به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بیماری پارکینسون نوعی اختلال مزمن، طولانی مدت و پیشرونده است که سلول‌های تولیدکننده دوپامین در ماه سیاه مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهد. با وجود اینکه در حال حاضر هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، تشخیص و درمان به موقع ممکن است سرعت پیشرفت بیماری را کاهش دهد و به بهبود تسکین علائم پارکینسون کمک می‌کند.
متخصصان معتقدند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و سبک زندگی بر احتمال بروز بیماری پارکینسون تاثیر می‌گذارد. علائم این بیماری به دو دسته حرکتی و غیرحرکتی تقسیم می‌کند. علائم حرکتی بیماری پارکینسون شامل لرزش و سفتی اندام‌ها، مشکلات تعادل و راه رفتن می‌شود. علائم غیرحرکتی بیماری تاثیری بر حرکت فرد نمی‌گذارد و شامل اختلالات خلقی، تکرر ادرار، مشکلات خواب، اختلالات شناختی و یبوست می‌شود. معمولاً علائم غیرحرکتی در ابتدا پدیدار می‌شوند و حتی ممکن است سال‌ها پیش از دیگر علائم شروع شوند.
داده‌های ارائه شده نشان می‌دهد که علائم حرکتی اولیه بیماری پارکینسون شامل لرزش دست‌ها، بازوها، پاها، فک یا سر، سفتی عضلات، کندی حرکت و اختلال در تعادل و حرکات اعضای بدن می‌شود که خطر زمین خوردن را نیز افزایش می‌دهد. این علائم معمولاً به تدریج آغاز می‌شود و با گذشت زمان وخیم‌تر می‌شود.
تشخیص به موقع بیماری پارکینسون به درمان موثرتر آن و بهبود سلامت فرد کمک شایانی می‌کند. روش‌های درمان این بیماری شامل تجویز دارو، عمل جراحی، حرکت درمانی و گفتار درمانی می‌شود. علاوه بر این، پیروی کردن از رژیم غذایی سالم و ورزش کردن نقش مهمی در درمان بیماری پارکینسون به عهده دارد.
نظر شما