به گزارش خبرنگار ایمنا، شما یک وعده غذایی یا میان وعده می‌خورید و اندکی بعد درد معده و گرفتگی معده علائم ناراحت کننده یا دردناکی است که برای شما اتفاق می‌افتد. اینجاست که شما ممکن است مسمومیت غذایی را تجربه کنید. به گفته کارشناسان احساس مریضی به نوع آلاینده‌های غذایی بستگی دارد و می‌تواند از ۳۰ دقیقه تا چهار هفته بعد از غذا خوردن باشد.
بیشتر موارد مسمومیت غذایی خفیف بوده و خود به خود برطرف می‌شوند، اما مهم است که بدانید چگونه علائم را کنترل کنید و چه زمانی باید به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید. بیشتر بیماران موارد خفیف دارند و نیاز به استراحت و آبرسانی دارند.
اگرچه روش‌های مختلفی برای منع مسمومیت غذایی وجود دارد، اما علائم این بیماری تا حد زیادی یکسان است. با وجود ارگانیسم‌های متعددی که می‌توانند باعث مسمومیت غذایی شوند و بازه‌های زمانی مختلف بین مواجهه و شروع علائم، بیشتر بیماران با ترکیبی از علائم مشابه روبرو می‌شوند.
شایع‌ترین علائم مسمومیت غذایی عبارتند از: گرفتگی معده و درد معده، حالت تهوع، استفراغ، اسهال که ممکن است حاوی خون باشد یا نباشد و تب و لرز است. در صورت ضعف باید به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید، زیرا این می‌تواند وضعیت جدی تر و نیاز به درمان پزشکی را نشان دهد. با این حال، در بیشتر موارد، علائم در طی چند روز به خودی خود برطرف می‌شوند. اگر علائم شما بیش از این طول بکشد، ممکن است با آنفلوانزای معده یا ورم معده و روده ویروسی روبرو شوید، نه مسمومیت غذایی. به طور معمول، درمان مسمومیت غذایی شامل هیدراته ماندن و مدیریت علائم شما است.
هیدراته: مهمترین توصیه این است که هیدراته بمانید، حتی اگر با جرعه‌های کوچک و مکرر آب باشد.
پودر آبرسانی به دهان: علاوه بر آب، می‌توانید از پودر هیدراتاسیون خوراکی استفاده کنید، که جایگزین آب و مواد معدنی است که از طریق اسهال و استفراغ از دست داده‌اید.
غذاهای کم رنگ و کم چربی بخورید: وقتی قادر به خوردن غذا هستید، با غذاهای کم چربی شروع کنید، غذاهایی که روی شکم شما ملایم‌تر هستند. ضمن پرهیز از مصرف کافئین، الکل، غذاهای چرب و فصلی، نان تست، موز و برنج مصرف کنید.
در فصل سرد سال هم برنج پخته مانده نخورید
برنج یکی از مواد غذایی است که در خانواده‌های ایرانی زیاد مصرف می‌شود و معمولاً خانم‌های خانه دار برنج را در حجم زیادی می پزند و اضافه پخته شده آن را در یخچال نگهداری می‌کنند یا این روزها در هوای سرد بیرون از یخچال نگه می‌دارند. وقتی به ظاهر این برنج نگاه می‌کنید به نظر سالم است، اما بارها در همین صفحه به این نکته اشاره کرده‌ایم که نباید برنج پخته شده و مانده را استفاده کرد.
بهتر است برای هر وعده به صورت تازه تهیه و مصرف شود. برنج پخته‌ای که برای مدتی در فضای باز نگهداری می‌شود، حاوی باکتری باسیلوس سوئوس است که باعث اسهال و حالت تهوع فرد می‌شود. نشانه‌های ابتلاء به عفونت این باکتری شامل درد ماهیچه شکمی، اسهال آبکی و استفراغ است که ممکن است با علائم کرونا اشتباه گرفته شود و خود را پنج تا شش ساعت بعد از مصرف نشان می‌دهد.
