۸ دی ۱۴۰۳ - ۲۰:۲۲

چگونه از کاهش عضلات پس از ۳۰ سالگی جلوگیری کنیم؟

تغییرات فیزیولوژیکی بدن انسان پس از سی سالگی، به‌ویژه در بافت‌های عضلانی، از جمله چالش‌های مهم سلامتی در دوران میانسالی محسوب می‌شود. با بهره‌گیری از روش‌های علمی در تغذیه و ورزش، می‌توان این روند را به خوبی کنترل کرد.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، کاهش توده عضلانی، که به آن «سارکوپنیا» نیز گفته می‌شود، فرآیندی طبیعی و مرتبط با افزایش سن است که به‌طور معمول از دهه سوم زندگی، یعنی حدود ۳۰ سالگی، آغاز می‌شود. این پدیده به تدریج قدرت و حجم عضلات را کاهش می‌دهد و می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر کیفیت زندگی، استقلال فردی و سلامت کلی بدن داشته باشد؛ درک این فرآیند، عوامل مؤثر بر آن و راه‌های مقابله با آن، برای حفظ سلامت و شادابی در دوران میانسالی و سالمندی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

کاهش عضلات پس از ۳۰ سالگی، روندی آهسته و پیوسته است که در ابتدا ممکن است محسوس نباشد. به طور متوسط، افراد پس از ۲۵ تا ۳۰ سالگی، سالانه حدود ۰.۵ تا ۱ درصد از توده عضلانی خود را از دست می‌دهند؛ این میزان در سنین بالاتر و در صورت نبود فعالیت بدنی مناسب، می‌تواند افزایش یابد.

کاهش عضلات، فراتر از کاهش صرف حجم و قدرت عضلات، پیامدهای جدی و متعددی برای سلامتی و کیفیت زندگی افراد به دنبال دارد؛ از جمله این پیامدها می‌توان به کاهش قدرت و استقلال فردی اشاره کرد؛ به گونه‌ای که ضعف عضلانی انجام فعالیت‌های روزمره مانند بلند شدن از صندلی، حمل وسایل و بالا رفتن از پله‌ها را دشوار ساخته و وابستگی فرد به دیگران را افزایش می‌دهد.

ضعف عضلات، به ویژه در اندام تحتانی، خطر سقوط و به تبع آن شکستگی استخوان‌ها را به طور چشمگیری افزایش می‌دهد؛ از سوی دیگر، عضلات نقش حیاتی در متابولیسم بدن ایفا می‌کنند و کاهش توده عضلانی می‌تواند منجر به کاهش سرعت متابولیسم، افزایش وزن و خطر ابتلاء به چاقی و بیماری‌های مرتبط با آن مانند دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی عروقی شود؛ در نهایت، کاهش قدرت و استقلال فردی ناشی از تحلیل عضلات، تأثیر منفی قابل توجهی بر روحیه، اعتماد به نفس و به طور کلی کیفیت زندگی افراد خواهد داشت.