به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، با افزایش نگرانی‌های جهانی مبنی بر نابودی غنی‌ترین اکوسیستم جهانی یعنی جنگل‌های بارانی گرمسیری آمازون، در دهه ۱۹۸۰ جنبشی تحت عنوان "کمپین حفاظت از جنگل‌های گرمسیری" آغاز به فعالیت کرد که با تلاش برای جلب حمایت‌های جهانی برای حفاظت از این سرمایه‌های طبیعی توانست نقش مؤثری در این زمینه ایفا کند و بدین ترتیب نجات آمازون مترادف با نجات کل سیاره شد. تأثیر این کمپین بر مقابله با نابودی این جنگل‌ها همانند جنبش عظیمی است که امروزه برای مبارزه علیه پلاستیک و تأثیر نابودگر آن بر اقیانوس‌ها به راه افتاده است.
در طول چند سال اخیر ساماندهی وضعیت وخیم جنگل‌های رو به زوال به‌عنوان یکی از مشکلات زیست محیطی اهمیت خود را از دست داده است با این حال این شرایط رو به تغییر است زیرا نه تنها آگاهی رو به افزایشی نسبت به این که جنگل یک مانع طبیعی در برابر فجایع قریب‌الوقوع آب و هوایی است به وجود آمده، بلکه برای همگان محرز شده که هر گوشه زندگی مصرف‌کنندگان پر است از لوازم و کالاهایی که حفاظت این سرمایه حیاتی را به انحطاط می‌کشاند.
دنیای امروز به سمتی پیش رفته که محال است تهیه بخشی از مایحتاج روزانه و خرید کردن به معنای انهدام بخشی از حیات سیاره زمین نباشد و نابودی جنگل‌ها بخش عمده‌ای از آن است زیرا به ندرت می‌توان مطمئن بود گوشت مصرفی بشر از دام‌هایی که در جنگل‌های پاکسازی‌شده برزیل پرورش یافته است، تأمین نشود و روغن پالم مصرفی در شوینده‌ها از جنگل‌های ویران‌شده اندونزی به دست نیامده باشد.
حتی لاستیک اتومبیل نیز در نتیجه افزایش مزارع کائوچو در حوزه کنگو به دست می‌آید که زمانی جایگاه جنگل‌های بکر بارانی بوده است و بسیاری از موارد دیگر که نشان می‌دهد طبقات مغازه‌ها پر از محصولاتی است که با ویران شدن جنگل‌ها به دست آمده است.
این روزها تخریب جنگل‌ها سرعت شگفت‌آوری به خود گرفته است؛ با این حال این رشد سرعت تنها به‌منظور استفاده از چوب درختان نیست بلکه به دلیل تغییر کاربری اراضی جنگلی به زمین‌های کشاورزی صورت می‌گیرد که تقریبا ۸۰ درصد از جنگل‌زدایی در سراسر جهان را شامل می‌شود.
این در حالی است که بیش از ۴۷۰ شرکت مواد غذایی و کشاورزی نسبت به مقابله با جنگل‌زدایی به‌عنوان زنجیره تأمین تا پایان سال ۲۰۲۰ متعهد شده‌اند. با این حال علی‌رغم پذیرش قوانین موجود در این زمینه شرکت‌ها بکار بستن آن‌ها را دشوار و حتی غیرممکن می‌دانند چرا که نگرانی برای اطمینان از تأمین کالاهای موردنیاز، نه تنها در میان تولیدکنندگان که در میان مصرف‌کنندگان نیز به شدت وجود دارد و در دنیای مصرف‌گرای امروز تبدیل به یک مشکل اساسی شده است.
از سوی دیگر بسیار کم پیش می‌آید که شرکت‌ها محصولات خود را تا مزارع مبدأ خود ارزیابی کنند تا جایی که تنها ۱۴درصد از شرکت‌های سویا و دو درصد از شرکت‌های روغن پالم از وضعیت جاری در مزارع محصولات خود آگاهی دارند.
بنابراین می‌توان گفت که شفاف‌سازی پشت‌پرده زنجیره‌های تأمین مواد اولیه محصولات مصرفی تنها با اعمال قوانین سختگیرانه قابل انجام است که البته چنین اقداماتی به هماهنگی جهانی نیاز دارد زیرا در ساده‌ترین شکل ممکن، شرکت‌هایی که در چند کشور دارای شعبه و نمایندگی هستند ممکن است به اقدامات خود در کشوری که قوانین در آن‌ها اعمال نشده ادامه دهند و به نحوی بتوانند راهی برای دور زدن قوانین یک کشور پیدا کنند.
از آنجایی که اتحادیه اروپا دومین وارد کننده بزرگ محصولات کشاورزی حاصل از جنگل زدایی است و با در نظر گرفتن این حقیقت که در فاصله سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۵ که یک منطقه جنگلی بزرگ اروپا به دلیل مصرف‌گرایی بالا، از بین رفته است، پس به احتمال زیاد لازم است که تغییرات از سطح اروپا آغاز شود چرا که اگر اتحادیه اروپا مقرراتی برای مقابله با جنگل‌زدایی با اهداف تغییر کاربری برای کشاورزی و دامداری را به تصویب برساند، تأثیر جهانی عمیق خواهد گذاشت.
بدین منظور کمیسیون اروپا به برگزاری شوراهای عمومی در رابطه با تععین چگونگی متوقف کردن جنگل‌زدایی اقدام کرده است که لحظه‌ای بحرانی در مسیر مبازره علیه جنگل‌زدایی به حساب می‌آید. تاکنون کشورهای عضو اتحادیه اروپا، صدهاهزار نفر از شهروندان اروپایی، پارلمان اروپا و حتی بسیاری از شرکت‌های سراسر این قاره خواستار تصویب مقرراتی برای مقابله با این معضل شده و اعلام کرده‌اند اروپا آماده پذیرش قوانینی است که بر مبنای آن محصولات قابل خرید و فروش در سراسر بازارهای داخلی و حتی خارجی اروپایی تضمین‌کننده پیشگیری از نابودی بیشتر جنگل‌ها باشد و با تمامی موارد نقض حقوق بشر به مقابله برخیزد، ولی تاکنون نتیجه خاصی در کمیسیون مذکور حاصل نشده است. با این حال تلاش برای پیشگیری از جنگل‌زدایی و تحقق اهداف کمپین حفاظت از جنگل‌های گرمسیری هنوز هم ادامه دارد.
نظر شما