به گزارش خبرگزاری ایمنا، همواره در طول تاریخ و فراز و نشیب‌های آن، مردم جامعه برای پیشبرد مسائل و الگوگیری نیازمند حضور پیشتازانی هم‌عصر با خود بودند که این وظیفه و در دوران‌های مختلف به‌دوش علما بوده است.
اگر قصد داشته باشیم صرفاً به دوران معاصر نگاهی گذرا داشته باشیم، شاهدیم که در وقایع مهم تاریخی از انقلاب مشروطه گرفته تا پیروزی انقلاب اسلامی و حتی دوران دفاع مقدس، این علما بوده‌اند که در رشد و پیشرفت جامعه نقش ایفا کرده‌اند و نوجوانانی که در دوران پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، پای ثابت منبر و مساجد و سخنرانی علما بودند، در دوران دفاع مقدس تبدیل به جوانانی برومند شده و جان خود را در راه این کشور بر کف دست گذاشتند.
شاید بسیاری از ما حداقل در حین گذر از خیابان‌ها و در طول زندگی روزمره با نام برخی از این علما آشنا شده اما از زندگی آن‌ها اطلاع چندانی نداشتیم باشیم و بر همین اساس قصد داریم که در این گزارش شما را با چند تن از علما آشنا کنیم:
شیخ لطف الله میسی:
شیخ لطف الله میسی عاملی اصفهانی فقیه اهل جبل عامل لبنان بود که شیخ بهایی و برخی علمای دیگر توسط شاه عباس یکم صفوی از لبنان به ایران مهاجرت کرد و ابتدا در مشهد، قزوین و پس از آن در اصفهان ساکن شد.
به دستور شاه عباس صفوی در میدان نقش جهان اصفهان، مسجد شیخ لطف الله به عنوان محل تدریس و نماز جماعت شیخ ساخته شد.
لازم به ذکر است آثار شیخ لطف الله بیشتر حواشی و تعلیقاتی است که بر بعضی از کتب فقه نوشته است.
سرانجام شیخ لطف الله عاملی در سال ۱۰۳۵ قمری در اصفهان فوت و پیکر مطهر او را برای تدفین به کربلا فرستاده شد.
محمد ابراهیم کلباسی:
محمد ابراهیم کلباسی در سال ۱۱۸۰ هجری قمری در اصفهان زاده شد. این خاندان خود را نسل مالک اشتر نخعی می‌دانند، از این رو به اشتری نیز معروف هستند.
وی در چندین زمینه علوم اسلامی دخیل بود و بسیاری از روحانیون و فقیهان برجسته نیمه دوم قرن سیزدهم هجری از شاگردان کلباسی بوده‌اند.
محمد ابراهیم کلباسی در زمینه‌های فقه، اصول فقه و سایر تعالیم اسلامی تألیفاتی از جمله اشارات الاصول، ارشاد المسترشدین فی معرفه من احکام الدین یا رساله عملیه، هدایه المسترشدین، النخبه، منهاج الهدایه الی احکام الشریعه و فروع الفقه، در فقه، السؤال و الجواب فی الفقه و الاحکام، شوارع الهدایه فی شرح الکفایه المقتصد، شرح بخش طهارت، صلاه کفایه محقّق سبزواری و تقلید المیّت و مناسک حج دارد.
وی در مسجد حکیم اصفهان به تدریس فقه و اصول فقه اسلامی می‌پرداخت و سرانجام در شب پنج‌شنبه ۸ جمادی‌الاولی ۱۲۶۱ قمری در سن ۸۱ سالگی در گذشت و بنابر وصیت او در محلی روبروی مسجد حکیم که به مقبره خاندان او معروف است در اصفهان دفن شد.
رفیع‌الدین گیلانی:
رفیع الدین محمد بن مؤمن گیلانی مؤلف الذریعة الی حافظ الشریعة از بزرگان قرن ۱۱ و از شاگران علامه مجلسی اول بود.
او ذوق وافری در شعر و شاعری داشت و دارای سروده بسیاری به زبان عربی و فارسی است که بعضی از بزرگان همچون علامه مجلسی در کتاب بحار الانوار چهار مرثیه در مصائب حضرت سیدالشهداء که سروده مؤلف بوده را ذکر کرده‌اند؛ سروده‌های او در موضوعاتی همچون مرثیه، موعظه، حکمت، عقاید و مواردی از این دست است.
از آثار وی می‌توان به مثنوی نان و پنیر، شواهد الاسلام، شرح توحید المفضل، شرح زیارة الجامعة وحقیقة وجود صاحب الامر، رسالة فی ابطال الجبر و التفویض، تعلیقات علی الکافی، شرح قنوت امام کاظم و جواد، شرح الثار فی ذکر احوال المختار و الذریعة الی حافظ الشریعة اشاره کرد.
میرداماد:
میر محمدباقر بن محمد حسینی استرآبادی مشهور به میرداماد، فیلسوف شیعه معاصر شیخ بهایی در دوره صفویه بود که به معلم ثالث نیز شهرت دارد؛ او را از فیلسوفان مسلمان می‌دانند که بر شکل‌گیری حکمت متعالیهٔ ملاصدرا، تأثیرگذار بوده است.
وی را عالمی جامع وصف کرده و گفته‌اند در بسیاری از علوم از جمله فلسفه، کلام، طبیعیات، ریاضیات، فقه و اصول تخصص داشته است؛ پدر وی شمس‌الدین محمد حسینی استرآبادی داماد محقق کَرَکی بود و از این رو به داماد شهرت داشه و به همین دلیل است که محمدباقر نیز به میرداماد شهرت یافت.
لازم به ذکر است میرداماد سال‌ها در مشهد سکونت کرده و علوم عقلی و نقلی را فرا گرفت؛ سپس مدتی در قزوین و کاشان اقامت کرد و سر انجام در اصفهان ساکن شد.
آثار مکتوب میرداماد را بیش از صد اثر برشمرده‌اند که شامل آثار کتاب‌ها، رساله‌ها، شروح و حواشی می‌شود.
نظر شما