ها می‌پردازیم.
افزایش قابلیت تردد از طریق میکروموبیلیتی‌ها
زمینه‌سازی برای تردد حداکثری از طریق میکروموبیلیتی‌هایی نظیر اسکوترها و دوچرخه‌های الکتریکی، با تمرکز بر ایجاد محدودیت‌هایی بر حمل‌ونقل انبوه می‌تواند به بهترین شکل ممکن ساکنان شهرهای جهان را به اتخاذ تردد سبز سوق دهد. اگرچه اتوبوس‌ها، خودروها و قطارهای شهری الکتریکی کارآمدترین و بهترین روش‌های تردد سبز در شهرها به‌شمار می‌رود، با این حال مردم نمی‌توانند تنها با تکیه بر آن‌ها خود را به تمام مقاصد برسانند و همین امر، نیاز به ادامه مسیر را از طریق میکروموبیلیتی‌ها برای ایجاد حمل‌ونقل دوستدار محیط زیست به یک ضرورت تبدیل می‌کند.
گزارش‌ها حاکی از آن است که در بسیاری از شهرهای جهان، مردم روزانه مسافت‌هایی بسیار کوتاه را برای انجام امور روزمره با خودروهای شخصی یا وسایل نقلیه عمومی سپری می‌کنند، حال آن‌که توسعه مسیرهای سبز برای تشویق آن‌ها به عبور و مرور از طریق میکروموبیلیتی‌ها می‌توانند مزایای بی‌شماری را برای آن‌ها و شهرهای محل سکونت به ارمغان بیاورد. به عنوان مثال، ایالات متحده آمریکا از کشورها خودرو-محور جهان به‌حساب می‌آید که ۶۰ درصد سفرهای روزانه شهروندان آن به هشت کیلومتر و حتی کمتر محدود می‌شود و این در حالی است که رسیدن به مقصدهای نهایی شهروندان به راحتی از طریق دوچرخه‌سواری، پیاده‌روی و استفاده از اسکوترها امکان‌پذیر است و می‌تواند علاوه بر کاهش هزینه‌های رفت‌وآمد آن‌ها، کاهش حداکثری انتشار گازهای گلخانه‌ای را در پی داشته باشد.
یکی از بهترین رویکردهایی که مدیران می‌توانند برای توسعه تردد سبز از طریق میکروموبیلیتی‌ها انجام دهند، توسعه مراکز اشتراک این وسایل نقلیه است که می‌تواند دسترسی همگان را با صرف حداقل هزینه امکان‌پذیر کند و آن‌ها را به ایستگاه‌های سامانه‌های حمل‌ونقل عموی برای ادامه سفر پیوند دهد.
نتیجه تحقیقاتی که توسط برنامه‌ریزان واشنگتن دی. سی آمریکا انجام شد، افزایش ۱۰ درصدی استفاده از دوچرخه‌های اشتراکی توسط مردم، بالا رفتن قابل‌توجه نرخ عبور و مرور از طریق متروهای شهری را نیز به دنبال داشت.
بهره‌گیری کارآمدتر از خودروها
بدیهی است که با وجود تلاش‌های بی‌دریغ مدیران به ترویج تردد سبز، ساکنان شهرهای بزرگ و کم‌تراکم همچنان وابسته به عبور و مرور از طریق وسایل نقلیه موتوری، به‌ویژه خودروهای شخصی، باقی می‌مانند که در این صورت، افزایش کارآمدی وسایل نقلیه می‌تواند بهترین رویکرد برای کاهش انتشار گازهای آلاینده ناشی از تردد باشد. از سوی دیگر، مدیران می‌توانند به اشتراک وسایل نقلیه الکتریکی در شهرها بپردازند و خدمات خود را در آن‌ها افزایش دهند تا شهروندان بیشتری را به جایگزین کردن سفر از طریق آن‌ها به جای وسایل نقلیه شخصی تشویق کنند.
در شهرهای خودرو-محور، وسایل نقلیه شخصی ۹۵ درصد اوقات در وضعیت پارک قرار دارد که این امر می‌تواند فضای لازم را برای توسعه مسیرهای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی در شهرها به حداقل برساند. اگرچه در بسیاری از شهرهای جهان، توسعه خودروهای اشتراکی می‌تواند در کاهش گازهای آلاینده بسیار اثربخش باشد، با این حال در نقاطی از دنیا با بیشترین مالکیت وسایل نقلیه، خودروهای اشتراکی نمی‌تواند بسیار اثربخش باشد چراکه رانندگان آن‌ها باید ساعت‌ها را در خیابان‌ها پرسه بزنند تا شاید مسافر یا مسافرانی را برای خود بیابند که این طول سفر خود می‌توانند به انتشار قابل‌توجه کربن در شهرها منجر شود.
مدیران در چنین شرایطی، بهترین رویکردی که می‌توانند پیاده کنند، ترویج جایگزینی وسایل نقلیه موتوری با خودروهای الکتریکی و کارآمد است که می‌تواند کاهش چشمگیر کربن و پیامدهای حاصل از آن را به دنبال داشته باشد.
توسعه اهداف درازمدت و پایبندی به آن‌ها
اقداماتی که به منظور ترویج روش‌های جدید و سبز حمل‌ونقل در شهرها پیاده می‌شود، برای اینکه اثربخش باشد باید به بخشی از یک طرح جامع‌تر تبدیل شود. شهرهایی مانند پاریس در فرانسه در حال پیاده‌سازی چنین پروژه‌هایی هستند و از سال ۲۰۲۰ عزم خود را جزم کرده‌اند مناطقی ۱۵ دقیقه‌ای را توسعه دهند که ساکنان آن‌ها قادر هستند تنها با یک ربع ساعت پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری به تمام امکانات مورد نیاز خود دسترسی پیدا کنند. مدیران آمستردام در هلند نیز از حذف ۱۱ هزار فضای پارک خودرو تا سال ۲۰۲۵ خبر داده و مدعی شده‌اند تردد سبز را هر چه بیشتر در شهر توسعه خواهند داد.
نظر شما