به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، چهارم ژانویه هر سال روز جهانی هیپنوتیزم World Hypnotism Day و هدف آن از بین بردن باورهای غلط و ترس‌های رایج در زمینه آن است؛ اقدامی پیچیده که چنانچه توسط یک هیپنوتیزم‌کننده معتبر انجام شود، از بسیاری جهات مفید خواهد بود.
تاریخ روز جهانی هیپنوتیزم ۱۴۰۳
روز جهانی هیپنوتیزم در چهارم ژانویه مصادف با پانزدهم ۱۵ دی ۱۴۰۳ برگزار می‌شود.
تاریخچه روز جهانی هیپنوتیزم
منشأ هیپنوتیزم (خوابگری) در علم غرب را می‌توان در سال ۱۷۷۰ جست‌وجو کرد. فرانتس مسمر، متولد ۱۷۳۴، یک پزشک آلمانی بود که از این علم به‌عنوان نوعی درمان برای بیماران خود در وین و پاریس استفاده می‌کرد. این روش درمانی توجه و علاقه سایر پزشکان را به خود جلب و در میان آن‌ها به‌عنوان مسموریسم شهرت پیدا کرد، اما بعدها به اشتباه به‌عنوان عملی که برای پرده‌برداشتن از علوم و مسائل پنهان استفاده می‌شود، مورد انتقاد قرار گرفت و سرکوب شد. بعدها جراح اسکاتلندی، جیمز برید، اصطلاح «هیپنوتیزم» را مطرح کرد. در سال ۲۰۰۴ یک هیپنوتیزور معتبر به نام تام نیکولی، روز جهانی هیپنوتیزم را به‌منظور برگزاری رویدادی برای ایجاد انگیزه در کارشناسان هیپنوتیزم در راستای آموزش مردم و ترویج فواید واقعی هیپنوتیزم برای زندگی معرفی و شروع به اثبات و ترویج آگاهی از نقشی کرد که این درمان می‌تواند در سلامت بشر داشته باشد.
روز جهانی هیپنوتیزم از سال ۲۰۰۶ در چهارم ژانویه برگزار می‌شود و بر این واقعیت تأکید دارد که این علم مفید است و باورهای نادرست و سوء‌تفاهم‌ها در مورد آن را از بین می‌برد. این تاریخ برای بزرگداشت هیپنوتیزور ایرلندی، دکتر جک استنلی گیبسون (۱۹۰۹ - ۲۰۰۵) انتخاب شد، یک جراح ایرلندی که به‌واسطه حمایت از استفاده از هیپنوتیزم به‌عنوان جایگزینی برای داروهای بیهوشی شناخته شده است.
هیپنوتیزم چیست؟
هیپنوتیزم یک حالت تغییریافته ذهنی و فرایندی است که در آن فرد در حالت آرامش عمیقی فراتر از حد طبیعی خواب‌آلودگی قرار می‌گیرد، به این معنی که فرد وارد یک حالت خلسه‌مانند می‌شود و آمادگی پذیرش راهنمایی‌هایی را دارد که به وی در رسیدن به اهداف و ایجاد تغییر در زندگی‌اش کمک می‌کند. حالت طبیعی آن را همه افراد هر شب هنگام خواب تجربه می‌کنند. هیپنوتیزم بیشتر شبیه خیال‌بافی است و با احساس آرامش حتی برای تنها چند دقیقه پس از یک روز پرمشغله و رهایی از تشویش‌های ذهنی همراه است. هنگامی که یک فرد تحت هیپنوتیزم قرار می‌گیرد، هماهنگ با راهنمایی‌های هیپنوتیزور محیط توصیف‌شده توسط وی را می‌بیند و احساس، بو و درک می‌کند، حتی اگر این راهنمایی‌ها در تضادی آشکار با محرک‌های واقعی موجود در محیط قرار داشته باشند. هدف این راهنمایی‌ها تغییر نحوه درک آزمودنی از نگرش فرد نسبت به یک رفتار است. این روند با هر پیشنهاد مثبت تکرار می‌شود و یک رفتار را تغییر می‌دهد و دائمی می‌کند.
پیامدهای ظاهری هیپنوتیزم تغییرات حسی است و پس از آن حافظه و خودآگاهی فرد به کمک راهنمایی‌های هیپنوتیزور تغییر می‌کند. در اصل هیپنوتیزم راهی برای گشودن فصل‌های جدید در زندگی است و ثابت شده که به افراد برای رفع بی‌خوابی کمک می‌کند و توانایی فرد را برای داشتن خواب کافی بهبود می‌بخشد، به کاهش استرس، ترس و اضطراب کمک می‌کند و تجربه‌های حساس درد را از بین می‌برد (می‌تواند به‌عنوان بیهوشی استفاده شود.) درمان‌شوندگان هنگام هیپنوتیزم به‌طور کامل بیدار می‌مانند و هیچ نشانه‌ای وجود ندارد از اینکه فردی در خلسه هیپنوتیزمی گیر کند و برای همیشه بخوابد. قابل توجه اینکه یک فرد معمولی حداقل دو بار در روز هیپنوتیزم را تجربه می‌کند و نمونه‌های روزانه آن شامل رسیدن به مقصد بدون خاطره رانندگی به آنجا، منطقه‌بندی کردن صفحات یک کتاب در حین خواندن آن یا تماشای ناخودآگاه چندین ساعت برنامه تلویزیونی بدون درک آن می‌شود.
نظر شما