به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، آلمان به عنوان یک رهبر جهانی در بازیافت شهرت دارد و شهر کیل بعضی از عجیب‌ترین و کاربردی‌ترین برنامه‌ها را برای مقابله با زباله‌ها انجام داده است.
بزرگترین اقتصاد اروپا به‌رغم موقعیت خود به عنوان یک رهبر جهانی در بازیافت، یکی از پر زباله‌ترین اقتصادهای این قاره نیز هست. در سال ۲۰۲۱، هر آلمانی به طور متوسط ۶۴۶ کیلوگرم زباله تولید کرد، در حالی که متوسط هر شهروند اتحادیه اروپا ۵۳۰ کیلوگرم زباله بود اما نکته اینجاست که آلمان تمام تلاش خود را برای ترویج بازیافت انجام داده است.
شهرهایی مانند کیل که مملو از زباله هستند، همواره در حال بررسی راه‌هایی برای دور ریختن کمتر و بازیافت بیشتر هستند. شورای شهر پروژه‌هایی را از ممنوعیت اقلام یک‌بار مصرف در مؤسسات عمومی، نصب آب‌نماهای عمومی بیشتر و آموزش دانش آموزان در مورد زباله‌ها اعلام کرده است. شورا همچنین افراد را تشویق می‌کند تا تغییرات ساده‌ای در راستای حمایت از بازیافت در رفتار خود ایجاد کنند، مانند استفاده از صابون جامد به جای خرید بطری‌های پلاستیکی حاوی مواد شوینده.
این شهر در حال آزمایش سیستم «پرداخت به محض دور انداختن» است که در آن مردم برای زباله‌های مجازی که در سطل زباله می‌ریزند هزینه دریافت می‌کنند. اگرچه تلاش‌های دفع زباله مانند آنچه در کیل آلمان انجام می‌شود نسبتاً جدید است، اما در کل بازیافت ریشه محکمی در فرهنگ آلمانی‌ها دارد. در سال ۲۰۲۱، آلمانی‌ها بیش از دوسوم زباله‌های جامد شهری خود را برای تغییر کاربری و بازیافت جمع‌آوری کردند که بیش از هر کشور دیگری در اروپا بود. آنها اقلام غیرقابل بازیافت را نیز برای تولید انرژی سوزاندند و فقط یک درصد را در محل‌های دفن زباله ریختند و این در حالی است که متوسط اتحادیه اروپا ۱۶ درصد است.
زیرساخت‌های آلمان برای تفکیک زباله و فرهنگ مردم آن چیزی است که این کشور را به «قله مدیریت زباله» تبدیل کرده است. آلمانی‌ها به دسته‌بندی زباله‌های خود عادت کرده‌اند؛ این کار از سال ۲۰۱۵ یک الزام قانونی شده و با طیف گسترده‌ای از سطل‌ها در فضاهای عمومی و بلوک‌های آپارتمانی آسان‌تر شده است. جمع‌آوری کنندگان زباله در شهر کیل از بردن سطل‌هایی که به طور نامناسب پر شده‌اند خودداری می‌کنند و روی کیسه‌هایی که حاوی اقلام نامناسب هستند یادداشت اخطاری می‌گذارند.
بیشتر بطری‌های شیشه‌ای در آلمان بخشی از طرح موسوم به «سپرده گذاری» هستند. شما به عنوان خریدار هشت تا ۱۵ سنت بیشتر برای یک نوشیدنی می‌پردازید، اما می‌توانید با بازگرداندن بطری‌های خالی به سوپرمارکت محلی، پول خود را پس بگیرید. حتی در مغازه‌ها و مکان‌های عمومی «دستگاه‌های فروش معکوس» وجود دارد که به‌طور خودکار بطری‌های دورانداخته شده را اسکن و دسته‌بندی می‌کنند و یک کوپن برای سپرده مناسب ارائه می‌دهند (اگر بطری بخشی از طرح نباشد، به بیرون ریخته می‌شود).
در طول همه‌گیری کووید -۱۹، شهر کیل استارت‌آپی را راه‌اندازی کرد تا موهای ۳۰ سالن در شهر را به محصولات مفید تبدیل کند؛ در واقع موهای دورانداخته شده به نوعی پارچه تبدیل شدند که جاذب روغن بود و به عنوان فیلتر در صنعت یا فاضلاب استفاده می‌شود. در این شهر، میوه‌ها و سبزیجاتی که در شرف خراب شدن هستند با تبدیل شدن به مارمالاد و مربا از دور ریخته شدن نجات پیدا می‌کنند.
آلمان سالانه ۱۱ میلیون تن غذا دور می‌ریزد که ۵۹ درصد آن در خانواده‌ها تولید می‌شود. دولت قصد دارد تا پایان دهه ضایعات مواد غذایی مردم و رستوران‌ها را به نصف کاهش دهد. در تازه‌ترین اقدام بعضی از استارتاپ‌ها بشقاب‌ها، فنجان‌ها و کارد و چنگال‌های قدیمی را به رویدادهای بزرگ می‌آورند تا غرفه‌های مواد غذایی بسته‌بندی‌های یک‌بار مصرف را بین افراد پخش نکنند.
نظر شما