به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، یکی از مؤثرترین و مطمئن‌ترین راه‌ها برای رسیدن به آرامش، خوابیدن است. در زمان خواب ذهن و بدن با کاهش سطح هشیاری، نداشتن کنترل ارادی بر حرکات جسمی و جایگزینی تصاویر خیالی با تصاویر واقعی به نوعی آسایش دست می‌یابد. این روند برای ارتقای سطح سلامتی و بازسازی سیستم اعصاب، ایمنی و عضلانی، ضروری است. روان‌شناسان میزان مفید خواب برای بدن هر فرد را بین هفت تا ۹ ساعت تعیین کرده‌اند و خوابیدن کمتر یا بیش‌تر از این میزان به این معنی است که فرد با اختلالات خواب مواجه است که لطمات بسیاری بر سلامت جسم و روان او وارد می‌کند. البته مدت زمان خواب به عوامل گوناگونی بستگی دارد و برخی افراد حتی با چهار ساعت خواب نیز می‌توانند باکیفیت‌ترین خواب را تجربه کنند.
یکی از شایع‌ترین اختلالات خواب، اختلال پرخوابی است؛ بدین معنی که فرد معمولا بیش از ۹ ساعت در طول شب می‌خوابد، به سختی از خواب بیدار می‌شود، با کمبود انرژی و مشکلات تمرکز در اثر پایین بودن سطح هوشیاری ذهن مواجه است و در طول مدت بیداری نیز همواره احساس خواب‌آلودگی و گیجی دارد، چنانچه گویی زمان استراحت خود را در شب بیداری گذرانده است. این احساس خواب به حدی قوی است که فرد می‌تواند در هر مکان و زمانی به خواب برود و یا مدام در حال چرت زدن، بدون رفع احساس نیاز به خواب باشد.
در بعضی موارد پرخوابی نشانه‌ای از وجود سایر اختلالات هم‌چون اختلال عصبی "کلاین لوین" یا "زیبای خفته" است، اما اکثرا در اثر مصرف مواد مخدر، الکل، داروهای خواب‌آور، قطع مصرف بعضی از داروها، پرخوری، کم‌تحرکی، استعدادهای ژنتیکی نایاب، بیماری‌هایی نظیر ام‌اس، صرع، کم‌کاری تیروئید، مشکلات کبدی، افسردگی، چاقی و مواردی از این قبیل بروز می‌کند. از جمله رایج‌ترین عوارض پر خوابی می‌توان به افزایش اضطراب، احساس بی‌قراری، کسل بودن، از دست دادن اشتها، مشکلات حافظه، پایین آمدن قدرت گفتار، نداشتن انرژی برای انجام امور روزانه، پرخاشگری و تحریک‌پذیری عصبی، نداشتن تمرکز، سردردهای مداوم ، بالا رفتن احتمال ابتلا به دیابت عصبی و بیماری‌های قلبی عروقی اشاره کرد.
بسیاری از پزشکان و متخصصان طب سنتی سعی دارند با تجویز داروهای شیمیایی و گیاهی با این مشکل مقابله کنند، اما برای مقابله با پرخوابی، راهکارهای ساده‌تری نیز وجود دارد. برای مثال داشتن برنامه غذایی سالم و مناسب، مصرف غذا به اندازه نیاز بدن، مقابله با افسردگی و استرس، مشخص کردن ساعات منظم و مشخص برای خوابیدن و بیدار شدن، برنامه‌ریزی برای فعالیت‌های روزانه، ورزش کردن و به طور کلی تمرین بهداشت خواب، می‌تواند نقش مؤثری در پیشگیری یا درمان اختلالات خواب داشته باشد.
نظر شما