به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، گروهی از محققان به منظور بررسی تأثیر دوران قرنطینه بر مهارتهای ارتباطی نوزادان، مطالعه جدیدی انجام دادند. آنها برای نیل بدین هدف، دادههای پزشکی ۱۶۲۹ نوزاد متولد شده بین سالهای ۲۰۰۸ و ۲۰۱۱ را با دادههای ۳۰۹ نوزاد که در دوران قرنطینه به دنیا آمده بودند، مقایسه کردند. محققان ۱۰ پیامد رشدی از جمله مهارتهای ارتباطی مانند بیان یک کلمه معین و معنادار، اشاره به اشیا و تکان دادن دست برای خداحافظی را ارزیابی کردند.
محققان دریافتند که تفاوت در مهارتهای زبانی اندک بود. تقریباً ۷۷ درصد نوزادان در دوران قرنطینه در مقایسه با ۸۹ درصد نوزادان گروه کنترل، یک کلمه معین و معنیدار را بیان کرده بودند. حدود ۸۴ درصد از گروه دوران قرنطینه در مقایسه با ۹۳ درصد از گروه دیگر میتوانستند به اشیا اشاره کنند. حدود ۸۸ درصد از گروه دوران قرنطینه در مقایسه با حدود ۹۵ درصد گروه کنترل میتوانستند خداحافظی کنند.
به گفته محققان، نوزادان احتمالاً در دوران قرنطینه افراد بسیار کمتری را میدیدند و کلمات و صداهای کمتری را میشنیدند. آنها همچنین بیشتر اوقات در خانه خود بودند، بنابراین با کسی خداحافظی نمیکردند. به صورت کلی، نتایج بررسیهای انجام شده نشان میدهد که دوران قرنطینه باعث کاهش مهارتهای ارتباطی نوزادان شده است. با این وجود، نوزادان بر مهارت دیگر تسلط بیشتری داشتند، به طوری که احتمال خزیدن آنها در ۱۲ ماهگی بیشتر از همتایان قبلی خود بود.
نظر شما