برای هر وعده به اندازه مصرف همان وعده برنج بپزید زیرا بهترین راهکار توصیه‌شده برای مصرف برنج، خوردن آن بلافاصله پس از پخت است. برنجی که تازه پخته‌شده محتوای رطوبتی خیلی بالایی دارد و اگر در دمای محیط بیش از دو ساعت نگهداری شود، مکان مناسبی برای رشد باکتری‌هاست. برای نگهداری برنج پخته از ظروف دردار استفاده کنید. از قراردادن برنج پخته به صورت بدون محافظ در یخچال پرهیز کنید زیرا امکان آلودگی آن با مواد خام، میوه‌ها، سبزیجات، تخم‌مرغ وجود دارد. برای استفاده مجدد از برنج پخته‌شده باید آن را به طور کامل گرم کنید. برای اطمینان از داغ شدن همه قسمت‌ها حتماً هر ۳۰ ثانیه یک بار آن را هم بزنید.
کاهش هورمون تنظیم اشتها با نوشیدنی‌های حاوی ساکارز
بر اساس نتایج تحقیق جدید، نوشیدنی‌های حاوی ساکارز در مقایسه با گلوکز ممکن است باعث شود که جوانان سطح کمتری از هورمون‌های تنظیم‌کننده اشتها تولید کنند. مصرف زیاد مواد قندی از عوامل مؤثر در چاقی است. ساکارز یا «قند سفره» از قسمت‌های مساوی گلوکز و فروکتوز تشکیل‌شده است و اغلب به غذاهای فرآوری شده مانند نوشابه، آب‌نبات، غلات و غذاهای کنسروی اضافه می‌شود. گلوکز را نیز می‌توان در غذاهایی مانند عسل و میوه‌های خشک یافت.
کاتلین پیج، از دانشکده پزشکی USC Keck در لس‌آنجلس، کالیفرنیا، اظهار کرد: «این مطالعه برای اولین بار نشان می‌دهد که چگونه ویژگی‌های فردی، ازجمله وزن بدن، جنس و حساسیت به انسولین بر پاسخ هورمون به دو نوع مختلف قند یعنی ساکارز و گلوکز تأثیر می‌گذارد.
وی افزود: نتایج تحقیقات، لزوم در نظر گرفتن چگونگی تأثیر خصوصیات فردی بر واکنش بدن به انواع مختلف قند و سایر مواد مغذی موجود در منابع غذایی را برجسته می‌کند».
در این تحقیق، محققان، ۶۹ جوان بزرگسال در سنین ۱۸ تا ۳۵ سال را موردبررسی قراردادند. شرکت‌کنندگان در دو مرحله ارزیابی شدند و از آنان خواسته شد که نوشیدنی‌های حاوی ساکارز یا گلوکز مصرف کنند. محققان دریافتند وقتی بزرگسالان جوان از نوشیدنی‌های حاوی ساکارز استفاده می‌کنند در مقایسه با مصرف نوشیدنی‌های حاوی دوز مساوی گلوکز، مقدار کمتری هورمون سرکوب گرسنگی تولید می‌کنند. همچنین نتایج نشان داد، خصوصیات فردی، ازجمله وزن بدن و جنس بر واکنش هورمون‌ها به قندهای مختلف تأثیر می‌گذارد.
این میوه می‌تواند بیشتر از لوبیا باعث نفخ شکم شود
نفخ یکی از اصلی‌ترین مشکلات گوارشی است که بر اثر تجمع گازهای مختلف در روده بزرگ به وجود می‌آید. یکی از غذاهایی که باعث نفخ می‌شود لوبیا می‌باشد، اما ما در اینجا قصد داریم یک میوه را به شما معرفی کنیم که آن نیز باعث ایجاد نفخ می‌شود.
