شاهرخ رامین در گفتوگو با خبرنگار ایمنا درباره بیماری قوز قرنیه و درمان آن اظهار کرد: بیماری قوز قرنیه در بعضی خانوادهها بیشتر از سایر خانوادهها مشاهده میشود، در ابتلاء به قوز قرنیه زمینه ژنتیک وجود دارد، اما تحت شرایط محیطی و عوامل متعدد دیگر این زمینه ژنتیک بروز پیدا میکند.
وی افزود: قرنیه چشم لایههای متعددی از دستههای بههم چسبیده و رشتههایی به نام کلاژن تشکیل شده و در سرتاسر قرنیه چشم به صورت یکدست کشیده شده است.
این جراح چشم پیرامون علت بروز قوز قرنیه در چشم ادامه داد: برای اینکه قرنیه مقاومت بیشتری داشته باشد، یک خم در قرنیه وجود دارد و این حالت خصلت اپتیکی به چشم میدهد و نور موازی که به قرنیه میتابد، در نقطه کانونی تجمع پیدا میکند، اما زمانی که مقاومت کلاژن کم باشد، قرنیه به سمت بیرون قوز پیدا میکند.
وی تصریح کرد: قوز قرنیه موجب میشود خصلت اپتیکی منظم و یکدست که در دیگر چشمهای نرمال وجود دارد، عمل نکند و در نهایت منجر به کاهش کیفیت و دید در افراد میشود، البته لازم است بدانیم برای تمام حالتها و شدتهای ممکن این بیماری درمان وجود دارد.
رامین خاطرنشان کرد: در ابتدای بروز قوز قرنیه با استفاده از عینک مشکل بیمار رفع میشود، اما چنانچه قوز قرنیه با عینک رفع نشود، روشهای دیگری مانند لنزهای تماسی سخت و rgp که کیفیت بینایی در بالاترین حد خود میماند، استفاده میشود و چشم دستکاری نمیشود.
وی گفت: بیمارانی که نمیتوانند لنز را تحمل کنند، از اشعه UV (ماورای بنفش) برای تحکیم فیبرهای کلاژنی که استحکام ندارند و علت اصلی ابتلاء به بیماری قوز قرنیه است، استفاده میشود.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با اشاره به روش درمان بیماری قوز قرنیه اضافه کرد: برای اینکه سایر ساختمان چشم صدمه نبیند، قطره ویتامین ریبوفلاوین روی قرنیه چکانده و اشعه نیز تابیده میشود و بهترین شیوه این است که به مدت یک ساعت در فواصل زمانی سه تا پنج دقیقه با توجه به وضعیت درمان عمل cxl یا کراسلینکینگ انجام شود تا فیبرهای کلاژنی به یکدیگر محکم شود و استحکام قرنیه افزایش پیدا کند.
وی افزود: رینگ داخل قرنیه روش دیگری برای درمان این بیماری است که ساختمان قرنیه را محکم میکند و اجازه بیشتر شدن قوز را نمیدهد و کیفیت بینایی بهتر میشود، اما اگر درمانهای مذکور نتیجهبخش نباشد، پیوند قرنیه برای بیمار مورد استفاده قرار میگیرد.
نظر شما