طول عمر بیماران پارکینسون چقدر است و به چه عواملی بستگی دارد؟

این عوارض جدی شامل زوال عقل، زمین خوردن‌های شدید و تنگی نفس می‌شوند که خطر ابتلا به مرگ را در بیماران پارکینسون افزایش می‌دهند. ازاین‌رو یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های نزدیکان بیمار، طول عمر او است. در ادامه به بررسی امید به زندگی و عوامل موثر بر طول عمر بیماران پارکینسون می‌پردازیم. اگر نگرانید که عاقبت بیماری پارکینسون چیست، ما در این مقاله شما را راهنمایی خواهیم کرد.

عوارض مرحله آخر بیماری بر طول عمر بیماران پارکینسون تاثیرگذار است

بیماری پارکینسون به‌خودی‌خود ماهیت کشنده‌ای ندارد؛ اما خطرهای عوارض آن در مراحل آخر بیماری، طول عمر بیماران پارکینسون را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. عاقبت بیماری پارکینسون برای هر فرد مبتلا به این اختلال مزمن، متفاوت است. بسته به شدت علائم و سرعت پیشرفت بیماری اتفاق‌های متفاوتی برای فرد مبتلا به اختلال پارکینسون خواهد افتاد. همه این عوامل نقش مهمی در طول عمر بیمار و امید به زندگی او ایفا می‌کنند. البته بالا رفتن مراحل بیماری لزوما به معنای بروز علائم یکسان در همه افراد نیست. به‌عنوان مثال بعضی از بیماران در مرحله آخر پارکینسون دچار زوال عقل می‌شوند؛ اما بعضی دیگر در مرحله آخر چنین علائمی را از خود نشان نمی‌دهند.

امروزه متخصصان تلاش خود را برای افزایش طول عمر بیماران پارکینسون انجام می‌دهند. پزشکان باتوجه‌به علائم و وضعیت بیمار پارکینسون، انواع داروها مانند داروهای اعصاب و تقویت‌کننده‌ها و همچنین روش‌های درمانی متنوع را برای کاهش تاثیر بیماری بر روند زندگی فرد استفاده می‌کنند. از آنجایی‌ که هر بیمار پارکینسون به داروها و درمان‌ها به شکل متفاوتی پاسخ می‌دهد، حتما باید داروها را با صلاحدید و تجویز پزشک متخصص مغز و اعصاب مصرف کنید. در غیر این صورت با عوارض شدیدی مواجه خواهید شد.

افتادن؛ از جمله شایع‌ترین علت‌های کوتاهی طول عمر بیماران پارکینسون

به دلیل ضعف و ناتوانی شدید عضلات در مراحل آخر بیماری، فرد دیگر توانایی درست ایستادن، راه رفتن و حرکت کردن را ندارد. ازاین‌رو احتمال زمین خوردن او بیشتر خواهد شد. افتادن‌هایی که آسیب‌های جدی به سر و شکستگی استخوان را به دنبال داشته باشد، عوارض جبران‌ناپذیری برای بیمار به وجود می‌آورد.

پزشکان برای جلوگیری از آسیب‌های جدی به استخوان بعد از افتادن، ممکن است روش‌های مختلفی مانند فیزیوتراپی، حرکات ورزشی ملایم برای تقویت عضلات و قرص ویتامین برای استخوان درد را تجویز کنند. هرچه استخوان‌های بیماران پارکینسون قوی‌تر و مستحکم‌تر باشد، امکان زمین خوردن یا آسیب‌دیدگی‌های جدی بعد از افتادن، کاهش پیدا می‌کند.

زوال عقل؛ اختلال در تمرکز و حافظه بیماران پارکینسون

اختلالات شناختی در مراحل آخر بیماری پیشرفت کرده و باعث زوال عقل می‌شوند. این مشکلات عامل اختلال در حافظه، استدلال، قدرت تشخیص و سایر توانایی‌های ذهنی بیمار پارکینسون هستند. بیماران پارکینسون دارای زوال عقل، در تشخیص وسایل، راه‌ها و فاصله بین اشیا دچار اشتباه شده و حرکت در محیط اطراف با خطر برخورد به اشیا تیز، افتادن از ارتفاع‌های مختلف و آسیب رساندن به خودشان همراه خواهد شد.

