صدیقه واعظیفرد در گفتوگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: تجاریسازی تحقیقات علمی پدیدهای آنی، انتزاعی و مستقل از زمینه زمانی و جغرافیایی نیست، بلکه براساس پژوهش دانشگاهی فرآیندی زمانبر بوده و عوامل مختلفی در زمینههای سیاستی، قانونی، بنگاهی و دانشگاهی سبب پیدایش آن شده است.
وی افزود: تجاریسازی دانش را میتوان در سه سطح حکومتی، بنگاهی و دانشگاهی تقسیم کرد بهطوری که هر بخش شرایط زمینهای ویژهای نیاز دارد؛ به طور مثال ساختار اقتصادی کشور به گونهای است که بر شرایط زمینهای مذکور در هر سه سطح حکومتی، بنگاهی و دانشگاهی تأثیر گذاشته است.
معاون پژوهش و فناوری دانشگاه پیامنور استان اصفهان گفت: ساختار اقتصادی ایران مبتنی بر فروش نفت خام است؛ در چنین ساختاری بخش خصوصی نتوانسته به شکل قدرتمندی رشد کند و نیازمند ایده پردازیهای بیشتری برای رشد است.
واعظیفرد ادامه داد: در بخش دانشگاهی با رشد کم علمی روبهرو بودیم که نتیجهای مطلوب را بهدنبال نداشته و نتایج تحقیقات دانشگاهی به ندرت به محصولات فناورانه تبدیل شده است.
وی گفت: هرچه میزان ارزشگذاری بر پژوهش بیشتر باشد، تأثیرگذاری آن در کشور بیشتر خواهد بود. مسلماً سرمایهگذاری بالاتر روی پژوهشهای کاربردی دانشگاهی منجر به موفقیت بیشتر این تحقیقات در تبدیل به دانش فنی و ایجاد فناوری در کشور خواهد شد.
معاون پژوهش و فناوری دانشگاه پیامنور استان اصفهان اظهار کرد: توانمندسازی حوزه پژوهش از لحاظ حجم سرمایهگذاری مادی و اعتبار معنوی در کشور میتواند به شدت بر فرآیند تبدیل علم به ثروت تأثیرگذار باشد؛ از این رو تنها راه نجات کشور، توسعه پژوهشمحوری در دانشگاهها و سرمایهگذاری برای تبدیل این نوع پژوهشها به ثروت و تجاریسازی آن است که قطعاً با ارتباط مؤثر و تنگاتنگ بین دانشگاهها و صنایع کشور این اتفاق با سرعت بیشتری در کشور رقم خواهد خورد.
نظر شما