به گزارش خبرنگار ایمنا، محمدحسن حمزه از رزمندگان دفاع مقدس در کتاب «رؤیای بانه» به ماجرای نوشتن عهدی اشاره کرده است که ۲۲ رزمنده سمنانی آن را امضا کردند.
در این کتاب می‌خوانیم: «بنا بود آماده شویم برای عملیات بدر، دقیقاً همان موقع داستان عهدنامه پیش آمد. بچه‌ها تصمیم گرفتند با هم عهدی ببندند. گفتیم در عهدنامه نوشته شود در صورت زنده ماندن، باید تا آخر عمر برای بقیه نماز بخواند و در صورتی که هم شهید شود باید بقیه را شفاعت کند.
این مضمون عهدنامه بود، البته کلی سر محتوای آن بحث کردیم تا درست از آب دربیاید؛ از جمله در انتخاب کلمات، آیه و مطالبش خیلی‌ها امضا نکردند، می‌گفتند: تکلیف داره. ولی ما امضا کردیم. شاید اگر ما هم خوب به مضمونش فکر می‌کردیم، امضا نمی‌کردیم. عهدنامه در تاریخ چهارم آبان ۶۳ نوشته شد در شهر مهاباد. البته یکی دو روز طول کشید تا همه از آن باخبر شوند و بیایند امضا کنند.
بعضی‌ها هم امتناع کردند و زیر بار چنین مسئولیت سنگینی نرفتند. شاید آن‌ها درست می‌گفتند در مجموع ۲۲ نفر امضایش کردند که پنج نفر از آن‌ها شهید شدند. شهید حسن نوچه، شهید عسکری، شهید رضا کاظمی، شهید امید صفایی، شهید سعید رضاعربی و شهید کاظم عاملو.
کاظم عاملو دو رکعت نماز را شروع کرده بود، این نماز به برنامه ثابت هر روزه‌اش مربوط می‌شد، دو رکعتی که بعد از نوشتن آن کاغذ بر ذمه ما بود و معمولاً بعد از نماز واجب می‌خواندیم. وقتی بچه‌ها آن را در سنگر نوشتند، امضایش کردیم. اصل این سند در ستاد کنگره شهدای استان سمنان موجود است، همان عهدنامه‌ای که می‌گفت هرکس شهید شد باید بقیه را شفاعت کند و در غیر این صورت هر روز به نیت همگی نماز بخواند و ثوابش را به بقیه هدیه کند، زنده یا مرده.
سال‌هاست که از نوشتن عهدنامه می‌گذرد و ما تاکنون یک روز هم آن نماز را ترک نکرده‌ایم، نمازی که حتی در صورت فراموشی می‌بایست قضای آن را به جای آورد، چون عنوان عهد و نذر را پیدا کرده و همه ما دل خوش به شفاعتی هستیم که قولش را در آن گرفته‌ایم.»
نظر شما