به گزارش خبرنگار ایمنا، پدیده افزایش متوسط دمای هوا در نزدیکی سطح زمین در دو قرن پیش بسیار قابل لمس بوده است. دانشمندان اقلیم‌شناسی از اواسط قرن بیستم در حال جمع‌آوری مشاهدات دقیقی از پدیده‌های مختلف آب و هوایی (مانند دما، بارش و طوفان) و تأثیرات مرتبط با آب هوا (مانند جریان‌های آبی و هوایی اقیانوس و ترکیب شیمیایی جو) بوده‌اند.
این تحقیقات نشان می‌دهد که آب و هوای زمین از زمان آغاز دوره‌های ابتدایی زمین‌شناسی به صورت تقریبی در هر دوره مشخص تغییر کرده است. تأثیر فعالیت‌های انسانی از زمان آغاز انقلاب صنعتی به شدت با تغییرات اقلیمی دارای ارتباطی تنگاتنگ است.
فعالیت‌های انسانی که CO2 و دیگر گازهای گلخانه‌ای را در جو زمین آزاد می‌کند، مسئول اصلی تغییرات آب و هوایی در طول دو قرن گذشته هستند.
وقتی الگوی گرم شدن جو بررسی شد، مشاهده شد که گرم شدن در قسمت‌های پایین‌تر جو (تروپوسفر) و خنک‌سازی در سطوح بالاتر (استراتوسفر) اتفاق افتاده است، و این الگو با چگونگی کارکرد گازهای گلخانه‌ای مطابق و با این نظریه که عوامل طبیعی دیگر مانند تغییرات خورشیدی متناقض است.
در حالی که این واقعیت که آب و هوا در طول تمام تاریخ زمین همواره تحت تأثیر نیروهای طبیعی (مانند فوران آتشفشانی و تغییرات در انرژی خورشید) تغییر کرده است، اما با وضعیت کنونی بسیار متفاوت است. نیروهای طبیعت به تنهایی نمی‌توانند این حجم از گرمایشی که اتفاق افتاده است را توجیه کنند و این سرعت گرمایش در تاریخ زمین منحصر به فرد است.
گازهای گلخانه‌ای
به گازهایی که از طریق سوختن سوخت‌های فسیلی برای صنعت، حمل و نقل و صنایع ساختمانی ایجاد می‌شوند، گازهای گلخانه‌ای گفته می‌شود، این گازها شامل بخار آب، دی اکسید کربن، متان، اکسید نیتروژن و سایر گازهای گلخانه‌ای هستند و به طور طبیعی در جو حضور دارند و اگر بر مقدار این گازها اضافه شود، مانند یک پوشش گرم زمین را در برمی‌گیرند که به آن اثر گلخانه‌ای می‌گویند.
در سال 2014، IPCC گزارش داد که غلظت دی اکسید کربن، متان و اکسید نیتروژن در اتمسفر بیشتر از آنچه که در صفحات یخی و یخچال‌های قطبی ۸۰۰ هزار سال پیش وجود داشته، است.
دمای سطح دریاها برای سه ماه متوالی به اوج بی‌سابقه‌ای رسیده است
بر اساس گزارشات ارائه شده در ارث، داده‌ها نشان می‌دهند که دمای سطح دریاها برای سه ماه متوالی به اوج بی‌سابقه‌ای رسیده است؛ افزون بر این، وسعت یخ دریای قطب جنوب در این دوره از سال در پایین‌ترین سطح خود قرار دارد.
ماه آگوست به تنهایی چندین پرچم قرمز را نشان داده است. مجموعه داده‌های سرویس تغییرات آب و هوایی کوپرنیک تأیید کرد که این ماه گرم‌ترین آگوست ثبت شده و با اختلاف زیاد و دومین ماه گرم پس از جولای ۲۰۲۳ بود.
برای در نظر گرفتن شرایط امسال، دوره ژانویه تا آگوست به‌عنوان دومین دوره گرم رکورد ثبت شده که تنها در سال ۲۰۱۶ از آن فراتر رفته است.
آنچه ما مشاهده می‌کنیم، نه تنها موارد جدید بلکه تداوم این شرایط رکوردشکنی و تأثیراتی است که بر مردم و سیاره زمین می‌گذارد و پیامد روشنی از گرم شدن سیستم آب و هوایی است.
شاید هشداردهنده‌ترین مورد درباره افزایش دمای جهانی سطح دریاها است؛ در این گزارش آمده است که آگوست شاهد بالاترین میانگین ماهانه دمای سطح دریا نسبت به تمام ماه‌ها با ۲۰.۹۸ درجه سانتی‌گراد بود.
به‌طور شگفت انگیزی، دمای هوا در ماه آگوست از رکورد قبلی که در مارس ۲۰۱۶ ثبت شده بود، در هر روز از ماه فراتر رفت.
بر اساس یافته‌های محققان، ۹۸ درصد احتمال دارد که یکی از پنج سال آینده گرم‌ترین سال‌هایی باشد که تاکنون ثبت شده است و افزون بر این، ۶۶ درصد احتمال دارد که دمای هوا به‌طور موقت از ۱.۵ درجه سانتی‌گراد بالاتر از میانگین ۱۸۵۰ تا ۱۹۰۰ در نیم دهه آینده افزایش یابد.
