زهرا رحمتی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه بیماری پرخوری عصبی یک اختلال عصبی مرتبط با غذا خوردن است، اظهار کرد: این بیماری به صورت بالقوه بسیار خطرناک بوده و ممکن است زندگی فرد را به خطر بیندازد؛ افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است به صورت مخفیانه در غذا خوردن زیاده روی کرده و برای خلاص شدن از کالری اضافی دریافت شده، دست به روش‌های ناسالمی بزنند. به عنوان مثال ممکن است به طور منظم خود را وادار به استفراغ کرده و یا از ملین‌ها، مکمل‌های کاهش وزن و یا داروهای ادرارآور استفاده کنند حتی ممکن است از راه‌های دیگر مانند رژیم غذایی سخت و یا ورزش بیش از حد برای از بین بردن کالری و جلوگیری از افزایش وزن استفاده کنند.
این روانشناس در خصوص علائم و نشانه‌های بیماری پرخوری عصبی گفت: مبتلایان به این اختلال اغلب با شکل و وزن بدن خود مشکل دارند، با ترس از چاق شدن زندگی می کنند، مکرراً در بعضی وعده‌ها بیش از حد غذا می خورند، کنترل غذا خوردن خود را از دست می دهند و نمی‌توانند غذا خوردن را متوقف کنند و یا نمی‌توانند مقدار و خوراکی را که می خورند کنترل کنند، برای جلوگیری از افزایش وزن بعد از پرخوری‌ها، خود را مجبور به استفراغ و یا ورزش بیش از حد می کنند.
رحمتی گفت: شدت بیماری با تعداد دفعاتی که در هفته پرخوری دارند، مشخص می‌شود که معمولا اگر این پرخوری حداقل یک بار در هفته و به مدت سه ماه تکرار شود، بیماری پرخوری عصبی شناخته می‌شود.
وی با بیان اینکه علت دقیق بیماری پرخوری عصبی ناشناخته است، تصریح کرد: عواملی مانند ژنتیک، سلامت روان و انتظارات اجتماعی خطر ابتلا به بیماری پرخوری را افزایش می‌دهند.
این روانشناس در خصوص عوارض جانبی پرخوری عصبی اظهار کرد: کاهش اعتماد به نفس و مشکلات در روابط و عملکرد اجتماعی، از دست دادن آب بدن که می‌تواند به نارسایی کلیه منجر شود، مشکلات قلبی مانند ضربان قلب نامنظم یا نارسایی قلبی، مشکلات گوارشی، اضطراب، افسردگی، اختلال شخصیت یا اختلال دو قطبی، اعتیاد به الکل یا مواد مخدر، خود سوزی، افکار خودزنی یا خودکشی از عوارض جانبی این اختلال است.
وی در خصوص روش‌های درمان این اختلال ادامه داد: در گام نخست مراجعه به پزشک و مصرف دارو برای درمان این اختلال توصیه می‌شود، اما در برخی موارد پیشرفته بیمار باید در بیمارستان بستری و تحت درمان قرار گیرد.
نظر شما