به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، در میان شلوغی شهر نیویورک و در پشت آسمان‌خراش‌های لوکسی که در جهان مشهور هستند، مجموعه‌ای از جزایر و مناطق متروکه، ناشناخته و غیرقابل‌سکونت وجود دارد که از دنیای مدرن فاصله زیادی دارند و در ادامه با آن‌ها آشنا می‌شویم.
استیپل چیس پارک در سال ۱۸۹۷ در جزیره کنی افتتاح شد و جزو پارک‌های مهم این جزیره بود. این پارک در سال ۱۹۶۴ بسته‌شد و توسط فرد ترامپ، پدر دونالد ترامپ، خریداری شد. ترامپ در تلاشی ناموفق قصد تبدیل این پارک به مجموعه مسکونی را داشت اما در نهایت استیپل چیس تخریب شد. بعدها، در سال ۱۹۷۰، با اضافه شدن وسایل شهربازی، بازگشایی شد و مجدداً در سال ۱۹۸۰ بسته و متروک شد. بعد از بسته‌شدن، تصمیم به تبدیل این پارک به استادیوم برای تیم‌های لیگ دسته پایین بیسبال شد.
اتاق ثبت‌احوال یا تالار بزرگ جایی است که حدود ۱۳ میلیون از مهاجران هنگام ورود به آمریکا اطلاعاتشان را ثبت می‌کردند. افراد خوش‌شانس چند ساعت پس از ورود اطلاعاتشان را ثبت می‌کردند اما سایر افراد برای بررسی بیشتر یا قرنطینه، در صورت ابتلاء به بیماری، مدتی در این اتاق منتظر می‌ماندند.
این تالار در سال ۱۹۰۰ ساخته شد و در سال ۱۹۵۴ با بسته‌شدن گمرک ورودی مهاجران به مکانی بی‌استفاده تبدیل شد و با متروکه شدن جزیره در سال ۱۹۷۴، متروکه شد. این تالار در سال ۱۹۰۰ بازسازی شد و اکنون جزو اموال موزه ملی مهاجران است.
اطراف شهر نیویورک در گذشته ۱۹ توپخانه موشک برای مقابله با حمله اتمی روسیه وجود داشت که بعضی از آن‌ها مجهز به کلاهک هسته‌ای بودند. این پرتاب‌گاه جزیره هارت در سال ۱۹۵۵ ساخته شد و در سال ۱۹۶۰ غیرفعال شد.
بسیاری از مهاجران در سال‌های قبل برای ورود به آمریکا از این جزیره عبور می‌کردند و در واقع جزیره الیس دروازه‌ای بود که آمریکا را به سایر جهان متصل می‌کرد.
برای جلوگیری از ورود گروه خاصی از افراد ایتالیایی، لهستانی، یهودیان اروپای شرقی، چینی و ژاپنی در سال ۱۹۲۰ محدودیت ورود ایجاد شد.
این ورودی برای مهاجران در سال ۱۹۵۴ بسته شد و کشتی جزیره الیس به علت بی‌استفاده ماندن در سال ۱۹۶۸ در اسکله غرق شد و اکنون لاشه آن در منطقه خودنمایی می‌کند.
جزیره کنی در ابتدا یک جزیره بود اما با افزایش حجم کانال به یک‌شبه جزیره تبدیل شد. این ترن هوایی در سال ۱۹۲۵ ساخته شد اما در سال ۱۹۸۲ از کار افتاد. زیر این ترن خانه‌ای وجود داشت که بعد از اکران فیلم آنی‌هال وودی آلن بسیار معروف و در سال ۲۰۰۰ تخریب شد.
این جزیره بین دو جزیره سیتی و هارت قرار گرفته است که افراد مبتلا به حصبه در دهه ۱۸۰۰ در این جزیره قرنطینه می‌شدند.
قلعه بانرمن در جزیره پولیپل در کنار رودخانه هادسون قرار داشت. این بنا در حقیقت انباری برای احتکار سلاح و تجهیزات باقی‌مانده بعد از پایان جنگ‌ها بود که صاحب قلعه به قیمت ارزان خریداری کرده بود و با شروع جنگی جدید، آن‌ها را به قیمت بالایی می‌فروخت. این قلعه در سال ۱۹۰۱ ساخته شد و بعد از آتش‌سوزی، سوختن سقف و کف و ریختن دیوار جلویی در سال ۱۹۵۰ متروکه شد.
نام این مکان به دوران استعمار نیویورک بازمی‌گردد. در آن دوره برده‌داران، در زمان جذر و مد، برده‌های خود را از صخره‌ها آویزان می‌کردند تا غرق شوند. دورنمای منهتن در سمت چپ این فانوس دیده می‌شود.
سوئین‌برن جزیره مصنوعی است که به عنوان مکانی برای قرنطینه کردن افراد استفاده می‌شد. بیمارستان قدیمی ویژه قرنطینه بیماران در جزیره استتن در سال ۱۸۵۸ توسط ساکنان جزیره سوزانده شد و سپس در سال ۱۸۷۲ این جزیره توسط آمریکایی‌ها ساخته شد. جزیره سوئین‌برن در حال حاضر به پناهگاه حفاظت از پرندگان تبدیل شده و توسط پارک ملی اداره می‌شود.
جزیره دیوید در طول جنگ جهانی اول نقطه اصلی عزیمت سربازان پیاده‌نظام آمریکا با کشتی بود. در طول جنگ سرد، مرکز کنترل رادار موشک‌های نایک مستقر در جزیره هارت در این جزیره بود و برای محافظت در برابر حملات هسته‌ای روسیه ساخته شد.
پادگان فورت در سال ۱۹۶۵ بسته شد و تا سال ۲۰۰۸ متروکه بود. در سال ۲۰۰۸ برای تبدیل این جزیره به پارک، ساختمان‌های نظامی تخریب شد.
جزیره هارت محل دفن بیشتر از یک میلیون نفر است که بسیاری از آن‌ها مجهول‌الهویه هستند. بسیاری از مبتلایان به بیماری ایدز و شماری از مبتلایان به کووید در این گورستان دفن شده‌اند. تعدادی از زندانیان جزیره ریکرز نیز در این گورستان مدفون‌اند.
در حال حاضر اداره کنترل پارک‌های نیویورک امور مربوط به این جزیره را مدیریت می‌کند و در حال تبدیل آن به پارک هستند.
نظر شما