موز یکی از خوشمزه‌ترین میوه‌ها بوده که با رنگ زرد زیبای خود مشهور است و این میوه خواص بسیاری داشته و تقریباً می‌توان گفت که کسی نیست که آن را دوست نداشته باشد. اما در کنار همه این موارد موز به دلیل فیبر محلول بسیار بالایی که دارد (۳ تا ۵ گرم به ازای هر موز متوسط) و البته سوربیتول (الکل طبیعی قند) می‌تواند باعث ایجاد نفخ شود.
موز به طور معمول به عنوان یکی از درمان‌های طبیعی بیماری اسهال شناخته شده و باعث یبوست می‌شود. اما برخی از افراد پس از خوردن موز دچار عوامل ناخواسته دیگری مانند نفخ نیز می‌شوند. به خصوص اگر از قبل دچار بیماری‌های گوارشی باشید یا مشکلات دستگاه گوارش داشته باشید این مشکل می‌تواند برای شما شکلی حادتر به خود گرفته و پس از هر دفعه خوردن موز به وجود بیاید.
سوربیتول و فیبر محلول موجود در موز هنگامی که به روده بزرگ می‌رسند توسط باکتری‌های این روده تجزیه شده و در کنار گازهای مختلفی مانند دی اکسید کربن، هیدروژن و متان به وجود می‌آید که عامل نفخ است. بهترین راهی که می‌توانید از ایجاد نفخ بر اثر خوردن موز جلوگیری کنید پخش کردن میزان موز مصرفی خود در چند وعده بود و برای مثال در هر وعده تنها یک سوم یک موز را بخورید. همچنین موزهای رسیده به دلیل این که از فیبر کمتری برخوردار هستند هضم ساده‌تری داشته و کمتر از موزهای خام باعث ایجاد نفخ می‌شوند.
چطور بفهمیم کمبود ویتامین D داریم؟
داشتن رژیم غذایی متعادل حاوی ویتامین‌ها، چربی‌های ضروری، انرژی، پروتئین و مواد معدنی یکی از شاخصه‌های اصلی سلامتی است. کمبود هر یک از این مواد مغذی می‌تواند بر کیفیت زندگی تأثیر منفی داشته باشد. ویتامین D یکی از مهمترین مواد مغذی است که کمبود آن بر سلامت عمومی فرد تأثیر می‌گذارد. شما ممکن است متوجه کمبود این ویتامین در بدنتان نشوید؛ علائمی که می‌تواند افراد را از این مشکل آگاه کند عبارتند از:
بیمار شدن مکرر
سیستم ایمنی، بدن را در برابر باکتری‌ها و ویروس‌های بیماری‌زا محافظت می‌کند. ویتامین D با سلول‌های سازنده سیستم ایمنی در ارتباط است. اگر سطح ویتامین D بدن پایین باشد، ایمنی بدن کاهش می‌یابد و فرد در معرض بیماری‌هایی مانند سرماخوردگی آنفلوآنزا، تب، آلرژی، آسم و اگزما قرار می‌گیرد. این‌ها فقط مواردی از بیش از ۸۰ بیماری هستند که از مشکلات عملکرد ایمنی بدن ناشی می‌شوند.
خستگی همیشگی
برخی مطالعات نشان می‌دهد بین کمبود ویتامین D و خستگی در زنان ارتباط وجود دارد. ویتامین D سطح انرژی را افزایش می‌دهد و شما را برای مدت طولانی فعال نگه می‌دارد. بنابراین، اگر در میانه روز احساس خستگی می‌کنید، احتمالاً دچار کمبود ویتامین D هستید.
مشکلات سلامت استخوان‌ها
مقدار مناسب ویتامین D در رژیم غذایی به بدن در ساختن استخوان‌ها و حفظ سلامت آن‌ها کمک می‌کند. کمبود کلسیم و ویتامین D آسیب‌های استخوانی را افزایش می‌دهد و کمردرد ایجاد می‌کند. اگر از درد مفاصل و استخوان‌ها رنج می‌برید، آن را نشانه‌ای از کمبود ویتامین D بدانید.