دمای جهانی طی پنج سال آینده به طور بی‌سابقه‌ای افزایش می‌یابد
بر اساس گزارشی از سازمان جهانی هواشناسی (WMO) ،احتمال می‌رود که دمای جهانی طی پنج سال آینده به طور بی‌سابقه‌ای افزایش یابد. به دام افتادن گرما به دلیل گازهای گلخانه‌ای ( اثر گلخانه‌ای) و رویداد طبیعی ال نینو از علل آن بیان شده است.
بر این اساس میانگین سالانه دمای نزدیک به سطح زمین بین سال‌های ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۷ با احتمالی ۶۶ درصدی و برای حداقل یکی از این سال‌ها بیش از ۱.۵ درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطح آن در دوره پیشاصنعتی خواهد بود، همچنین به احتمال ۹۸ درصد، حداقل یکی از پنج سال آینده و کل این دوره پنج ساله گرم‌ترین رکورد تاریخی را ثبت خواهد کرد.
زنگ خطر عبور موقت از سطح دمای ۱.۵ درجه‌ی سانتی‌گراد
پیتر تالاس، دبیر کل این سازمان، این گزارش را به معنای بالارفتن دائمی دما به میزان ۱.۵ درجه سانتی‌گراد نمی‌داند، شاخصی که در توافقنامه پاریس به معنای گرمایش طولانی مدت در طی سال‌های متمادی است و در این خصوص گفت: با این حال، سازمان جهانی هواشناسی زنگ خطر عبور موقت از سطح دمای ۱.۵ درجه‌ی سانتی‌گراد را به صدا درآورد.
وی با اشاره به پدیده ال نینو به عنوان پدیده‌ای که آب‌های گرم‌تر در اقیانوس آرام استوایی، جو بالایی را گرم می‌کنند، افزود: انتظار می‌رود که این پدیده در ماه‌های آینده ایجاد شود و ترکیب آن با تغییرات آب و هوایی ناشی از فعالیت‌های انسانی، دمای جهانی را به سطوحی ناشناخته سوق دهد. این اتفاق پیامدهای گسترده‌ای را برای سلامت، امنیت غذایی، مدیریت آب و محیط زیست در پی خواهد داشت که باید برای آن آماده باشیم.
این موضوعات در حالی است که احتمال عبور موقت از سطح دمایی ۱.۵ درجه تا سال ۲۰۱۵ نزدیک به صفر بود و برای سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ تنها ۱۰ درصد احتمال برای آن پیش‌بینی شده بود.
لئون هرمانسون، یکی از دانشمندان نگارنده این گزارش نیز اظهار کرد: پیش‌بینی می‌شود میانگین دمای جهانی همچنان در حال افزایش باشد و ما را از آب و هوایی که به آن عادت کرده‌ایم دورتر و دورتر کند.
لانینا به خط پایان رسید
میانگین (دمای جهانی) در سال ۲۰۲۲ حدود ۱.۱۵ درجه سانتی‌گراد بالاتر از میانگین سال‌های ۱۸۵۰ تا ۱۹۰۰ بوده است، پدیده سرمایشی لانینا (La Niña) که متضاد ال‌نینو (El Niño) است، در سه سال گذشته به طور موقت روند گرمایش طولانی مدت را مهار کرده‌بود، اما لانینا در ماه مارس ۲۰۲۳ به پایان رسیده است و پیش‌بینی می‌شود که ال نینو در ماه‌های آینده توسعه یابد.
به طور معمول، ال نینو دمای کره زمین را یک سال بعد از رشد خود افزایش می‌دهد که بدین‌ترتیب این افزایش سال ۲۰۲۴ تحقق خواهد یافت.
میانگین سالانه (دمای جهانی نزدیک به سطح زمین) نیز بین سال‌های ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۷ بین ۱.۱ درجه سانتی‌گراد تا ۱.۸ درجه سانتی گراد بالاتر از میانگین سال‌های ۱۸۵۰ تا ۱۹۰۰ پیش‌بینی می‌شود. دمای سال‌های ۱۸۵۰ تا ۱۹۰۰ به عنوان شاخصی پایه، قبل از انتشار گازهای گلخانه‌ای به دلیل فعالیت‌های انسانی و صنعتی استفاده می‌شود.
به احتمال ۹۸ درصد، حداقل یکی از پنج سال آینده رکورد دمایی سال ۲۰۱۶ را که به دلیل وجود ال‌نینوی بسیار قوی در آن زمان ثبت شده بود، خواهد شکست.
گرم شدن دما در قطب شمال به‌مراتب شدیدتر است و پیش‌بینی می‌شود که ناهنجاری دما در پنج زمستان بعدی نیمکره شمالی در مقایسه با میانگین سال‌های ۱۹۹۱ تا ۲۰۲۰ بیش از سه برابر میانگین ناهنجاری جهانی باشد.
میانگین الگوهای بارشی بین ماه می تا سپتامبر سال ۲۰۲۳-۲۰۲۷ در مقایسه با میانگین آن در سال‌های ۱۹۹۱-۲۰۲۰ از افزایش بارندگی در ساحل، شمال اروپا، آلاسکا و شمال سیبری و کاهش بارندگی برای این فصل در آمازون و بخش‌هایی از استرالیا حکایت دارد.
نظر شما