روزه‌داری که به عنوان یک عمل عبادی و گاهی به اشتباه به عنوان یک چالش جسمانی تلقی می‌شود، دریچه‌ای به سوی رشد فردی و اجتماعی است، از این رو روان‌شناسان بر این باورند که این دوره از خودسازی می‌تواند به بهبود سلامت روان، افزایش خودآگاهی و کنترل نفس، تقویت حس همدلی و بهبود روابط اجتماعی منجر شود.
پژوهشگران دانشگاه‌های UCL و تافتز در حال بررسی نظریه‌ای جدید درباره آگاهی و شناخت انسانی هستند که بیان می‌کند این توانایی‌های شناختی نه تنها در مغز، بلکه در سراسر سیستم‌های پیچیده‌ای از سلول‌ها و شبکه‌های مختلف بدن توزیع شده‌اند.
