تاب‌آوری در علم؛ شمشیری دو لبه

به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از نیچر، تجربه شخصی «سامر پرتوریوس» اقیانوس‌شناس باستانی، نشان‌دهنده فشارهای شدیدی است که محققان در محیط‌های آکادمیک با آن‌ها روبه‌رو می‌شوند؛ پرتوریوس در دوران تحصیل خود در دانشگاه ایالت اورگن با از دست دادن مادرش بر اثر سرطان مغز روبه‌رو شد و هم‌زمان باید بین مسئولیت‌های درسی و پرستاری از مادرش توازن برقرار می‌کرد، اگرچه به‌ظاهر تاب‌آور به نظر می‌رسید، اما او در واقعیت درگیر کشمکشی عمیق میان اندوه شخصی و فشارهای کاری بود و این تنش، پرسش‌هایی جدی درباره انتظارات نهادهای علمی از پژوهشگران مطرح می‌کند.

این داستان گویای نقطه ضعفی کلیدی در نگاه دانشگاهی به مفهوم تاب‌آوری است، جایی که گاهی به جای اصلاح ساختارهای ناکارآمد، از محققان انتظار می‌رود در برابر محیط‌های سمی و نابرابر مقاومت کنند؛ محققان هشدار می‌دهند که سیستم‌های آکادمیک باید پیش از هر چیز، مشکلات بنیادی همچون دستمزد ناکافی و نبود حمایت جامع را برطرف کنند، نه اینکه بار فشارها را بر دوش افراد بیندازند، در همین حال اگرچه تاب‌آوری به معنای عبور از دشواری‌ها بدون انحراف از مسیر تعریف می‌شود، اما کارشناسان تأکید می‌کنند که این مفهوم نباید به بهانه‌ای برای سرکوب احساسات یا تحمل شرایط ناعادلانه تبدیل شود، بلکه تاب‌آوری واقعی تنها با ایجاد تغییرات ساختاری در سیستم‌ها و توجه هم‌زمان به سلامت روان پژوهشگران محقق خواهد شد.