ریزش مو
کمبود ویتامین D می‌تواند ریزش شدید مو را به همراه داشته باشد. در بسیاری موارد، ریزش مو در خانم‌ها با سطح پایین ویتامین D مرتبط است. آلوپسی نوعی بیماری خودایمنی است که با ریزش شدید مو همراه است. تحقیقات نشان می‌دهد مقادیر کم ویتامین D با آلوپسی آرئاتا مرتبط است و می‌تواند یک عامل خطر برای ایجاد این بیماری باشد.
بهبود کند زخم‌ها
طولانی بودن مدت‌زمان بهبود زخم‌ها، ممکن است نشانه‌ای از سطح پایین ویتامین D باشد. نتایج مطالعات آزمایشگاهی نشان می‌دهد ویتامین D نقش مهمی در ترمیم زخم دارد، زیرا فاکتورهای رشد و دیگر ترکیبات تشکیل دهنده بافت جدید را تنظیم می‌کند. ویتامین D همچنین نقش مهمی در مبارزه با عفونت، کنترل التهاب و بهبودی مناسب بافت‌ها دارد.
دردهای عضلانی
هرچند تعیین عامل ایجاد کننده دردهای عضلانی مشکل است، اما برخی مطالعات نشان می‌دهد این دردها می‌تواند نشانه کمبود ویتامین D باشد. کارشناسان می‌گویند بین کمبود این ویتامین و ضعف در عضلات و نیز دردهای عضلانی مزمن در
بزرگ سالان و کودکان ارتباط وجود دارد. این دردها در ابتدا خفیف هستند و به تدریج شدت پیدا می‌کنند.
چه کسانی بیشتر در معرض کمبود ویتامین D هستند؟
گروه‌هایی مانند سالمندان یا کارمندان ادارات که بیشتر وقت خود را در خانه یا فضای بسته می‌گذرانند، بیشتر در معرض کمبود این ویتامین قرار دارند. افرادی با پوست تیره هم گروه دیگری هستند که بیشتر دچار کمبود ویتامین D می‌شوند. دلیلش این است که در این افراد، ملانین بیشتری در لایه خارجی پوست وجود دارد که تولید ویتامین D از نور خورشید توسط بدن را به چالش می‌کشد. برخی شرایط خاص پزشکی هم احتمال کمبود ویتامین D را افزایش می‌دهد. کسانی که مبتلا به بیماری‌های دستگاه گوارشی مانند بیماری سلیاک هستند، افرادی که تحت جراحی چاقی قرار گرفته‌اند و افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه و کبد نیز در خطر کمبود ویتامین D قرار دارند.
کمبود ویتامین D را چگونه جبران کنیم؟
مصرف مکمل‌های بدون نسخه ویتامین D به مدت سه تا چهار ماه می‌تواند کمبود ویتامین D شما را جبران کند. مقدار توصیه شده روزانه، ۲۰۰۰ واحد بین‌المللی برای بیشتر بزرگسالان است. با این حال، بهتر است برای مصرف دوز مناسب با پزشک خود مشورت کنید. شما می‌توانید ویتامین D بیشتری از طریق مواد غذایی هم دریافت کنید. برخی از منابع غذایی ویتامین D عبارتند از: ماهی‌های چرب مانند ماهی‌های آزاد، تن، ساردین، پنیر، شیر، زرده تخم مرغ، جگر گاو و قارچ. در مواد غذایی فرآوری شده با ویتامین D معمولاً عبارت «غنی شده با ویتامین D» روی بسته‌بندی دیده می‌شود. این محصولات شامل محصولات لبنی، آب‌پرتقال و غلات است. برای دریافت ویتامین D کافی از نور خورشید روزانه فقط به ۱۰_۱۵ دقیقه نور مستقیم خورشید نیاز دارید.
نظر شما