کوزه شکنی؛ رسم عجیب مردم این شهر

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بدیهی است که ساکنان هر شهر دنیا در مناسبت‌های مختلف به برگزاری آئینی متفاوت می‌پردازند که اگرچه بعضی از این رسوم کاملاً عادی و قابل درک است، با این حال بسیاری از آن‌ها نیز باعث شگفتی مردم سایر جهان می‌شود، به حدی که حتی ممکن است برگزارکنندگان چنین رسومی را افرادی غیرعادی تصور کنند. محققان ریشه ظهور بعضی از این آئین را در صد یا صدها سال گذشته پیدا کرده‌اند و این در حالی است که برگزاری آن‌ها در بعضی از نقاط دنیا همه‌ساله از قوت بیشتری در میان مردم برخوردار می‌شود.

مردم کورفو در یکی از روزهای سال موسوم به "شنبه مقدس" که به نام‌های دیگری نیز نظیر «رستاخیز اول» شهرت دارد، کوزه‌های بسیار بزرگ و پر از آبی را از بالکن‌های خانه‌های خود به بیرون پرت می‌کنند که این رسم عجیب، با وجود خطرناک و عجیب بودن خود، همه‌ساله بازدیدکنندگان بسیاری را راهی شهر می‌کند که خواهان تماشای شکسته شدن کوزه‌های پر از آب هستند.

عجیب‌ترین سنت مردم کورفو از قرن چهاردهم در میان آن‌ها رایج بوده است و ریشه در حاکمیت ونیزیان دارد که از قرن چهاردهم تا هجدهم جزیره کورفو را به اشغال خود در آورده بودند. در آن زمان، ونیزیان در اولین روز سال نو، تمام وسایل کهنه را از بالکن‌ها به بیرون می‌انداختند به این امید که در سال نو، وسایلی نو را به دست بیاورند. مردم کورفو نیز از آن زمان به بعد و به پیروی از ونیزیان بر این باور هستند که پرت کردن کوزه‌های پر از آب در سال جدید به معنای دل بریدن از تعلقات کهنه است که به آن‌ها کمک می‌کند فضای خانه را برای وابستگی به تعلقات جدید در سال نو بیشتر کنند.

کوزه‌هایی که مردم کورفو برای برگزاری آئین خود انتخاب می‌کنند، حتماً باید از جنس سفالی و بسیار بزرگ باشد که داشتن دو دسته در دو طرف آن برای پرت کردن راحت‌تر توسط دو نفر ضروری است. از آن‌جا که این کوزه‌ها در روز عید پاک به بیرون پرتاب می‌شود، تزئین آن‌ها در میان مردم شهر ضروری محسوب می‌شود و جالب اینکه تزئین همه آن‌ها با روبان‌ها و پارچه‌های قرمز و در بعضی از موارد، ترکیبی از قرمز و سفید انجام می‌شود.‌

مراسم کوزه‌شکنی در ایران

جالب است بدانید که در زمان‌های قدیم، مراسم کوزه‌شکنی در میان بسیاری از مردم ایران، به‌ویژه ساکنان خراسان جنوبی کنونی، رایج بود و امروزه هم این آئین به‌ندرت در بعضی از مناطق برگزار می‌شود. مردم خراسان طی چهارشنبه آخر سال، همزمان با انجام آئین دیگری نظیر پریدن از روی آتش، کوزه‌های قدیمی خود را نیز می‌شکستند و بر این باور بودند که شکستن کوزه‌های قدیمی به معنای جایگزینی کهنه با نو است و حال بد را با حال خوب جایگزین می‌کند. این افراد در عصر چهارشنبه گرد روی پشت بام‌ها جمع می‌شدند، آتش روشن می‌کردند و پس از پرتاب کردن کوزه‌های خود از بالای پشت بام‌ها، به همخوانی برای خواندن شعرهایی نیز می‌پرداختند.