مردان پسمانده!

مجله خبری ایمنا، با توجه به کمتر بودن تعداد زنان از مردان، مسابقه برای پیدا کردن یک همسر مناسب- و به دست آوردن دل او قبل از این که شخص دیگری وی را صاحب شود- سبب شده که مردان چینی برای یافتن شریک زندگی حد اکثر تلاش خود را بکنند
شنگنان، لقبی است که در چین به مردان مجرد بالای سی سال اطلاق می‌شود که معنی آن "مردان پَسمانده" است. آنها مردانی هستند که هنوز نتوانسته‌اند همسری برای خود بیابند و در کشوری که عدم توازن جنسیتی فزاینده‌ای دیده میشود، این یک مشکل بزرگ است.
 در اثر اجرای سیاست تک فرزندی، تعداد مردان چینی میلیون‌ها نفر بیشتر از زنان است و اگر چه این سیاست در سال ۲۰۱۵ کنار گذاشته شد، نتایج آن دهه‌ها ادامه خواهد داشت. به دلیل عدم توازن جنسیتی، برای مردان پیداکردن شریک زندگی مشکل شده و احتمالا این فاصله همچنان بیشتر خواهد شد.
تخمین زده می شود تا سال ۲۰۲۰، تعداد مردان چینی جویای همسر حدود ۳۰ میلیون نفر بیشتر از زنان مجرد خواهد بود. نیکلاس ابرستاد، کارشناس اقتصاد سیاسی، در کتاب خود به نام آینده ترکیب جمعیت، محاسبه کرده که تا سال ۲۰۳۰، بیش از یک چهارم مردان چینی سی و چند ساله هنوز در جستجوی همسر خواهند بود.
با توجه به کمتر بودن تعداد زنان از مردان، مسابقه برای پیدا کردن یک همسر مناسب- و به دست آوردن دل او قبل از یک شخص دیگر- سبب شده که مردان چینی برای یافتن شریک زندگی حد اکثر تلاش خود را بکنند. آنها برخی مواقع برای جلب توجه یک زن پول زیادی را در راه‌های ابتکاری و بعضی مواقع ناموفق از دست می‌دهند.

نسل جوان حق انتخاب بیشتری دارند و به جای حرف والدینشان به دنبال حرف قلبشان می‌روند
در سال ۲۰۱۵ یک تاجر چینی چهل و چند ساله، یک آژانس همسریابی مستقر در شانگهای را که نتوانسته بود زنی برای او پیدا کند به دادگاه کشاند. این مرد چینی به منظور تلاش گسترده جهت یافتن شریک زندگی، حدود یک میلیون دلار خرج کرده بود.
در مورد دیگری، یک برنامه ریز کامپیوتر در شهر گوآنگژو، در جنوب چین برای باشکوه و استثنایی بودن لحظه تقاضای ازدواج از دوست دخترش، ۹۹ آیفون خرید. متاسفانه دختر تقاضایش را رد کرد و سرافکندگی او وقتی بیشتر شد که عکس‌های این ماجرا در سراسر رسانه‌های اجتماعی به طور گسترده منتشر شد.

بخشی از مشکل این است که روش‌های قدیم و جدید ملاقات افراد همیشه نتیجه بخش نیست. برای مدت‌های طولانی سال نوی چینی، موقعیت مناسبی برای این بود که افراد مجرد با شریک آینده زندگی شان آشنا شوند. در طول جشن سال نو چینی، که مقارن اواخر ژانویه تا اواسط فوریه است مردم به خانه دوستان و خویشاوندانشان می‌روند. از این رو افراد مجرد شانس زیادی برای ملاقات همسر آینده شان دارند.
ولی این سنت دیرینه همسریابی در دنیای مدرن اهمیت خود را از دست می‌دهد. در چین مانند هر جای دیگری آشنایی از طریق آنلاین به سرعت طرفدار پیدا می‌کند و از اپلیکیشن‌های ارسال کننده پیام مانند وی‌‎چت، به طور فزاینده‌ای برای آشنا شدن با مردم استفاده می‌شود. جون لی، می‌گوید: "در سال‌های اخیر در چین قرار ملاقات ( دختران و پسران) روز به روز علنی‌تر صورت می‌گیرد و به شیوه کشورهای غربی نزدیک‌تر می‌شود. نسل جوان حق انتخاب بیشتری دارند و به جای حرف والدینشان به دنبال حرف قلبشان می‌روند."

