به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، دومین شنبه ماه اکتبر هر سال مصادف با دوازدهم اکتبر ۲۰۲۴ به‌عنوان روز جهانی موسیقی Universal Music Day شناخته می‌شود. موسیقی از ابتدای پیدایش بشر وجود داشته و با گذشت زمان به اشکال مختلف تبدیل شده است. این هنر در ژانرهای بسیاری هم‌چون پاپ، سنتی، کلاسیک، راک و کانتری وجود دارد.
موسیقی یکی از خلاقانه‌ترین و جهانی‌ترین راه‌ها برای بیان ایده‌ها، احساسات و عقاید است. این حقیقت آن را به بخشی جدایی‌ناپذیر از هر فرهنگ در سراسر جهان تبدیل می‌کند. موسیقی را می‌توان نواخت و مهم‌تر از همه شنید و از این طریق به آن قدر نهاد. موسیقی زندگی را معنادارتر می‌کند، همه موانع تمایزات فرهنگی، مذهبی و اجتماعی را می‌شکند و بشر را هم‌چون یک لیست پخش عالی و ریتمیک با یکدیگر متحد می‌کند.
تاریخ روز جهانی موسیقی ۱۴۰۳
روز جهانی موسیقی هر سال در دومین شنبه ماه اکتبر مصادف با دوازدهم اکتبر ۲۰۲۴ و بیست‌ویکم مهر ۱۴۰۳ برگزار می‌شود.
تاریخچه روز جهانی موسیقی
منشأ موسیقی موضوع بحث‌های طولانی‌مدت بوده است و اغلب با منشأ زبان مرتبط دانسته می‌شود. یکی از نخستین اشکال موسیقی، سازهای کوبه‌ای و بر پایه طبل است که از سنگ و چوب ساخته می‌شد. سال چهار هزار قبل از میلاد نیز مصری‌ها چنگ و فلوت را ساختند و با پیشرفت‌های بیشتر، ترومپت در حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد در دانمارک به وجود آمد. نخستین قطعه موسیقی ضبط شده یک سرود مذهبی نوشته‌شده به خط میخی در سال ۸۰۰ قبل از میلاد است.
یونان پایه‌های موسیقی کلاسیک اولیه را بنا نهاد و منجر به ظهور نظریه موسیقی ارسطو در ۳۵۰ قبل از میلاد شد. قواعد موسیقی با شروع رنسانس دستخوش تغییر شدید شد و سبک‌های مختلف موسیقی جدید را به وجود آورد. عصر رنسانس برای معرفی بعضی از بزرگترین آهنگسازان موسیقی جهان شناخته می‌شودکه تا به حال در این سیاره زندگی کرده‌اند.
از آن زمان موسیقی در بسیاری از فرهنگ‌ها به سبکی از زندگی تبدیل شده است و نقش مهمی در فعالیت‌های مذهبی و اجتماعی ایفا می‌کند. از گروه‌های راک آماتور گرفته تا گروه‌های کر کلیسا یا حتی کارائوکه با دوستان یا پخش موسیقی در دورهمی‌ها، موسیقی در همه جنبه‌های زندگی بشر فراگیر شده است. دومین شنبه ماه اکتبر زمانی برای قدردانی از این هدیه شگفت‌انگیز به بشریت است.
بزرگترین موسیقی‌دانان تاریخ
موسیقی یکی از هنرهای زیبا به شمار می‌رود که تأثیر زیادی بر زندگی و فرهنگ انسان دارد. از طریق موسیقی، فرد می‌تواند احساسات و افکار خود را به شیوه‌ای زیبا و هنری بیان کند. موسیقی به صداها و سازهای شناخته‌شده محدود نمی‌شود، بلکه هنری است که به‌طور دائم در حال تکامل است و به نوآوری و اختراع بستگی دارد. به کمک مهم‌ترین نوازندگان و آهنگسازان صنعت موسیقی می‌توان صداها و موسیقی‌های جدید و غیرقابل تصور را تجربه کرد.
با پیشرفت موسیقی و پیدایش صداها و سازهای جدید، اختراعات زیادی ایجاد شد که این رشته را تحت تأثیر قرار داد. بنابراین مخترعان نابغه به تغییر چهره موسیقی و گشودن افق‌های جدید برای هنرمندان و شنوندگان کمک کردند. به لطف این نوآوری‌ها در دنیای موسیقی، این هنر همچنان زبانی جهانی است که از مرزها فراتر می‌رود و تأثیر زیبایی بر مردم سراسر جهان می‌گذارد. در ادامه به معرفی چند تن از مهم‌ترین مخترعان عرصه موسیقی و تأثیر نوآوری‌های آن‌ها در پیشرفت این هنر بزرگ می‌پردازیم.
