به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مزایای زندگی در شهرهای دوستدار پیادهروی بسیار متنوع و زیاد است که از مهمترین آنها میتوان به افزایش فعالیت جسمی شهروندان، برخورداری از وضعیت سلامت، سپری کردن زمان بیشتر با خانواده و دوستان و بالا بودن سطح شادی مردم اشاره کرد. جالب است بدانید که بهتازگی روانشناسان آمریکایی فایده دیگری به این شهرها افزودهاند؛ کودکانی که در مناطقی با بیشترین قابلیت پیادهروی زندگی میکنند طی دوران بزرگسالی خود افزایش درآمد بیشتری را تجربه خواهند کرد. محققان مطالعات خود را بر مبنای دادههایی از ۹ میلیون آمریکایی که بین سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۲ متولد شدهاند انجام دادند و به این نتیجه رسیدند که کودکان ساکن در مناطق دوستدار پیادهروی و در خانوادههایی با درآمد بسیار پایین، طی دهه سوم زندگی خود، جزو افراد ثروتمند خواهند بود.
دانشمندان آمریکایی برای اثبات فرضیه خود به بررسی میزان قابلیت پیادهروی در ۳۸۰ منطقه پرداختند و روی جنبههای مختلف مؤثر بر کیفیت زندگی کودکان مانند مدرسه، نابرابری درآمدی، نژاد، سرمایه اجتماعی و تکوالدین بودن آنها تمرکز کردند و در نهایت توانستند با قاطعیت بیشتر ارتباط میان زندگی کودکان در مناطق دوستدار پیادهروی و میزان کسب درآمد توسط آنها در سالهای بزرگسالی فرضیهسازی کنند. در نهایت این افراد استدلال کردند که قابلیت پیادهروی در یک منطقه به ۱۱ درصد افزایش تنوع درآمد در آنها منجر میشود و بالا رفتن کسب درآمد را در آینده برای کودکانی به دنبال دارد که ۱۰ سال اول زندگی خود را در چنین مناطقی سپری کردهاند.
محققان به منظور بسط هرچه بیشتر پژوهش خود به بررسی این موضوع پرداختند که آیا قابلیت پیادهروی به چنین پیامدی منجر میشود یا دیگر تبعات ناشی از پیادهروی مانند تراکم شهری و طراحی مناطق، گرایش کودکان به کسب درآمد بیشتر طی دوران بزرگسالی را تحت تأثیر قرار میدهد. این افراد به جمعآوری گسترده دادهها در حوزههای مختلف مرتبط با قابلیت پیادهروی پرداختند و پس از تجزیه و تحلیل مفصل آنها به این نتیجه رسیدند که کودکان ساکن در مناطق متراکم و با کمترین میزان دوری سازهها از یکدیگر، بیش از سایر همسنهای خود طی دهههای بعد زندگی خود، ثروتمندی را تجربه خواهند کرد.
محققان استدلال کردند که قابلیت پیادهروی در یک شهر سایر عوامل مرتبط با کسب درآمد بالا را تحت تأثیر قرار میدهد، ضمن اینکه بر گرایش ساکنان به اتخاذ سبک زندگی سالم تأثیر میگذارد و از این طریق بر طول عمر آنها میافزاید. از سوی دیگر، افرادی که طی دوران کودکی خود در مناطقی با بیشترین قابلیت پیادهروی زندگی میکنند، از دانش بیشتری نسبت به مشاغل پردرآمد برخوردار هستند؛ چراکه ارتباط نزدیکتری با کسبوکارهای مختلف دارند و به همین دلیل، در تصمیمگیری برای انتخاب حوزه کاری خود در آینده بهتر عمل میکنند.
محققان آمریکایی در نهایت به یک نتیجهگیری کلی دست یافتند؛ کودکانی که در خانوادههایی با وضعیت اقتصادی نامطلوب زندگی میکنند و جزئی از پنج قشر کمدرآمد جامعه هستند، طی دهه ۳۰ عمر خود در لیست پنج گروه پردرآمد شهرهای محل سکونت خود قرار خواهند گرفت. این نتیجه به محرکهایی فراتر از اثربخشی نابرابری اقتصادی و سرمایه اجتماعی مربوط میشود و اغلب بیشترین تأثیر را از نظارتهای سیاسی، اقتصادی و جمعیتی میپذیرد. در واقع، کودکانی که در شهرهای دوستدار پیادهروی رشد میکنند، تحت تأثیر ویژگیهای منحصربهفرد محل سکونت خود و مؤلفههای مؤثر بر اقتصاد، طی دوران بزرگسالی خود گرایش بیشتری به کسب درآمد بالاتر دارند و به همین دلیل عضوی از پنج طبقه ثروتمند جامعه میشوند.
محققان آمریکا در نهایت علت این امر را به مؤلفههای مختلفی نسبت دادند؛ کودکانی که سالهای اولیه خود را در شهرهای دوستدار پیادهروی سپری میکنند، کمترین وابستگی را به خودروها دارند که این امر به ذخیره بخش اعظم منابع مالی خانوادهها منجر میشود. علاوه بر این، سکونت در مناطقی با بیشترین قابلیت پیادهروی امکان آشنایی هرچه بیشتر کودکان را با مشاغل مختلف فراهم میآورد و آنها را از میزان درآمد هر شغل آگاهتر میکند. در واقع، کاهش نیاز شهروندان به تردد از طریق خودروها، فرصتهای اشتغال بیشتری را پیش روی آنها قرار میدهد و این افراد را قادر به تصمیمگیری بهتری برای انتخاب شغل آینده خود میکند.
علاوه بر مزایایی که تاکنون ذکر شد، زندگی در مناطقی با قابلیت پیادهروی نسبت به سکونت در سایر محلهها، پیامدهای سلامت روانی و جسمی بیشتری را برای مردم به ارمغان میآورد و همین امر میتواند آنها را به کسب دانش بیشتر در زمینههای مختلف، بهویژه اقتصاد سوق دهد و در نهایت میتواند این افراد را در انتخاب مشاغلی با بیشترین درآمد یاری کند. همچنین، پیادهروی بهواسطه افزایش آشنایی مردم با محل سکونت خود و محیط اطراف، قابلیت ارائه ایدههای خلاق را در آنها پرورش میکند و از این طریق به تقویت حس کارآفرینی در آنها منجر میشود.
نظر شما