به گزارش خبرنگار ایمنا، بهمن‌ماه سال ۸۵ بود که رهبر انقلاب در دیدار با اقشار مختلف مردم استان آذربایجان شرقی فرمودند: مسئله هسته‌ای، فقط مسئله امروز کشور ما نیست؛ مسئله فرداهای کشور و آینده کشور است؛ مسئله‌ی سرنوشت کشور است. این حق مسلّم بسیاری از کشورها و ملت‌ها است.
همچنین در سال ۸۸ معظم‌له در روز عید غدیر آن سال اشاره کردند که "ما امروز برای دانش هسته‌ای که برایمان مهم است، کار می‌کنیم که ۲۰ سال دیگر، ۳۰ سال دیگر، فرزندان ما، جوانان ما، نسل آینده، ملت بزرگ ایران، آن روز دستش به طرف غربی‌ها دراز نباشد".
ایشان پیش از آن هم در سال ۸۲ در یک دیدار دانش‌آموزی فرموده بودند: "امروز یک نمونه از کارهای شگفت‌انگیز جوانان کشور همین غنی‌سازی مواد هسته‌ای است که جزو محرمانه‌ترین فناوری‌های جهانی است که قدرت‌ها آن را دربست در اختیار خود نگاه داشته‌اند. "
سرآغاز عضویت و پیمان هسته‌ای ایران
سال ۱۹۵۸ (۱۳۳۶) ایران به عضویت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (I.A.E.A) درآمد، سال ۱۹۶۸ (۱۳۴۶) پیمان عدم تکثیر سلاح‌های هسته‌ای (N.P.T) را پذیرفت و سال ۱۹۷۰ (۱۳۴۸) آن را در مجلس شورای ملی به تصویب رساند اما برنامه هسته‌ای ایران در سال ۱۹۵۷ آغاز شد، جالب اینجا است که این برنامه به دست آمریکایی‌ها کلید خورد. ایالات متحده نخستین رآکتور تحقیقاتی را در اختیار ایران گذاشت؛ این رآکتور هسته‌ای پنج مگاواتی بود.
ایران در آن دوران تحت سلطه شاه رژیم طاغوت قرار داشت که ایالات متحده همه جانبه از او حمایت می‌کرد. کشورهای زیادی از این برنامه نفع بردند و همه آن چیزی که ایران دریافت کرده بود را به دست آوردند؛ یک رآکتور کوچک به همراه سوخت هسته‌ای.
ایران در دهه ۱۹۷۰ به مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT) حدود ۲۰ میلیون دلار پول داد تا دانشمندان هسته‌ای ایران را آموزش دهد. بیشتر افرادی که به کشور بازگشتند و برنامه هسته‌ای را آغاز کردند دانش‌آموخته MIT هستند.» از آن زمان تاکنون، این دانش‌آموختگان در مرکز اصلی این برنامه قرار داشته‌اند.
کمبود برق و تصمیم ایران برای راه اندازی نیروگاه بوشهر
با آغاز درگیری خونین رژیم بعث عراق به رهبری صدام بر علیه ایران و در جریان جنگ، بعثی‌ها بارها بوشهر را در نزدیکی نیروگاه هسته‌ای مورد حمله قرار دادند هر چند این نیروگاه در آن هنگام فعالیتی نداشت. جنگ تحمیلی که از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ به طول انجامید، ایران را با مشکل کمبود نیروی برق روبه‌رو کرد. در نهایت رهبران ایران تصمیم گرفتند تا برنامه هسته‌ای را از نو راه‌اندازی کنند.
به محض اینکه موتور برنامه هسته‌ای ایران روشن شد، سران رژیم جعلی اسرائیل هشدار دادند که پیشرفت هسته‌ای ایرانی‌ها خطرناک است. نگرانی آمریکا نیز پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ تشدید یافت. جورج بوش در سال ۲۰۰۷ در مصاحبه‌ای با «ان‌پی‌آر» گفت: «پیام ما به مردم ایران این است که حکومت شما برایتان محرومیت به همراه خواهد آورد. اگر حکومت بر ساخت سلاح‌های هسته‌ای اصرار بورزد، مردم ایران موقعیت و فرصت‌هایشان را از دست خواهند داد. آنها قادر نخواهند بود که از توانایی‌هایشان بهره ببرند.»
ایران همواره نیاز به سلاح هسته‌ای را انکار کرده است اما ایالات متحده آمریکا و بسیاری از دیگر کشورها حاضر به پذیرفتن این ادعا نیستند.
در اوایل قرن بیست‌ویکم، ایران پیشنهاد کرد تا برای آینده برنامه هسته‌ای خود به مذاکره بنشیند. ایران حتی با قدرت‌های اروپایی به توافق دست یافت اما آمریکا به ریاست جورج بوش حاضر به امضای این توافقنامه نشد.
تلاش برای انجام این توافق ناکام ماند و ایران ساخت هزاران سانتریفیوژ را برای غنی‌سازی اورانیوم آغاز کرد و در همین بازه زمانی برهه بود که به معنای واقعی برنامه هسته‌ای ایران «جهش» یافت.