بتهوون
لودویگ ون بتهوون پیانیست و آهنگساز آلمانی بود که در سال ۱۷۷۰ به دنیا آمد و در سال ۱۸۲۷ درگذشت. بتهوون را یکی از بزرگترین آهنگسازان تاریخ می‌دانند. وی آهنگ‌های مهم بسیاری را برای سمفونی، کنسرتو، موسیقی مجلسی، اپرا و آهنگ‌های آوازی ساخت.
شش سمفونی بتهوون یکی از مهم‌ترین کمک‌های او به موسیقی کلاسیک محسوب می‌شود. وی همچنین تأثیر عمده‌ای بر موسیقی رمانتیک داشت تا آنجا که او را بنیان‌گذار این سبک جدید موسیقی می‌دانند.
بتهوون رویکرد جدیدی را برای بیان موسیقی ارائه کرد که مبتنی بر بیان شخصی و احساسات قوی بود. او همچنین مفهوم سمفونی را پیش برد و اصلاحات مهمی در تنظیم و ساختار سمفونی سنتی ایجاد کرد.
بتهوون در سال ۱۸۰۱ شروع به از دست دادن شنوایی خود کرد و سلامتی او در سال‌های بعد به شدت رو به وخامت رفت، اما توانست تا زمان مرگش در سال ۱۸۲۷ به تولید موسیقی عالی ادامه دهد.
موتزارت
ولفگانگ آمادئوس موتزارت موسیقی‌دان و آهنگساز کلاسیک اتریشی بود که در سال ۱۷۵۶ به دنیا آمد و در سال ۱۷۹۱ درگذشت. وی را یکی از مهم‌ترین نوازندگان تاریخ و تأثیرگذارترین موسیقی کلاسیک و به‌طور کلی فرهنگ غرب می‌دانند.
موتزارت آثار مختلف کلاسیک و بسیار هنری اجرا کرد و در طول فعالیت کوتاه موسیقی خود، بیش از ۶۰۰ قطعه موسیقی ساخت. او سمفونی‌ها، آثار گروهی، تک‌آهنگ‌ها، اپرا، آهنگ‌های آوازی و موسیقی کلیسا را اجرا کرد. بر اساس برآوردها، تعداد کل آثار موسیقی نوشته موتزارت تقریباً ۶۲۶ قطعه بود.
شوپن
فردریک شوپن یکی از مشهورترین آهنگسازان و نوازندگان تاریخ موسیقی کلاسیک است. وی در سال ۱۸۱۰ در لهستان به دنیا آمد و در سال ۱۸۴۹ در فرانسه درگذشت. شوپن یکی از برجسته‌ترین پیشگامان موسیقی رمانتیک به حساب می‌آید و تأثیر زیادی در توسعه موسیقی کلاسیک داشت. وی کمک‌های مهمی به موسیقی از جمله ملودی‌های عاشقانه و قطعات محبوب کرد.
او به دلیل مهارت‌های دقیق خود در پیانو، ساختن بسیاری از قطعات کوتاه و ملودی‌های زیبا برای این ساز مشهور است. موسیقی شوپن با روحیه عاطفی و شاعرانه خود و استفاده از تکنیک‌های نوآورانه ریتم و تنظیم آواز متمایز است. از معروف‌ترین و شناخته‌شده‌ترین آثار شوپن می‌توان به «آخرین باله»، «تئاتر آب‌ها»، «موسرا»، «آلبوم کودکان»، «بولونیز»، «نوتردام پاریس» اشاره کرد.
چایکوفسکی
پیتر چایکوفسکی آهنگساز روسی قرن نوزدهم بود که در سال ۱۸۴۰ به دنیا آمد و در سال ۱۸۹۳ درگذشت. او بیشتر به خاطر نوشتن موسیقی کلاسیک، باله و آثار رمانتیک احساساتی‌اش شناخته شده است. آثار چایکوفسکی به ظرافت و خاطره‌انگیز بودن مشهور هستند. او در ایجاد تعادل بین زیبایی تن و عمق احساسی موسیقی نابغه بود. یکی از آثار معروفش «سمفونی جاده جدید» است که از مشهورترین سمفونی‌های تاریخ به شمار می‌رود. «دریاچه قو» نیز از بهترین آثار اوست و از معروف‌ترین باله‌های جهان به شمار می‌رود. چایکوفسکی همچنین اپراها، موسیقی غنایی و سایر قطعات دستگاهی را نوشت.
