صادق کرمیار در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا به تشریح وضعیت فرهنگ و هنر پرداخت و اظهار کرد: مدتی است که در خانه مشغول مطالعه کتاب هستم چون کتاب‌های نخوانده زیادی دارم، البته از دل این مطالعه اگر توفیقی صورت بگیرد، یک رمان خواهم نوشت که اکنون مشغول فیش‌برداری‌های آن هستم و اگر عمری باشد، یک کتاب جدید خواهم نوشت.
تا نفس داریم باید بنویسیم
وی با تاکید بر اینکه ما نویسنده‌ها تا نفس داریم باید بنویسیم، افزود: هر بلایی سرمان بیاید باز چاره‌ای جز نوشتن نداریم، در حال حاضر مشغول کار هستم، از دنیای کتاب نیز خبری ندارم جز اینکه تیراژ کتاب‌ها به ۱۰۰ نسخه و ۲۰۰ نسخه رسیده است و این نشان می‌دهد که جامعه با سرعت به‌سوی سقوط می‌رود.
نویسنده «نامیرا» کاهش تیراژهای کتاب را نشانه تنزل فرهنگ خواند و گفت: این تیراژها نشانه‌ای است تا سقوط جامعه را ببینیم.
کرمیار به بیان شرایط اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی جامعه پرداخت و ادامه داد: فرهنگ چیزی نیست که یک‌شبه تغییر کند، با جنگ و موشک و هواپیما می‌توان یک‌شبه چیزی را تغییر داد، اما فرهنگ چیزی نیست که یک‌شبه، یک‌ساله یا ده‌ساله تغییر کند، به همین دلیل وقتی جامعه‌ای به‌لحاظ فرهنگی رو به سقوط است، امید نداشته باشید که به زودی برگردد و رو به صعود برود، بلکه زمان لازم دارد و اگر تصمیم به صعود باشد، زمان‌بر است. ما اکنون در سراشیبی سقوط فرهنگی هستیم.
به‌طور ابلهانه‌ای امیدوارم
کارگردان سریال «یک روز قبل» با تاکید بر اینکه هیچ‌وقت نگاه سیاسی به موضوعات فرهنگی ندارم، گفت: نگاه من به فرهنگ، فرهنگی است و فکر می‌کنم، ما امروز در سراشیبی سقوط فرهنگی هستیم و نشانه‌های آن زیادی است و در حوزه کتاب همین یک نشانه که تیراژ کتاب‌ها به ۲۰۰ عدد رسیده است، کفایت می‌کند.
وی خاطرنشان کرد: برگشتن به نقطه‌ای که ما در این مسیر رو به صعود و پیشرفت باشیم، سال‌ها زمان می‌برد، اما من بارها گفته‌ام که به‌طور ابلهانه‌ای امیدوارم.
نویسنده رمان «دشت‌های سوزان» در پاسخ به این پرسش که کتاب چقدر می‌تواند در ارتقای فرهنگ مؤثر باشد و رسالت نویسنده چیست، گفت: من به‌عنوان یک نویسند به اندازه دایره تأثیری که دارم، مسئولیت دارم. اگر دایره تأثیرات حتی من به اندازه کتاب‌هایم باشد، به همان اندازه برای تأثیرگذاری بر این جامعه مسئولیت دارم. من به مسئولیت خود عمل می‌کنم و تلاش می‌کنم بخوانم و بنویسم، اما همان حدی که در توان دارم. اینکه در جامعه چه اتفاقی رخ می‌دهد و نویسندگان دیگر و مدیران فرهنگی چه می‌کنند، هیچ وقفه‌ای در کار من ایجاد نمی‌کند.
به‌جای بیانیه‌نویسی حرف هنری می‌زنیم
کارگردان سریال «مرد ناتمام» خاطرنشان کرد: تا امروز هم سعی کرده‌ام چیزی باشم که زاویه نگاه من در این جامعه نشان می‌دهد؛ از «نامیرا» تا «دشت‌های سوزان» و دیگر کتاب‌های اجتماعی که نوشته‌ام تا «حریمی» که درباره امام رضاست، اما یک داستان اجتماعی است، این رویکرد را دارم. این کتاب‌ها همه برداشت‌های من از وضعیت و آسیب‌های اجتماعی بوده است و سعی کرده‌ام بیشتر شکل هنری و ادبی به خودش بگیرد تا بیانیه و شعارهای اجتماعی و سیاسی. به‌نظرم هرچقدر شرایط سخت‌تر شود، مسئولیتمان بیشتر می‌شود و این‌طور نیست که بتوانیم از این مسئولیت فرار کنیم.
کرمیار با بیان اینکه مدت‌هاست با تنهایی خود خو گرفته‌ام، در خانه به آنچه در جامعه رخ می‌دهد فکر می‌کنم، می‌خوانم و می‌نویسم، گفت: اینکه در نهایت چقدر موفق خواهیم بود و به هدف می‌رسیم، چیزی است که به ما مربوط نمی‌شود.
وی عنوان کرد: درباره جزئیات کار جدیدم هنوز نمی‌توانم صحبت کنم، اما این موضوع شاید بیشتر از ۱۰ سال و نزدیک به ۲۰ سال است که فکر من را مشغول کرده است و به آن فکر می‌کنم، هرجا مطالعه‌ای دارم، فیش‌برداری می‌کنم، اما اینکه کی و چگونه به نتیجه می‌رسد، نمی‌دانم.
کرمیار در پاسخ به این پرسش که در شرایطی که شمارگان کتاب‌ها کم شده آیا همچنان کتاب را مهم می‌داند یا سینما و تلویزیون تأثیرات بیشتری خواهند داشت، عنوان کرد: این مسئله بستگی به شرایط دارد؛ در موقعیتی شاید یک فیلم بتواند تأثیر و مخاطب بیشتری داشته باشد، در این شرایط باید فیلم ساخت، اما در شرایطی که احساس می‌شود کتاب می‌تواند این کارکرد را داشته باشد، باید کتاب نوشت. خود ساخت فیلم و نوشتن کتاب برای من ارزش ذاتی ندارد، آن چه هبرای من مهم است، تأثیر کاری است که انجام می‌دهم و تأثیر بر مخاطب در جهت رشد فرهنگی خودم و جامعه است؛ با این اوصاف اگر شرایط فراهم باشد فیلم می‌سازم و اگر شرایط فراهم نباشد، کتاب می‌نویسم چون کتاب تنها چیزی است که خودکار و کاغذ سفید آن دست خودم است، اما فیلم به سیاست‌های جاری فرهنگی برمی‌گردد که بخش عمده آن از دست من خارج است.
نظر شما