به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، خوابیدن یک فرآیند حیانی فیزیولوژیک است که برای حفظ سلامت جسمی و روحی افراد لازم است. نتایج مطالعات نشان می‌دهد که یک ارتباط دو سویه بین خوابیدن و اختلالات روانپزشکی وجود دارد. معمولاً این اختلالات در طی حوادث استرس‌زا مانند وقوع بلایای طبیعی یا شیوع گسترده یک بیماری شدت می‌یابد.
افراد به ویژه کارکنان بخش بهداشت و درمان به دلیل شیوع ویروس کرونا فشار روحی زیادی را تحمل می‌کنند بنابراین بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به اختلالات روانپزشکی قرار دارند. گروهی از محققان به منظور بررسی تأثیر همه‌گیری بیماری کرونا بر مدت زمان خواب و ارتباط آن با فاکتورهای سلامت ذهنی، مطالعه جدیدی انجام دادند.
آنها برای نیل بدین هدف، از پنج هزار و ۱۷۵ فرد درخواست کردند به یک پرسشنامه پاسخ دهند که در آن میزان اضطراب، افسردگی و تنهایی ناشی از شیوع بیماری کووید -۱۹ را ارزیابی شد. تقریباً ۱۷ درصد از شرکت کنندگان این مطالعه گزارش کردند که مدت زمان خواب آنها در دوران همه‌گیری بیماری کووید -۱۹ کاهش یافته، در حالی که حدود ۳۷ درصد از آنها اعلام کردند که بیشتر می‌خوابند.
به گفته محققان یک رابطه معکوس بین سن و مدت زمان خوابیدن افراد وجود دارد، به طوری که بر اساس نتایج این مطالعه مدت زمان خواب افراد مسن‌تر کمتر از دیگران بود. علاوه بر این مدت زمان خواب شرکت کنندگانی که نگران مبتلا شدن به بیماری کرونا بودند کمتر از سایرین بود.
در مقابل شرکت کنندگانی که معتقد بودند بیماری کرونا با علائم شدید همراه است بیشتر از قبل می‌خوابیدند. به گفته محققان کاهش یا افزایش مدت زمان خواب افراد با شرایط روحی آنها مانند اضطراب، افسردگی و تنهایی کاملاً مرتبط است.
نتایج این مطالعه در مجله medRxiv منتشر شده است.
نظر شما