به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، افراد مبتلا به این بیماری صداهایی غیر معمول می‌شنوند، مناظری خیالی می‌بینند و معتقد هستند سایر افراد، افکارشان را کنترل می‌کنند. این احساسات ممکن است شخص را بترساند و منجر به رفتارهایی غیرقابل پیش‌بینی شود. بر خلاف تصور نادرست عمومی، اسکیزوفرنی با اختلال چندشخصیتی متفاوت است؛ اگرچه درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما معالجه آن میتواند خطرناکترین علائم را نیز کنترل کند. در ادامه شما را با علائم اسکیزوفرنی، تأثیر این بیماری بر رفتار افراد، عوامل موثر در ابتلا به بیماری و راه‌های درمان آن آشنا می‌کنیم:
علائم اسکیزوفرنی چیست؟
این بیماری با نشانه‌هایی مانند توهم (شنیدن یا دیدن چیزهای خیالی)، هذیان و "کاتاتونی" همراه است؛ کاتاتونی نوعی جنون است که در آن فرد برای مدتی بسیار طولانی در یک موقعیت بی‌حرکت می‌شود. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است در سازماندهی افکار خود یا ایجاد ارتباط منطقی مشکل داشته باشند و ذهن آن‌ها از یک فکر بیربط به فکر بیربط دیگر پرش کند. گاهی‌اوقات آن‌ها احساس می‌کنند که دیگران افکار آن‌ها را از ذهن‌شان می‌ربایند و یا قطع ناگهانی جریان فکری را تجربه می‌کنند.
اسکیزوفرنی چه تأثیری بر رفتار افراد دارد؟
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است حرف‌هایی بی‌معنا و نامعقول بزنند، آن‌ها ممکن است آشفته شوند و یا هیچ احساسی از خود بروز ندهند. تمیز نگه‌داشتن خود یا خانه برای بسیاری از این افراد دشوار است و برخی از آن‌ها رفتارهایی تکراری انجام می‌دهند، اما با وجود شایعات، احتمال خشونت علیه دیگران از طرف این افراد اندک است.
چه افرادی به اسکیزوفرنی مبتلا می شوند؟
هر فردی ممکن است به این بیماری مبتلا شود؛ احتمال ابتلا به بیماری در زنان و مردان و گروههای قومی مختلف، معمولاً یکسان است. علائم بیماری معمولاً بین ۱۶ تا ۳۰ سالگی شروع می‌شود و علائم اولیه ممکن است هفتهها، ماهها یا حتی سال‌ها قبل از اولین تجربه روان‌پریشی کامل، بروز کند. اسکیزوفرنی اغلب در مردان زودتر از زنان آغاز می شود. این بیماری به ندرت در دوران کودکی یا بعد از ۴۵ سالگی ایجاد می شود. مبتلایان به اسکیزوفرنی یا سایر اختلالات روانی ممکن است در خانواده خود سابقه ابتلا به این بیماری ها را داشته باشند.
چه عواملی باعث اسکیزوفرنی می شود؟
دانشمندان هنوز علت این بیماری را نمی دانند؛ ژنها و محیط زندگی افراد ممکن است در این امر نقش داشته باشد. همچنین عملکرد مناطق خاص از مغز و مشکلات شیمیایی مغز مانند دوپامین و گلوتامات در ایجاد این بیماری موثر است. تفاوت‌های ساختاری مانند از بینرفتن سلولهای عصبی که باعث ایجاد حفره هایی پر از مایع در مغز می شود نیز ممکن است عامل بروز این بیماری باشد.
راه‌های تشخیص اسکیزوفرنی چیست؟
هیچ بررسی آزمایشگاهی برای تشخیص اسکیزوفرنی وجود ندارد، بنابراین پزشکان معمولاً تشخیص را بر مبنای سابقه و علائم شخص فرد مراجعه کننده قرار می دهند. در نوجوانان، ترکیبی از سابقه خانوادگی و رفتارهای خاص می تواند به پیش‌بینی شروع بیماری اسکیزوفرنی کمک کند. دورهای که علائم آغاز می شود و قبل از اولین تجربه پسیکوز یا روان‌پریشی(FEP)، دوره مقدماتی نامیده می شود؛ این دوره می تواند روزها، هفته ها یا حتی سال ا به طول انجامد. گاهی اوقات تشخیص بیماری دشوار است زیرا معمولاً محرک خاصی وجود ندارد. علائم اولیه بیماری در نوجوانان با تغییرات رفتاری نامشخص همراه است؛ این رفتارها شامل خروج از گروههای اجتماعی و ابراز سوءظنهای غیرمعمول است، اما این موارد برای تشخیص کافی نیست.
نقش داروها در درمان اسکیزوفرنی چیست؟
داروها میتواند علائمی مانند افکار غیرطبیعی، خیالات، اوهام و هذیان را کاهش دهد؛ برخی افراد عوارض جانبی نگرانکننده های از جمله لرزش و افزایش وزن از خود نشان می دهند. داروهای این بیماری ممکن است با سایر داروها یا مکمل ها تداخل داشته باشد، اما در بیشتر موارد، مصرف دارو برای درمان اسکیزوفرنی ضرورت دارد.
مشاوره چه تاثیری در بهبود اسکیزوفرنی دارد؟
مشاوره به افراد مبتلا کمک می کند تا روش های بهتری برای تشخیص و کنترل رفتارها و افکار مشکل‌ساز خود ایجاد کرده و نحوه ارتباط خود را با دیگران بهبود بخشند. هرچه درمان زودتر انجام گیرد، نتیجه بهتری حاصل می شود؛ در درمان شناختی رفتاری(CBT)، افراد می آموزند که واقعیت افکار خود را آزمایش کرده و علائم بیماری را بهتر مدیریت کنند. سایر روش های درمانی با هدف بهبود مهارتهای خود مراقبتی انجام می شود.
بازگشت بیماری
گاهی اوقات افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به دلیل عوارض جانبی یا نداشتن درک مناسب نسبت به بیماری، مصرف داروهای خود را قطع می کنند. این امر احتمال عود کردن جدی علائم را افزایش می دهد که می تواند به یک تجربه روان‌پریشی منجر شود که در آن شخص ارتباط خود را با واقعیت از دست می دهد. مشاوره منظم می تواند به درمان افراد کمک کرده و از عود کردن یا نیاز به بستری شدن در بیمارستان پیشگیری کند. متقاعد کردن فرد مبتلا به اسکیزوفرنی برای کمک گرفتن از دیگران، امری دشوار است و درمان اغلب هنگامی شروع می شود که یک تجربه روانپ ریشی به بستری‌شدن فرد در بیمارستان می انجامد. پس از پایدار ماندن شرایط بیمار، اعضای خانواده می توانند برای جلوگیری از عودکردن بیماری او را تشویق به مصرف مداوم دارو کرده، در ملاقات های بعدی او را همراهی کنند و همواره پشتیبان او باشند.
نظر شما