به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، چین، بزرگترین اقتصاد در میان ۳۰ اقتصاد آسیایی به‌شمار می‌رود. در ترسیم نقشه اقتصادی این کشور، چین با آسیای شرقی، جنوب شرقی، جنوبی و مرکزی مقایسه شده و مجموعه‌ای از ۳۰ کشور در این مناطق با عنوان «بقیه آسیا» آورده شده‌اند. داده‌ها از سال ۲۰۲۴ از سازمان ملل و صندوق بین‌المللی پول تهیه شده است. کشورهای آسیای غربی (یعنی خاورمیانه) و روسیه (که اروپا و قاره‌های آسیا را در بر می‌گیرد) در این مقایسه درج نشده و داده‌ای برای کره شمالی در دسترس نبوده است.
پیشرفت چین در برابر اقتصادهای آسیایی
دومین اقتصاد بزرگ جهان با تولید اقتصادی ۱۸ و تولید ناخالص داخلی حدود دو تریلیون دلاری در سال ۲۰۲۴، بزرگ‌تر از مجموع تولیدات اقتصادی ۳۰ اقتصاد آسیایی برابر با ۱۶.۵ تریلیون دلار است. با این ارقام درک اندازه اقتصاد چین تا حدودی امکان‌پذیرتر است و مشخص می‌شود که چرا رکود این کشور پس از همه‌گیری زنگ خطر را برای اقتصاددانان سراسر جهان به صدا درآورده است.
اقتصاد چین از سال ۲۰۱۰ هر سال حدود یک تریلیون دلار (به اندازه عربستان سعودی) رشد کرده است. از ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۱، چین به‌تنهایی نزدیک به ۳۹ درصد در رشد جهانی مشارکت داشته که بیشتر از مجموع کشورهای G7 است. بنابراین می‌توان گفت که اقتصاد جهانی بدون چین به‌ویژه در بخش‌های تولیدی و صنعتی که موقعیت غالب بازار را در آن‌ها دارد، بسیار متفاوت از آنچه خواهد بود که اکنون به نظر می‌رسد. از سوی دیگر کاهش تقاضای چین، به همه کشورهای صادرکننده کالا و محصولات به این کشور آسیب می‌زند که این کشورها شامل بخش‌های بزرگی از آسیا و آفریقا می‌شود.
علاوه‌بر این، کسب‌وکارهای چینی تمرکز تلاش‌های خود را برای افزایش فروش در دیگر نقاط جهان، به بازارهای بین‌المللی معطوف کرده‌اند و در حال حاضر آن‌ها را در تضادی قابل‌توجه با ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا بر سر شیوه‌های تجاری ناعادلانه قرار داده‌اند. این اقدام به اعمال تعرفه‌های بیشتر برای آن‌ها پاسخ داده شده است که هزینه کالاها و خدمات را برای مصرف‌کنندگان در سراسر جهان افزایش می‌دهد.
نظر شما