به گزارش خبرگزاری ایمنا، نقش پدران در سینمای ایران همواره یکی از موضوعات محوری و تأثیرگذار در روایت داستان‌ها بوده است؛ این نقش در طول تاریخ سینمای ایران دستخوش تحولات زیادی شده و بازتابی از تغییرات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در جامعه ایران است؛ بر این اساس در ادامه به بررسی نقش پدران در سینمای ایران، با تمرکز بر تصویرسازی آن‌ها و تأثیر این تصویرسازی بر مخاطبان، می‌پردازیم.
پدران سنتی و اقتدارگرا
در فیلم‌های قدیمی‌تر سینمای ایران، پدران اغلب به‌عنوان نماد اقتدار و قدرت در خانواده تصویر می‌شدند؛ این پدران معمولاً سخت‌گیر، سنتی و محافظه‌کار بودند و تصمیم‌گیری‌های اصلی خانواده بر عهده آن‌ها بود. این تصویر از پدر، بازتابی از ساختار خانواده‌های سنتی بود که در آن پدر نقش محوری و تصمیم‌گیرنده اصلی را داشت.
به‌عنوان مثال سریال پدرسالار ساخته اکبر خواجویی و یا فیلم گاو ساخته داریوش مهرجویی، شخصیت پدر نمادی از پدر سنتی است که با وجود مهربانی، همواره اقتدار خود را حفظ می‌کند و انتظار دارد فرزندانش از او اطاعت کنند.
پدران همراه و دلسوز
با گذشت زمان و تغییر ارزش‌های اجتماعی، نقش پدران در سینمای ایران نیز تغییر کرد. در فیلم‌های جدیدتر، پدران اغلب به عنوان افرادی دلسوز، همراه و درک‌کننده نشان داده می‌شوند که به نیازها و احساسات فرزندان خود اهمیت می‌دهند؛ این تغییر نشان‌دهنده تحول در نقش پدران در خانواده‌های ایرانی است که از اقتدار محض به سمت همراهی و همدلی حرکت کرده‌اند.
در این باره کنار نقش «پدر» مهدی سلطانی در سریال «پدر» به‌سادگی عبور کنیم، این نقش و کاراکتر، یک نگاه درستی از پدر را روایت کرد؛ پدر ایرانی، پدری که در عین توجه به فضای روز اما از مدل‌های سنتی‌اش خارج نمی‌شود.
پدران فداکار و قهرمان
در برخی فیلم‌ها، پدران به عنوان قهرمانانی فداکار نشان داده می‌شوند که برای حفظ خانواده خود از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند. این تصویر از پدر، نمادی از ایثار و فداکاری است که در بسیاری از فرهنگ‌ها، از جمله فرهنگ ایرانی، به عنوان یکی از ویژگی‌های مثبت پدران شناخته می‌شود.
در فیلم حوض نقاشی ساخته مازیار میری، شخصیت پدر (شهاب حسینی) فردی است که با وجود تمام مشکلات، همواره تلاش می‌کند تا خانواده خود را حفظ کند و از آن‌ها حمایت کند.
پدران ساده و دوست‌داشتنی
در برخی فیلم‌های کمدی، پدران به عنوان افرادی طنزپرداز و دوست‌داشتنی تصویر می‌شوند که با شوخ‌طبعی و مهربانی خود، فضای خانواده را شاد نگه می‌دارند. این تصویر از پدر، نشان‌دهنده جنبه‌های مثبت و لذت‌بخش زندگی خانوادگی است.
در فیلم پایتخت ساخته سیروس مقدم، شخصیت پدر (با بازی محسن تنابنده) فردی شوخ‌طبع و مهربان است که با وجود مشکلات، سعی می‌کند خانواده خود را شاد نگه دارد.
نقش پدران در سینمای ایران از شخصیت‌های سنتی و اقتدارگرا به سمت شخصیت‌های مدرن، دلسوز و گاه آسیب‌دیده تغییر کرده است. این تغییرات بازتابی از تحولات اجتماعی و فرهنگی و نشان‌دهنده نگرش‌های متفاوت فیلمسازان به نقش پدر در خانواده است؛ در حالی که برخی فیلم‌ها همچنان به تصویر سنتی پدران وفادار هستند، برخی دیگر سعی کرده‌اند با نشان‌دادن چالش‌ها و مشکلات واقعی پدران، تصویری واقع‌گرایانه‌تر از این نقش ارائه دهند. این تصویرسازی‌ها تأثیر عمیقی بر درک مخاطبان از نقش پدر در خانواده و جامعه دارد و می‌تواند به تغییر نگرش‌ها و ارزش‌ها در این زمینه کمک کند.
نظر شما