تغییر سنت‌ها
راه‌های متعدد برای تماس به اضافه در اقلیت بودن زنان سبب شده رویه‌های معمول مردم برای آشنایی و ازدواج تغییر یابد.
مردان به روانکاو یا افرادی که آنها را برای زنان جذاب تر کنند متوسل می‌شوند. حتی برخی برای خلاصی از کنجکاوی والدینشان با استفاده از اپلیکیشن‌های مخصوص، یک دوست قلابی کرایه می‌کنند تا او را به پدر و مادرشان معرفی کنند. گفته می‌شود ممکن است کرایه یک چنین کاری حدود هزار و ۴۵۰ دلار در روز باشد.
پیدا کردن همسر برای مردان مجرد در مناطق فقیر روستایی مشکل‌تر است چون بنا بر یک سنت قدیمی، شوهر باید بتواند قبل از موافقت زن با ازدواج در حد منطقی او را از نظر مالی تامین کند.
هانگ ینگ، زنی که سی و چند سال دارد و اکنون ازدواج کرده در شرح سنتی که در چین "اقتصاد مادر زن" خوانده می‌شود می‌گوید: "اگر مردی می‌خواهد ازدواج کند، مادر زن آینده‌اش از او خواهد خواست که قبل از هر گونه ادامه مذاکره، ابتدا یک خانه بخرد. و این خود یکی از دلایل گران‌تر شدن قیمت خانه در سال‌های اخیر است."
ولی همین مشکل مالی، برای بسیاری از زنان هم پیدا کردن دوست پسر را دشوارتر می‌کند. به خصوص که عده زیادی از مردان چینی هم به دلیل هزینه مالی ازدواج تصمیم می‌گیرند دیرتر ازدواج کنند. و هنگامی هم که قصد ازدواج دارند، غالبا به دنبال زنان جوان‌تر می‌روند. اختلاف سنی ده تا بیست سال و حتی بیشتر زن و شوهر در چین امری عادی است.
هانگ ینگ می‌گوید: "وقتی زنها به ۳۲ سالگی می‌رسند، پیدا کردن مرد مناسب برایشان دشوار می‌شود. بسیاری از مردان چینی می‌خواهند با دختران جوان‌تر و زیباتر ازدواج کنند." به عقیده کارشناسان، زنان هم به نوبه خود در جستجوی ثبات مالی هستند و در نتیجه به طرف مردهای مسن‌تر کشیده می‌شوند."
هدر ما، سی و چند ساله است، شوهر کرده و در شانگهای زندگی می‌کند. او می‌گوید: البته بالعکس این سناریو هم می‌تواند درست باشد. "دختران بدون خواستگار" اصطلاحی است که در مورد زنان تحصیلکرده و مستقل از نظر مالی که ازدواج نکرده‌اند، به کار برده می‌شود.
تله والدین
والدین یک عامل بزرگ فشار روی فرزندان برای پیدا کردن شریک زندگی هستند و به گفته راجر ژو، ساکن سوژو، که ۳۹ سال دارد و ازدواج کرده، آنها همیشه حضور دارند: "والدین فکر می‌کنند که مسئولیت دارند به فرزند بالغشان برای تشکیل خانواده کمک کنند. به همین جهت به فرزندشان فشار وارد می‌کنند تا شریک زندگی‌اش را پیدا کند، با او بیرون برود و خودش را برای عروسی آماده کند."
ملیندا هو، ۳۲ ساله و مجرد می‌گوید: "آشنایی‌هایی که والدین ترتیب آن را می‌دهند هنوز بسیار مرسوم است. در صورتی که دختر یا پسری ازدواج نکرده باشد، والدینش با انتقاد اجتماعی بزرگی مواجه می‌شوند از این رو معمولا والدین یک دختر علاقمندند تا قبل از این که دخترشان پا به سی سالگی بگذارد با شخصی که تا آن موقع نمی‌شناخته ملاقات و ازدواج کند."

گذشته از این گونه تلاش‌ها، بازارهای همسریابی هم وجود دارد. یکی از بزرگ‌ترین این بازارها در شانگهای است که اشباع است از آگهی‌های با دست نوشته شده والدین که شامل جزئیات اطلاعات فرزندان مجردشان مانند میزان درآمد، تحصیلات و شخصیت آنهاست. برخی از این والدین سال‌هاست که هر هفته به این بازار سر می‌زنند بدون این که به هدفشان رسیده باشند.
دلیل عمده تغییر در روش آشنا شدن مردم و این که مردها چطور زن دلخواه را به سوی خود می‌کشانند، این است که به جای ملاحظاتی مانند تامین مالی اکنون به عشق اهمیت بیشتری داده می‌شود.به طور مثال جون لی، می‌گوید عجله‌ای برای ازدواج کردن ندارد و ترجیح می‌دهد صبر کند تا مردی را که ارزش "قلب و روح" او را داشته باشد پیدا کند.
درست مثل هر جای دیگر دنیا، در چین هم قواعد جهانی عشق رؤیایی، هنوز ارزش خود را حفظ کرده است.
نتایج سیاست "تک فرزندی": مشکلات فزاینده مجرد ماندن مردان در چین، عمدتا ناشی از سیاست تک فرزندی است که در سال ۲۰۱۵ کنار گذاشته شد. برای دهه ها دولت چین زوج‌ها را محدود به داشتن تنها یک فرزند کرده بود. تاریخچه طولانی ترجیح دادن فرزند پسر سبب شد که شمار قابل توجهی از نوزادان دختر را رها کرده یا در پرورشگاه بگذارند، وسقط جنین به دلیل جنسیت جنین یا حتی در موارد قتل نوزاد دختر به کرات اتفاق افتد.