به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، خشکسالی همچون یک اپیدمی اغلب نقاط دنیا را در بر گرفته و مدیران را به تأمل برای حل مشکل سوق داده است. نامیبیا، خشک‌ترین کشور در جنوب آفریقا، دو بیابان بسیار قدیمی را در خود جا داده و پایتخت آن درست بین آن دو قرار گرفته است. این کشور از منابع آبی بسیار کمی برخوردار است، زیرا فاصله بسیار زیادی بین آن و سواحل رودخانه اطراف وجود دارد. اگرچه منابع آبی پایتخت این کشور، ویندهوک، بسیار محدود است، با این حال حدود ۹۰ درصد از جمعیت ۴۷۷ هزار نفری آن به لطف رویکردی که بیش از ۵۵ سال پیش در حومه‌های اطراف آن پیاده شده است، به آب آشامیدنی با کیفیت بالا دسترسی دارند. امروزه مدیران در بسیاری از شهرهای بزرگ جهان در تلاش هستند از استراتژی ویندهوک برای مدیریت آب در مناطق خود بهره گیرند و از این طریق، کمبود این مایع حیات را تا حد ممکن جبران کنند.
استراتژی ویندهوک برای مدیریت آب
گزارش‌ها حاکی از آن است که منابع طبیعی ویندهوک در دهه ۱۹۵۰ به دنبال افزایش ناگهانی جمعیت با کاهش جدی مواجه شد و همین امر کمبود شدید آب را به دنبال داشت. با این حال، همین بحران به ارائه نوآوری‌های متعددی از سوی مدیران منجر شد و در سال ۱۹۶۸ توسعه یک نیروگاه احیای آب را به دنبال داشت که نام آن به عنوان اولین نیروگاه تولید آب آشامیدنی به‌طور مستقیم از فاضلاب در جهان به ثبت رسید. اگرچه ممکن است در نگاه بسیاری از مردم تأمین آب آشامیدنی از فاضلاب بسیار مشمئزکننده به نظر برسد، با این حال سیستم مدیریت مدور آب ویندهوک این عمل را به‌طور کاملاً استاندارد انجام می‌دهد و آب سالم را در اختیار شهروندان قرار می‌دهد.
در واقع عملیات تصفیه آب در این نیروگاه طی چند مرحله انجام می‌شود و جالب این‌که مدیران شهر این اقدام را در ابتدای اجرا، به مدت هشت سال (از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۸) به‌طور آزمایشی انجام دادند تا از سلامت آب تولید شده مطمئن شوند و سپس آن را به مرحله اجرای نهایی در آوردند. طی این هشت سال، تدابیر متعددی برای حذف آلاینده‌ها و باکتری‌های آب انجام شد و در نهایت، اثربخش‌ترین آن‌ها روندی دائمی را در تولید آب شهر به خود گرفت. به گفته محققان، این فرآیند تا حدودی شبیه مراحلی است که هنگام بازیافت آب در طبیعت رخ می‌دهد، اما ویندهوک همه این اقدامات را در کمتر از ۲۴ ساعت انجام می‌دهد.
امروزه پایتخت نامیبیا میزبان دومین نیروگاه احیای آب شهری است که مساحتی بسیار بزرگ‌تر از نیروگاه اول شهر دارد و مقدار آب بسیار بیشتری را تولید می‌کند. این نیروگاه در سال ۲۰۰۲ و پس از استقلال کشور در سال ۱۹۹۰ احداث شد که در کنار نیروگاه قدیمی ویندهوک، نیاز شهروندان را به آب آشامیدنی پاک به‌طور کامل تأمین می‌کند.
ابزارهای دیجیتالی در این نیروگاه به طور مرتب بر کیفیت و مقدار آب موجود در آن نظارت می‌کند و قابلیت هدایت آب به خانه‌های سراسر شهر را با تمام دستورالعمل‌های سلامت سازمان جهانی بهداشت را فراهم می‌آورد. تاکنون هیچ‌گونه ماده بیماری‌زا و غیربهداشتی در آب تولید شده از این دو نیروگاه کشف نشده است و در حال حاضر روزانه بیش از ۵.۵ میلیون گالون از آن‌ها آب آشامیدنی تولید و راهی منازل می‌شود.
نظر شما