به گزارش خبرنگار ایمنا، صبح جمعه‌ای در شهریورماه سال گذشته بود و آن دست ثلمه‌هایی به جان‌مان وارد شد که جای آن با هیچ‌چیز پُر نمی‌شود؛ امروز و پس از گذشت یک‌سال از این داغ، صدها نفر به یاد «سالک الی‌الله، آیت‌الله ناصری» در سالن پیامبر اعظم (ص) دانشگاه اصفهان دور هم جمع شده و یاد ذکر «یابن‌الحسن (عج)» این عارف را زنده می‌کنند.
ساعت حوالی ۸ را نشان می‌دهد و برنامه با قرائت روح‌بخش زیارت آل‌یاسین آغاز و در ادامه نیز آیاتی از قرآن و سرود ملی کشورمان قرائت و پخش می‌شود؛ نجم‌الدین شریعتی به‌عنوان مجری برنامه روی صحنه حاضر شده و صحبتش را با ذکر خاطره‌ای از اولین دیدارش با مرحوم آیت‌الله ناصری آغاز می‌کند.
شریعتی می‌گوید: «چند سال قبل بود که سرزده از تهران به اصفهان آمدیم، درب خانه آیت‌الله ناصری را زدیم و شخص ایشان با روی گشاده درب خانه را باز کردند؛ موضوع گفت‌وگویی نیم ساعته را با آیت‌الله ناصری در میان گذاشتم و ایشان هم گفتند چون قرار است وقت مردم را بگیرم، باید پیش از آن مطالعه کنم.»
او ادامه داد: «بعدازظهر همان‌روز آیت‌الله ناصری با وجود کسالتی که داشتند با ما به گفت‌وگو نشستند و گفت‌وگویی که قرار بود فقط نیم ساعت باشد، حدود یک ساعت و نیم طول کشید.»
در میان سکوتی که بر جلسه حاکم شده، چشممان به کتیبه سبز رنگ آشنای «یا بن‌الحسن (عج) جانم سلام» می‌افتد؛ گوشه‌ای از جایگاه، گوشه دنج آن سالک الی‌الله را بازسازی کرده‌اند، همان پرچم سبز همان درب چوبی سفید رنگ و همان میز چوبی که او در مقابلش می‌نشست و بسیاری از ما حداقل تصویر آن را زیاد دیده‌ایم.
سخنرانان یک به یک می‌آیند و فصل مشترک صحبت آن‌ها با وجود سخنرانی‌های متفاوت، ولایت‌پذیری و عشق به ائمه‌ای است که در وجود آیت‌الله ناصری مشهود بود؛ دقایقی پس از سخنرانی‌ها، نوای ملکوتی «حسبنا الله و نعم الکیل» آیت‌الله ناصری در سالن طنین‌انداز شده و از گوشه کنار جلسه صدای گریه حضار به گوش می‌رسد.
پس از سخنرانی‌ها، سید رضا نریمانی روی صحنه می‌آید و از غربت مهدی فاطمه (س) می‌خواند، از این می‌گوید که حضرت مادر در روایتی گفته‌اند که غریب‌تر از علی (ع)، پسرم مهدی (عج) است؛ پس از آن هم سری به قتلگاه می‌زند.
مراسم به پایان می‌رسد و سری که در جمعیت می‌چرخانم می‌بینم اکثر جمعیت سالن را جوانان تشکیل داده‌اند و این یعنی بر باد رفتن تمام هزینه‌هایی که عده‌ای در این سال‌ها و به‌ویژه در یک‌سال اخیر کرده‌اند تا پیوند ناگسستنی میان جوانان و روحانیت را از هم جدا کنند، اما جوانان با حضور خود نشان می‌دهند که این حرف‌ها، خیال خامی بیش نیست.
نظر شما