تنگی نفس و خفگی؛ یکی دیگر از عوارض خطرناک بیماری پارکینسون

یکی از عوارض اختلال پارکینسون، مشکل در جویدن و بلعیدن غذا است. عضله‌های دهان و اطراف حلق ضعیف شده و عمل جویدن و بلعیدن به‌درستی انجام نمی‌شود. ازاین‌رو ممکن است غذا در راه تنفسی فرد بیمار گیر کند و باعث خفگی او بشود. از طرفی دیگر این مشکل باعث ورود مواد غذایی و ترشحات دهانی به ریه افراد می‌شود. تجمع این مواد در ریه باعث ایجاد چرک و باکتری و در نهایت منجر به بیماری عفونی ذات‌الریه خواهد شد که تنگی نفس شدید را برای بیمار به دنبال خواهد داشت.

عفونت؛ دشمن اصلی بیماران پارکینسون

سیستم ایمنی بدن بیماران پارکینسون با پیشرفت بیماری بسیار ضعیف می‌شود. به همین علت قرار گرفتن در معرض کوچک‌ترین عوامل عفونت‌زا، بدن آن‌ها را به‌سرعت درگیر عفونت می‌کند. حتی درصد کمی از عفونت در بدن بیمار پارکینسون تبدیل به یک مشکل غیرقابل کنترل خواهد شد.

بررسی امید به زندگی و طول عمر بیماران پارکینسون

تحقیق‌ها و بررسی‌های بسیاری برای تشخیص میزان امید به زندگی مبتلایان به پارکینسون پس از شروع بیماری، انجام شده است. توجه داشته باشید که عوامل بسیاری مانند شدت علائم، جنسیت و سن فرد هنگام تشخیص بیماری، در تعیین این موضوع دخیل هستند. بااین‌حال، باتوجه‌به مقاله‌هایی که تاکنون در آکادمی نورولوژی آمریکا منتشر شده است، میانگین امید به زندگی افراد مبتلا به بیماری پارکینسون بین 10 تا 20 سال تخمین زده می‌شود. این عدد باتوجه‌به شرایط و وضعیت هر فرد، متفاوت است؛ بنابراین امکان دارد که طول عمر بیمار پارکینسون کمتر یا بیشتر از بازه اعلام شده باشد.

طبق تحقیق‌های صورت‌گرفته این امکان وجود دارد که در صورت تشخیص بیماری افراد در سن کمتر از 60 سالگی، امید به زندگی آن‌ها پایین باشد. اگر بیماری در بازه سنی 60 تا 70 سال تشخیص داده شود امید به زندگی بیماران پارکینسون بالاتر می‌رود. بااین‌حال این احتمال لزوما برای همه بیماران پارکینسون صحت ندارد و بسته به شرایط و شدت علائم افراد متفاوت است.

داروها و درمان‌ها چه تاثیری بر طول عمر بیماران پارکینسون دارند؟

هیچ درمان قطعی و مشخصی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد؛ اما درمان‌های پزشکی، تغییر سبک زندگی، ورزش منظم، روحیه بالا و حتی مدیتیشن نیز روی کنترل کردن پیشرفت بیماری و طول عمر بیماران پارکینسون تاثیر می‌گذارند. همچنین مراقبت از سلامت روانی خود با حضور در فعالیت‌های اجتماعی، جلسه‌های مشاوره و صحبت کردن با اطرافیان راجع به احساساتشان اهمیت بالایی دارد. مدیریت موثر علائم پارکینسون می‌تواند کیفیت زندگی را تا حد قابل‌توجهی افزایش دهد.

کنترل علائم بیماری و سبک زندگی سالم کیفیت زندگی بیماران پارکینسون را بهبود می‌دهد

در این مطلب عوامل موثر بر طول عمر بیماران پارکینسون را بررسی کردیم. به بررسی این موضوع پرداختیم که آیا عاقبت بیماری پارکینسون مرگ میشود؟ بسته به شدت علائم و سرعت پیشرفت بیماری پاسخ این سوال متفاوت خواهد بود. نکته مهم رعایت سبک زندگی سالم و مراجعه به پزشک متخصص برای کنترل علائم بیماری است. با اجرای این چند راهکار موثر، کیفیت زندگی خود را بهبود دهید.