تلاش مداوم و مجدانه جمهوری اسلامی ایران برای دستیابی به انرژی هسته‌ای (و تلاش‌های ایالات متحده برای خنثی کردن آنها) در سال‌های اخیر سرخط اخبار جهان بوده است اما بیستم فروردین ماه سال ۱۳۸۵ بود که محمود احمدی‌نژاد، رئیس دولت وقت، این روز را به عنوان روز ملی فناوری هسته‌ای اعلام کرد و به نوعی طرف‌های غربی را ناکام گذاشت.
پس از آن احمدی‌نژاد اعلام کرد که در نطنز قرار است ۶۰ هزار سانتریفیوژ فعال شود که این ۶۰ هزار سانتریفیوژ از نسل یک می‌تواند سوخت یک نیروگاه در یک سال را تأمین کند و با جایگزینی نسل جدید سانتریفیوژها با ۶۰ هزار سانتریفیوژ، سوخت شش نیروگاه تأمین خواهد شد.
تولید سوخت هسته‌ای موردنیاز رآکتورهای اتمی، رویایی بود که دانشمندان جوان کشور با اتکال به قدرت باری تعالی و مجاهدت شبانه‌روزی آن را تبدیل به واقعیت کردند و به پاس این مجاهدت علمی بیستم فروردین با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی با عنوان «روز ملی فناوری هسته‌ای» در تقویم ملی ثبت شد.
پیش از پیروزی انقلاب اسلامی سه کشور غربی ایالات متحده آمریکا، آلمان و فرانسه موضوع تولید ۲۰ هزارمگاوات برق به وسیله انرژی هسته‌ای را مطرح کرده و آلمان ساخت دو رآکتور هزار مگاواتی در بوشهر را آغاز کرد، اما باوجود پیشرفت ۸۵ درصدی با پیروزی انقلاب اسلامی، کار را نیمه‌کاره رها کردند و به نتیجه نرساندند همچنین قرار بود فرانسوی‌ها دو راکتور ۹۰۰ مگاواتی را برای ما در دارخوئین بسازند که با انقلاب در عمل این قرارداد متوقف شد.
یک دهه توقف برنامه‌های هسته‌ای
تحریم‌ها، توطئه‌ها و دسیسه‌های دشمنان برای براندازی نظام نوپای جمهوری اسلامی با به کار گرفتن روش‌های مختلف و در نهایت جنگ تحمیلی هشت ساله موجب شد تا برنامه‌های هسته‌ای ایران بیش از یک دهه متوقف شود، اما از سال ۶۸ گام‌های اولیه دیگری در این مسیر برداشته شد.
در سال ۸۲ فضاسازی گروه‌های ضدانقلاب در رسانه‌های غربی مبنی بر تلاش ایران برای ساخت سلاح هسته‌ای موجب حساسیت اروپا و آمریکا در این مورد شد و به بهانه‌های مختلف سعی در توقف فعالیت‌ها کردند، اما ایران در سال ۸۴ عزم خود را جزم کرد و در فروردین‌ماه سال ۸۵ باوجود تحریم‌های متعدد و فراگیر طرف‌های غربی توانست به چرخه کامل تولید سوخت هسته‌ای دست یابد.
متخصصان و محققان ایرانی با دستیابی به نسل جدیدی از سانتریفیوژها و اعلام آن به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، ایران را در زمره کشورهای صاحب فناوری غنی‌سازی اورانیوم قرار دادند و ایران به کشورهای عضو باشگاه اتمی جهان ملحق شد.
تکنولوژی هسته‌ای می‌تواند در علوم مختلف هوا و فضا، نانو، نظامی، کشاورزی، پزشکی (تصویربرداری-پرتودرمانی)، صنعت، تجارت، دامپزشکی و دیگر بخش‌ها در خدمت بشریت باشد.
امروز ۳۲ کشور در جهان بین پنج تا ۸۰ درصد از تکنولوژی هسته‌ای برخوردارند اما در همین زمان ایران اسلامی بیش از دو هزار دانش‌آموخته در مقاطع تحصیلات تکمیلی در این رابطه دارد، ضمن اینکه با تمام محدودیت‌های تحریمی، نزدیک به چهار هزار مقاله توسط محققان و پژوهشگران ایرانی در مجلات معتبر بین‌المللی چاپ شده است.
ایران اسلامی امروز یکی از ۱۰ کشوری است که توانسته است این تکنولوژی را مهار کند و توسعه دهد همچنین جزو پنج کشوری است که چرخه سوخت در آن تولید می‌شود و غنی‌سازی سانتریفیوژ در آن رو به گسترش است.
دستیابی به قدرت و فناوری هسته‌ای حاصل مجاهدت‌ها و تلاش شبانه‌روزی دانشمندانی است که برای اعتلای ایران و ایرانی کمر همت بستند و در شرایط سخت تحریم ایران را بر قله اقتدار و عزت نشاندند؛ اقتداری که در تنگنای شدید تحریم‌ها و توطئه‌های پرشمار اقتصادی و سیاسی و با به شهادت رسیدن دانشمندان و نخبگان علمی حاصل شد.
نظر شما