به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، ورود گسترده پناهجویان به قبرس بحث‌های داغی را درباره محدودیت‌های آن در پذیرش افراد بیشتر ایجاد کرده است. بسیاری از ساکنان این کشور بیم آن دارند که ورود مهاجران نه‌تنها مسائل اجتماعی-اقتصادی و امنیتی، بلکه یک تهدید هویتی، جمعیتی و حتی وجودی برای کشور آن‌ها به وجود آورد. ساکنان باور دارند که چنانچه جمعیت قبرس حدود ۸۰۰ هزار نفر باشد، ۲۵ یا ۳۰ درصد از آن‌ها معادل ۲۵۰ هزار نفر، مهاجران خارجی هستند. در صورت پذیرش هر یک از این افراد آن‌ها با خانواده‌هی خود که در حال حاضر دور از یکدیگر هستند، ساکن قبرس خواهند شد که این امر تعداد جمعیت خارجی کشور را بیشتر می‌کند.
بیشتر پناهجویان با دلایل کافی برای پذیرش و در جست‌وجوی حقوق، صلح و آزادی وارد قبرس می‌شوند و بعضی از آن‌ها بلافاصله پس از مهاجرت پذیرش می‌گیرند. در حال حاضر دومین اردوگاه پناهندگی این کشور در روستای جنوبی کوفینو، برای حدود ۸۰۰ پناهنده مسکن، غذا، آموزش، دارو و دستمزد پناهندگی فراهم آورده است.
پناهجویان پس از خروج از کمپ، کمک‌هزینه ماهانه دریافت می‌کنند و با جمعیت کشور ادغام می‌شوند، با این وجود هیچ شغلی برای تازه‌واردان موجود نیست، زیرا دولت برای جلوگیری از وررود پناهنده بیشتر، آن‌ها را به مدت ۹ ماه پس از ورودشان از اشتغال منع می‌کند، بنابراین پناهجویان بدون مشاغل قانونی یا شبکه‌های خانوادگی، برای تهیه لباس یا وسایل مدرسه به مراکز خیریه متکی هستند.
از سوی دیگر پناهجویان قبرس با مشکلات مذهبی مواجه هستند. کلیسای ارتدکس این کشور دیدگاه بسیار روشنی در مورد مهاجرت دارد و ترکیه را به تلاش برای تغییر وضعیت جمعیتی این کشور متهم کرده است. کلیسا باور دارد این حقیقت که اکثر پناهجویان دین دیگری دارند، بر جامعه قبرس تأثیر می‌گذارد. تحت فشار کلیسا و نارضایتی اجتماعی فزاینده، دولت در تلاش است تا شرایط بازگشت داوطلبانه پناهجویان را به کشورهای خود افزایش دهد. قبرس چهارمین کشور برتر اتحادیه اروپا در این زمینه نوع خروج‌ها است و در نظر دارد با مهاجرت غیرقانونی مبارزه کند تا نه به‌واسطه تصمیم‌گیری قاچاقچیان یا دیگر گروه‌های مهاجرتی، بلکه بر اساس قوانین بین‌المللی تصمیم بگیرد چه کسی از مرزهای آن عبور می‌کند. دولت این کشور در حال حاضر بررسی تمام درخواست‌های پناهندگی مهاجران سوری را نیز به مدت ۱۴ ماه متوقف کرده است.
نظر شما