به گزارش خبرنگار ایمنا، جنگ تحمیلی عراق علیه ایران که هشت سال به طول انجامید، گستره‌ای به مساحت بیش از ۱۶۰۰ کیلومتر مربع را در بر گرفت و یکی از بزرگ‌ترین جنگ‌های قرن بیستم را رقم زد. پهنه عملیاتی این جنگ از ویژگی‌های گوناگون جغرافیای انسانی و طبیعی برخوردار بود و انواع مختلف عملیات نظامی در آن انجام گرفت.
سیدصالح ایمانی، پژوهشگر دفاع مقدس در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار داده، به معرفی «گمبوعه» پرداخته است: «روستای سرسبز گمبوعه در ۱۵ کیلومتری اهواز قرار دارد. این روستا غنی از فرهنگ و منابع طبیعی بسیاری است که مورد توجه شهروندان استان خوزستان قرار گرفته است. نخل‌های بلندقامت و برکه با طراوت در محدوده روستای گمبوعه دو منبع اصلی درآمد ساکنان آن است. البته دامپروری و کشاورزی هم جزو اقدامات مهم این مردمان است که بهترین دام و محصولات را ارائه می‌کنند.
این منطقه در نزدیکی دو رود پر آب قرار دارد و به همین دلیل مرتع سرسبز و جلگه‌های فراوانی پدید آمده‌اند، اما آنچه باعث سر زبان انداختن این روستا شده است، سرسبزی و نخل‌های بلند آن نیست، بلکه اتفاقاتی که در این منطقه افتاده و حماسه‌آفرینی‌های که مردمان این دیار در دو جهاد از خود نشان داده‌اند، نام این روستا را در تاریخ کشور ماندگار کرده است.
در جنگ جهانی اول و به دنبال لشکرکشی قوای روسیه تزاری از شمال و بریتانیا از جنوب به خاک ایران، کشورمان صحنه یکی از مهم‌ترین مناقشات بین‌المللی شد.
با وجود بی‌طرفی ایران، بخش‌هایی از کشور به اشغال بیگانگان درآمد. در جنوب ایران مقابله با نیروهای متجاوز انگلیسی در مناطق بوشهر، تنگستان و دشتستان با هدایت علما سازماندهی شد. بلافاصله در منطقه خوزستان هم دفاعی مردمی شکل گرفت و با فتوای مرحوم آیت‌الله سیدمحمدکاظم طباطبایی‌یزدی از مراجع بزرگ نجف نهضت مقابله با نیروهای انگلیسی در خوزستان شکل دیگری یافت.
این عالم فرمان جهاد داد و این فرمان را پسرش به عشایر عرب ساکن در منطقه گمبوعه یا جایی که منطقه حمیدیه بوده و دشت آزادگان رساند. عشایر این منطقه به دنبال این فتوا با وجود این که توان مقابله با نیروهای متجاوز را نداشتند، اما با همان ابزاری که در دست داشتند در مقابل توپ و تفنگ انگلیسی‌ها ایستادگی کردند.
در اسفندماه سال ۱۲۹۳ یکی از بزرگ‌ترین جنگ‌های عشایر عرب با نیروهای استعمارگر انگلیسی صورت گرفت، مردم عرب خوزستان در این منطقه جنگیدند و قریب به ۷۰۰ شهید در همین مکانی که امروزه به نام یادمان شهدای عشایر عرب (یادمان شهدای گمبوعه) شناخته می‌شود، به شهادت رسیدند و در واقع مقتل آن‌ها همین مکان است.
از معروف‌ترین افراد حاضر در این جنگ «حاج سَبهان» و همچنین «عاصی‌الشَرهان» هستند که از شیوخ بنی‌طُرُف بودند؛ همچنین «شیخ داخل‌الدمبوس»، از قبیله بنی‌کنانه کمک‌های قابل توجهی در اتحاد قبایل برای مقابله با نیروهای انگلیسی کرد. این جنگ به «جنگ جهاد» مشهور است. «سیدطاهر هاشمی‌آل‌مهدی» بزرگ عشیره سادات آل‌مهدی، آخرین شرکت‌کننده در نبرد عشایر عرب خوزستان در برابر قوای انگلیسی بود که تیرماه سال ۱۳۸۹ در سن ۱۱۲ سالگی بر اثر کهولت سن، درگذشت.
با آغاز جنگ تحمیلی، جنگل گمبوعه محل استقرار و مبارزه نیروهای نظامی و مردمی در مقابله با دشمن برای ممانعت از اشغال اهواز بود. در عملیات بیت‌المقدس نیز قرارگاه قدس و بخشی از نیروهای عمل کننده در این منطقه استقرار داشتند. در طول جنگ به پوشش درختی این منطقه خسارات قابل توجهی وارد آمد که پس از جنگ بخش‌هایی از آن بازسازی و نهال کاری شد. به دلیل اهمیت دفاع مقدس مردمی که پیوند عمیقی با مرجعیت دینی در سال ۱۲۹۳ خورشیدی و در هشت سال دفاع مقدس داشت، به دستور رهبر معظم انقلاب در این منطقه «یادمان شهدای گمبوعه» در جوار قبور شهدای این منطقه احداث شده است.
این منطقه به دلیل دو جهادی که در آن اتفاق افتاده، به «ارض‌الجهادین» شهرت یافته است.»
نظر شما