به گزارش ایمنا جشن سیرسور جشن زیبایی است که امروزه کمتر نامی از آن در میان است اما شایسته توجه بیشتر است.جشن‌های ایرانی پیوندی ناگسستنی با طبیعت دارند، از این روی پیوسته شادابی و سرزندگی را برای مردمان به ارمغان می‌آورند.ایرانیان باستان توجه ویژه‌ای به زیست‌بوم، بهداشت غذا و غذا خوردن داشتند و بر پایه باورهای خود جشن‌های بسیار بر پا می‌داشتند. یکی از این جشن‌ها سیرسور یا جشن سیر بوده است.
روز سیر سور
ایرانیان باستان روز چهاردهم هر ماه را گوش می‌نامیدند. در داستان‌ها گفته می‌شود روز جشن سیر، روزی است که جمشید شاه کشته شد، دیوها توانستند بر شهر چیره شوند و مردمان برای در امان ماندن از شر و پلیدی شیطان به غذاهای خود سیر زدند تا پلیدی و بیماری‌ها را از خود دور کنند و خود را شفا بخشند. در این روز از خوردن چربی پرهیز کردند که بعدها این روز را سیر سور نام نهادن و هر ساله، ۱۴ دی را بخاطر پیروزی انسان بر دیو (پلیدی، مریضی) به جشن و پایکوبی می‌پرداختند.
سیر سور را می‌توان جشن ملی تندرستی نیز نامید چرا که در متن‌های کهن دینی و علمی نیز از سیر نام برده شده و به خواص درمانی معجزه‌گر آن اشاره شده است.
تاریخچه سیر سور
گرچه «ابن‌خلف تبریزی» سیر سور را نام روز چهاردهم هرماه از سال خورشیدی می‌داند ولی چنان که دکتر محمد معین در زیرنویس برهان قاطع با استناد به «آثارالباقیه ص ۲۶۶» و «یشت‌ها ص ۳۷۴» تاکید می‌کند، «سیر سور» نام روز چهاردهم از هر ماه سال شمسی نیست و جشنی بوده که ویژه روز چهاردهم دی ماه بوده است.
«سیر سور» یا «جشن سیر» پیش و پس از اسلام در نواحی مختلف ایران در روز چهاردهم دی ماه برگزار می‌شده است. به نوشته ابوریحان بیرونی۱ در کتاب «آثارالباقیه»، ایرانیان جشن سیر یا «سیر سور» را در «روز چهاردهم» یا «روز گوش» از دی ماه برگزار می‌کنند و در این جشن که از «زمان جمشید» بازمانده بود، ایرانیان همراه با «سیر و شراب» خوراک‌هایی از «سبزی و گوشت» می‌خورند تا «اندوه و بیماری‌ها» را از خود دور کنند و خود را «شفا» بخشند.
«ابن خلف تبریزی »۲ در «برهان قاطع» «سیر سور» را با «روز گوش» یکی دانسته و آن را نام «روز چهاردهم از هر ماه شمسی» می‌داند و می‌گوید که «فارسیان در این روز عید کنند» و «در این روز گوشت و سیر، برادر پیاز، خورند» تا خود را ایمن دارند.
بیرونی در کتاب «قانون مسعودی» نیز به سیرسور اشاره نموده و «گردیزی »۳ در کتاب «زین الاخبار» از «سیر سور» یاد می‌کند و می‌نویسد که در این جشن «مغان طعام‌ها سازند و بخورند و چنین گویند که آن طعام‌ها مضرت دیوان را دفع کند … سنت بر آن بود که در این روز از خوردن چربی خودداری کنند…»
آداب جشن سیر سور
ایرانیان در روز چهاردهم دی برای رفع شر و بدی جشن سیرسور را برگزار می‌کردند و در آن غذاهای متنوعی از سیر آماده و می‌خوردند، آن‌هادر این روز سیر و سبزی را با گوشت پخته می‌خوردند و صورتی از خمیر یا گل سرخ می‌ساختند و در فردای جشن سیر سور، یعنی پانزدهم دیماه بالای در گاه منزل می‌گذاشتند.
سیر چیست؟
سیر (با نام علمی Allium sativum) گیاهی است که به دلیل فواید درمانی فراوانی که دارد، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. این ماده حاوی یک ترکیب قدرتمند به نام آلیسین است که به کاهش کلسترول کمک می‌کند، سیر از اعضای نزدیک پیاز و بومی آسیای میانه است. یک گل سیر حاوی چندین حبه است و هر حبه با یک پوست نرم و شفاف پوشانده شده است. سیر بیش از ۳۰۰۰ سال است که به عنوان یک چاشنی خوش طعم و عطر به مواد غذایی اضافه و همچنین به عنوان یک داروی سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. لوئی پاستور، دانشمندی که پاستوریزاسیون را کشف کرد، از اوایل سال ۱۸۵۸ از خواص ضد باکتریایی این گیاه استفاده می‌کرد. سیر سرشار از فولیک اسید، ویتامین C، کلسیم، آهن، منیزیم، پتاسیم و مقدار کمی روی و ویتامین‌های ب ۱ ب ۲ و ب ۳ است. سیر یک آنتی‌بیوتیک طبیعی، ضد قارچ و ضد ویروس قوی است. در میان فرآورده‌های مختلف سیر، اسانس سیر دارای عملکرد ضد میکروبی قوی‌تری است.
با گنجاندن سیر در سبد غذایی به کاهش وزن، تنظیم فشار خون، کاهش خطر ابتلاء به بیماری‌های قلبی، کاهش کلسترول بد خون و تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کرده و ضمن پیشگیری از انواع سرطان، سلامت پوست و موی خود را می‌توان تضمین کرد.
نظر شما