به گزارش ایمنا، محققان برای بررسی دلایل احتمالی ابتلا به اوتیسم، اقدام به یک تجزیه و تحلیل ژنتیکی گسترده کردند. این تجزیه و تحلیل بزرگترین مطالعه در نوع خود تا به امروز است که شامل بیش از ۱۵۰ هزار شرکت کننده از جمله ۲۰ هزار فرد مبتلا به اوتیسم است.
طی این پژوهش محققان دریافتند ژن‌هایی که عمدتاً با تاخیر رشد مرتبط هستند، در رشد اولیه نورون‌ها (سلول‌های عصبی) فعال هستند در حالی که ژن‌های مرتبط با اوتیسم در نورون‌های بالغ‌تر نقش دارند.
بر این اساس در میان افراد مبتلا به اسکیزوفرنی، ژن‌هایی که به شدت با اوتیسم مرتبط هستند بیشتر با ژن‌هایی مرتبط است که خطر ابتلا به اسکیزوفرنی را در افراد افزایش می‌دهند.
جوزف باکسبام، نویسنده ارشد این مطالعه و مدیر مرکز تحقیقات و درمان اوتیسم سیور در دانشکده پزشکی ایکان نیویورک در این باره گفت: این تجزیه و تحلیل‌ها نشان می‌دهد که عوامل خطر ژنتیکی مشترک بین اوتیسم و سایر اختلالات عصبی و روانی وجود دارد.
به باور محققان داشتن یک رویکرد ژنتیکی هدفمند نسبت اوتیسم برای بیماران مفید خواهد بود زیرا درمان‌هایی که برای افراد حامل جهش در یک ژن موثر است، ممکن است در سایر افراد دارای جهش در یک ژن متفاوت باشند، جواب ندهد.
جوزف باکسبام در ادامه توضیحاتش افزود: یک نکته مهم این است که اوتیسم دارای جهش‌های ژنتیکی زیادی است که باعث پدیدار شدن این بیماری می‌شود. بنابراین انجام آزمایش ژنتیکی نه تنها به نفع خانواده‌ها و افراد در معرض خطر اختلال طیف اوتیسم است؛ بلکه برای توسعه درمان‌ها نیز ضروری به نظر می‌رسد.
به همین دلیل هرچه بتوانیم براساس اهداف شناسایی شده در این یافته‌های ژنتیکی، درمان‌ها را بیشتر پیش ببریم؛ پتانسیل کمک به افراد بیشتری را داریم که می‌تواند تأثیر قابل توجهی در رسیدگی به اوتیسم و تأخیر رشد در سراسر جهان داشته باشد. شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Genetics منتشر شده است.
نظر شما