به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، قرن‌هاست که انسان می‌تواند با چشم غیرمسلح مریخ را که چهارمین سیاره منظومه شمسی بر اساس فاصله از خورشید است، به صورت نقطه‌ای قرمز رنگ در آسمان تشخیص دهد. رنگ قرمز مریخ به خاطر وجود اکسید آهن (آهن زنگ زده معمولی) در سطح آن است. روز سیاره سرخ، بهترین زمان برای کسب اطلاعات در مورد این سیاره همسایه است.
تاریخچه روز سیاره سرخ
حدود ۴۰۰ سال قبل از میلاد، بابلی‌ها شروع به ثبت وقایع آسمانی کردند. آنها مریخ را «نرگال» یعنی خدای جنگ نامیدند، که احتمالاً به‌خاطر رنگ قرمز سیاره و تشابه آن به خونریزی‌های هنگام برخورد مسلحانه با دشمنان است. در تاریخ ۲۸ نوامبر سال ۱۹۶۴، ناسا فضاپیمای مارینر -۴ را به سمت مریخ پرتاب کرد و بعد از هشت ماه در تاریخ ۱۴ ژولای ۱۹۶۵ این پرتاب به سرانجام رسید و مارینر -۴ به سیاره سرخ رسید. مشاهدات علمی و اکتشافات زیادی توسط این فضاپیما انجام شد. مارینر -۴ اولین تصاویر از سطح مریخ را فرستاد و اطلاعات زیادی از مریخ به دانشمندان منتقل کرد. تاکنون کاوشگرهای زیادی به مریخ فرستاده شده‌اند و حقایق بسیاری درباره مریخ کشف شده است. مثلاً دانشمندان فهمیده‌اند که در سطح مریخ نیز مانند زمین، دره، آتشفشان، بیابان و کلاهک‌های قطبی وجود دارد.
آیا در مریخ آب وجود دارد؟
مریخ دارای دو کلاهک یخی برجسته است که در زمستان قطبی در تاریکی مطلق قرار دارند و ۲۵ الی ۳۰ درصد از گاز کربن‌دی‌اکسید جوی به شکل یخ خشک در این قسمت انباشته می‌شود. وقتی قطب‌ها مجدداً در معرض نور خورشید قرار می‌گیرند، کربن‌دی‌اکسید منجمد شده مجدداً به گاز تبدیل می‌شود. این فرایندهای فصلی باعث انتقال بخش زیادی از بخار آب و غبار می‌شود و برف‌هایی مشابه زمین را پدید می‌آورند. به‌خاطر جو رقیق مریخ، شرایط سطح آن برای جریان آب چندان مساعد نیست و به این ترتیب منابع احتمالی آب یا به‌صورت کلاهک یخی در قطب‌ها قرار گرفته‌اند یا زیرزمینی هستند. نشانه‌های زیادی از وجود آب در دهانه‌های برخوردی مریخ دیده می‌شود؛ ازجمله کانال‌هایی که بر اثر عبور آب در دیواره‌ی آنها شیارهایی به وجود آمده و شاهدی بر فرسایش و خطوط ساحلی است.
حقایق جالب از مریخ
- گالیله اولین کسی بود که مریخ را با استفاده از تلسکوپ مشاهده کرد. نام این سیاره از خدای رومی گرفته شده است که به دلیل ظاهر قرمزرنگ آن است.
- به طرز شگفت انگیزی، غروب خورشید در مریخ آبی است و در طول روز، آسمان آن صورتی مایل به قرمز است؛ درست بر عکس زمین.
- گرانش سیاره سرخ تقریباً یک‌سوم گرانش زمین است. به این معنی که فردی که روی زمین ۴۵ کیلوگرم وزن دارد، به دلیل تفاوت در گرانش، روی مریخ تنها حدود ۱۷ کیلوگرم وزن دارد. به بیان دیگر انسان می‌تواند در مریخ تقریباً سه برابر زمین بپرد.
- از آنجایی که مریخ دورتر از خورشید است، زمان زیادی طول می‌کشد تا مریخ مدار خود را طی کند. یک «سال» در مریخ حدود ۶۸۷ روز طول می‌کشد که تقریباً دو برابر طول یک سال در زمین است.
- گستره آب‌وهوایی در مریخ بسیار وسیع‌تر از زمین است و به‌خاطر دورتر بودن از خورشید، معمولاً سردتر از زمین است. دما در این سیاره می‌تواند از -۸۸ تا +۲۷ درجه سانتیگراد متغیر باشد.
آب و هوای مریخ
مریخ دارای بزرگترین طوفان‌های گردوغبار در منظومه شمسی است و به حدی شدید هستند که ماه‌ها طول می‌کشند و می‌توانند کل سطح این سیاره را بپوشانند.
دانشمندان سنگ‌ریزه‌های کوچکی از جو مریخ را در شهاب‌سنگ‌هایی یافته‌اند که از مریخ به بیرون پرتاب شده‌اند و قبل از برخورد با زمین، میلیون‌ها سال به دور منظومه شمسی چرخیده‌اند. این سنگریزه‌ها در طول مسیر به شکل جنین‌های سیاره‌ای درآمدند و به اندازه فعلی رسیدند.
مریخ خانه بلندترین کوه‌ها و عمیق‌ترین دره‌های منظومه شمسی است. کوه المپوس مانس،Olympus Mons، آتشفشان معروف مریخ است که گمان می‌رود هنوز هم فعال باشد. ارتفاع کوه المپوس مانس به ۲۷ کیلومتر می‌رسد که تقریباً سه برابر ارتفاع کوه اورست است. دره مارینریس، Marineris، یکی از بزرگترین دره‌های منظومه شمسی با عمق هفت کیلومتر است و وسعت آن از شرق به غرب به چهار هزار کیلومتر می‌رسد که تقریباً برابر با عرض استرالیا است.
نظر شما