به گزارش خبرگزاری ایمنا، دومین روز از چهاردهمین جشنواره فیلم فجر در استان اصفهان با فیلم «احمد»، ساخته امیرعباس ربیعی و حضور چشمگیر اصحاب هنر و رسانه در سینما فلسطین اصفهان سپری شد؛ امیرعباس ربیعی که با ساخت فیلم‌های ضد و لباس شخصی نشان داد یک فیلمساز در سینمای انقلاب و دفاع مقدس است، در سومین تجربه فیلمسازی‌اش به سراغ روایتی از ۱۸ ساعت ابتدایی زلزله بم و حضور شهید احمد کاظمی در این فضا رفته است.
احمد با نقش‌آفرینی بازیگرانی از جمله تینو صالحی، توماج دانش بهزادی، ساره رشیدی، مهیار شاپوری، عباس جلیل زاده، عماد درویشی، مریم ماهانی، تصنیف حسینی، علی صادقی، عرفان سروستانی و مینا شفیعی بازیگران فیلم ربیعی به‌روی پرده سینما رفت و بر همین اساس می‌توان گفت یکی از نقاط قوت فیلم‌های ربیعی استفاده از بازیگران جوان و جدید برای نقش‌آفرینی در فیلم‌هایش است و در همین راستا «تینو صالحی» که شاید نام او را پیش از این نشنیده بودیم، در نقش شهید حاج احمد کاظمی خوش درخشید اما یکی از انتقادات وارد به این فیلم و نقش‌آفرینی این بود که اگر حداقل یک بار صوت‌ها و فیلم‌های به‌جا مانده از حاج احمد را شنیده و دیده باشیم متوجه لهجه شیرین نجف‌آبادی او می‌شویم اما در این فیلم نشانی از این لهجه نبود.
این فیلم با دیالوگی از بازیگر نقش شهید کاظمی آغاز می‌شود که این‌طور می‌گوید: «سلام قاسم جان؛ قالیباف گفته بم زلزله اومده؟» و از همان دقایق ابتدایی فیلم احتمالاً مخاطبان علاوه بر تماشای تصویر حاج احمد کاظمی در فیلم، به‌دنبال نقش‌آفرینی بازیگری در نقش شهید حاج قاسم سلیمانی نیز هستند اما به جز چند تصویر محو از او، تصویر دیگری از او در فیلم مشاهده نمی‌شود.
اگر فیلم‌های قبلی ربیعی را دیده باشیم، متوجه یکی از تغییرات عمده «احمد» نسبت به آن‌ها می‌شویم؛ ربیعی در دو فیلم قبلی خود یعنی ضد و لباس شخصی تصاویری از دهه ۶۰ تهران را به مخاطبان ارائه می‌داد اما این فیلم، دو دهه بعد و بمِ زلزله‌زده را به تصویر می‌کشد و یکی از نقاط قابل توجه در این فیلم توجه ویژه کارگردان به جزئیات و گریم‌های حرفه‌ای افرادی است که شاید در فیلم حتی یک جمله هم حرف نمی‌زنند؛ از آنجایی که این فیلم روایتی از نخستین ساعات زلزله بم است، توجه به صورت‌های خاکی، لباس‌های پاره و بدن‌های خونی در فیلم خودنمایی می‌کند و از سویی حضور اقشار مختلف با شرایط و لباس‌های متفاوت از جمله پزشک، طلبه و حتی عروس و داماد باعث ارتباط‌گیری بیشتر و واقعی‌تر نشان دادن فیلم شده است.
این فیلم تلاش کرده با نشان دادن فراز و فرودهای فیلم از شعارزدگی فاصله بگیرد، همچنین چند سکانس پر هیجان دارد که باعث حاکم شدن سکوت و استرس حضار می‌شود؛ در مجموع می‌توان گفت «احمد» ترکیبی از احساسات مختلف مخاطبان را در سینما به همراه دارد، چرا که در لحظاتی صدای گریه از گوشه و کنار سالن به گوش می‌رسد، در لحظاتی از هیجان سکوتی عجیب بر سالن حاکم می‌شود و چند سکانس از فیلم نیز با تشویق حضار همراه می‌شود.
هرچند این فیلم مربوط به دهه ۸۰ یعنی حدود ۲ دهه پس از دفاع مقدس است اما نویسنده، گریزی هم به عملیات‌های دفاع مقدس می‌زند؛ در یکی از سکانس‌ها حاج احمد از رفیقی می‌گوید که «نمیشه» برای او معنا نداشت و می‌گوید «مشکل من اینجاست که الآن باکری رو ندارم.» و در جایی دیگر به یاد توسل شب‌های عملیات دفاع مقدس، آن روضه مشهور شهید تورجی‌زاده که می‌خواند «در بین آن دیوار و در، زهرا صدا می‌زد پدر…» در سالن طنین‌انداز می‌شود؛ از دیگر نکات قابل توجه این فیلم، نشان دادن روحیه معنوی حاج احمد بود، مردی که پشتیبان مردم بود ولی در برابر درگاه حق، به خاک افتاد، گریست و با روحیه عرفانی خاصی از پیشگاه حق تعالی کمک خواست که شرمنده این مردم رنج دیده نشود؛ صحنه‌های نیایش و صدا کردن خداوند توسط حاج احمد از بهترین سکانس‌های این فیلم بود.
پس از حدود ۱۲۰ دقیقه، این فیلم با تشویق بی‌وقفه مخاطبان به پایان می‌رسد؛ مردمی که انگار باز هم منتظر بودند تا تصویری از حاج احمد کاظمی بر پرده سینما نقش ببندد و شاهد دیگر رشادت‌های او باشند و حتی در زمان خروج از سالن عده‌ای می‌گفتند «نمی‌خوام حال خوب این فیلم رو با دیدن فیلم بعدی عوض کنم!»
در جشنواره فجر امسال فیلم‌هایی از جمله «مجنون» روایت مجید و مهدی زین‌الدین در عملیات خیبر، «آسمان غرب» روایت شهید شیرودی و «احمد» روایت نخستین ساعات زلزله بم و حضور احمد کاظمی در زلزله بم را روایت می‌کنند، آثاری که تا اینجا نظر منتقدان و مخاطبان را به خود جلب کرده اما یکی از نقدهای مطرح در این زمینه آن است که باید هرچه زودتر برای به تصویر کشیدن این لحظات تلاش می‌کردیم چرا که امروزه جوانان و نوجوانان ما که حضور بسیاری از این قهرمانان را درک نکرده‌اند، نیاز به آشنایی بیشتر با قهرمانان وطن دارند.
نظر شما