شوبرت
فرانتس شوبرت (۱۷۹۷-۱۸۲۸) آهنگساز و پیانیست اتریشی بود و یکی از مهم‌ترین آهنگسازان اوایل دوره کلاسیک در نظر گرفته می‌شود که تأثیر عمده‌ای در توسعه موسیقی رمانتیک داشت. شوبرت آثار موسیقایی زیادی را در ژانرها و فرم‌های مختلف اجرا کرد.
اگرچه آثار او در طول حیاتش به‌طور مداوم در دسترس بود اما در طول زندگی خود به شهرت زیادی دست پیدا نکرد و بسیاری از شاگردانش نقش مهم‌تری در توسعه موسیقی داشتند. اما پس از مرگ شوبرت، بسیاری از کارهای او کشف شد و مورد احترام و قدردانی بیشتری قرار گرفت. سمفونی «ناتمام»، سمفونی «مرده»، سونات‌های پیانو و اشعار انفرادی از معروف‌ترین و مهم‌ترین آثار او به شمار می‌روند.
باخ
باخ در شهر آیزناخ آلمان در خانواده‌ای موسیقی‌دان به دنیا آمد و پدرش از کودکی به او موسیقی آموخت. او از سنین پایین شروع به نوشتن موسیقی کرد و قبل از اینکه در کاخ دوک‌های وایمار مشغول به کار شود، به‌عنوان نوازنده ارگ در یک کلیسای محلی مشغول به کار شد. او در این دوره آثار موسیقایی زیادی نوشت و به موفقیت‌های بزرگی دست یافت. وی همچنین به‌عنوان معلم در دانشگاه لایپزیگ مشغول به کار شد و آثار آموزشی بسیاری نوشت.
آثار باخ به دلیل پیچیدگی ساختار و شدت تکنیک‌های موسیقی خود شناخته شده‌اند. او از حرکات تکراری، مضامین تکرارشونده و انتقال‌های خیره‌کننده برای خلق موسیقی استفاده کرد که تأثیر قدرتمندی بر مخاطب داشت. باخ همچنین به توسعه تکنیک‌های نوازندگی موسیقی علاقه‌مند بود و چندین تکنیک جدید برای نوازندگی ارکسترال ابداع کرد.
دبوسی
ریچارد دبوسی آهنگساز فرانسوی و یکی از مهم‌ترین نوازندگان این دوره است که به خاطر گذار از رمانتیسم به مدرنیسم در موسیقی شناخته شده است. او در سال ۱۸۶۲ به دنیا آمد و در سال ۱۹۱۸ درگذشت. دبوسی کمک‌های قابل‌توجهی به موسیقی کرد، زیرا موسیقی او امپرسیونیستی، شخصی و نوآورانه در نظر گرفته می‌شود. او در آثار خود تحت تأثیر هنرهای تجسمی، ادبیات، داستان و شعر قرار گرفت و تأثیر زیادی بر موسیقی شرقی و آمریکایی گذاشت.
یکی از معروف‌ترین آثار دبوسی «آزادی» است که مجموعه‌ای متشکل از سه اثر برای ارکستر نوشته شده است و یکی از تأثیرگذارترین آثار قرن بیستم به شمار می‌رود. او همچنین اپراها و قطعات دیگری را ارائه کرد که در سبک خود نوآورانه و منحصربه‌فرد محسوب می‌شوند.
ویوالدی
آنتونیو ویوالدی (۱۶۷۸-۱۷۴۱) آهنگساز و ویولونیست مشهور ایتالیایی بود. وی یکی از برجسته‌ترین نمایندگان دوره موسیقی باروک به حساب می‌آید. وی سبک منحصربه‌فردی داشت که سادگی، احساس و انتزاع را در آثارش ترکیب می‌کرد.
ویوالدی سهم مهمی در توسعه موسیقی به‌ویژه در زمینه موسیقی کلاسیک داشت و بیشتر به دلیل آهنگسازی تعداد زیادی از آثار موسیقی، از جمله کنسرتوهای معروف برای ویولن و سایر سازهای زهی شناخته شده است. یکی از معروف‌ترین و مهم‌ترین آثار موسیقی ویوالدی، «کنسرتو بهار» است.
نظر شما