به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، همه انسان‌ها به طور ذاتی مایل هستند از تناسب اندام برخوردار باشند، ضمن این‌که سلامت و شادی نیز برای آن‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این‌که در بسیاری از نقاط دنیا مردم اضافه وزن دارند یا از بیماری‌های روانی مختلف رنج می‌برند، تا حد قابل‌توجهی به طراحی شهری مربوط می‌شود. در واقع، در بسیاری از نقاط دنیا طراحی شهری به گونه‌ای انجام شده است که کمترین حس انجام فعالیت‌های جسمی را در میان ساکنان به وجود می‌آورد و همین امر منجر به مشکلات زیادی برای شهرها و ساکنان آن‌ها می‌شود. در ادامه به معرفی بزرگ‌ترین اشتباهات طراحی شهری پرداخته می‌شود که کاهش گرایش مردم به تحرک و انجام فعالیت‌های جسمی را در پی دارد و به مشکلات زیادی برای شهرها و ساکنان آن‌ها منجر می‌شود.
نصب افراطی دروازه‌ها و نرده‌ها در فضاهای عمومی
بیرون رفتن از منزل مهم‌ترین گام در تشویق مردم به انجام فعالیت‌های جسمی به شمار می‌رود که در این رابطه، فضاهای عمومی می‌تواند مهم‌ترین نقش را ایفا کند. در واقع، هر چه قابلیت دسترسی به فضاهای عمومی باکیفیت بیشتر باشد، شهرنشینان بیشتر مایل به حضور در آن‌ها هستند که همین امر منجر به افزایش گرایش این افراد به انجام فعالیت‌های جسمی و تحرک می‌شود.
امروزه مدیران در بسیاری از شهرهای جهان به منظور پیشگیری از وقوع جرم یا سودجویی افراد، فضاهای عمومی را با نرده‌های ممتد و دروازه‌ها محصور می‌کنند که در پی این اتفاق، بسیاری از ساکنان مجبور می‌شوند مسافت‌هایی طولانی را برای دسترسی به فضاهای داخلی مکان‌های عمومی بپیمایند و در نتیجه از حضور در آن‌ها جلوگیری می‌کنند. در چنین شرایطی، نصب نرده‌ها و دروازه‌ها در فضاهای عمومی نه‌تنها کاهش ارتکاب جرم را در پی ندارد، بلکه اثراتی معکوس از خود به جا می‌گذارد به این صورت که از طریق کاهش امکان عبور و مرور مردم به این فضاها، زمینه را برای حضور افراد مجرم در آن‌ها فراهم می‌آورد و از این طریق به افزایش ارتکاب جنایات مختلف منجر می‌شود.
نبود توجه کافی به نیازهای مردم در طراحی شهری
این مردم هستند که به خوبی از نیازهای خود در زمینه فضاهای سبز، غذاهای سالم و امکانات ورزشی و تفریحی خبر دارند و در نتیجه، سهیم‌سازی آن‌ها در طراحی‌های شهری می‌تواند به ایجاد مناطقی با بیشترین قابلیت دسترسی منجر شود و در نهایت، رضایتمندی شهروندان را دست کم از نظر شادی و سلامت در پی داشته باشد. مدیران شهری همواره در تلاش بوده‌اند فضاهایی طراحی کنند که در آن‌ها مردم بیشترین رضایت را داشته باشند، اما بسیاری از آن‌ها در این زمینه بسیار ناموفق عمل کرده‌اند. محققان در توجیه علت ناکامی برنامه‌ریزان شهری در طراحی شهری دوستدار مردم استدلال کرده‌اند که نبود توجه کافی به نیازهای تمام افراد به ایجاد مناطقی منجر شده است که در آن‌ها تنها رضایت برخی از شهرنشینان فراهم آمده است. به عبارت دیگر، برنامه‌ریزان شهرها را با توجه به نیاز فراگیر مردم طراحی می‌کنند و همین امر باعث می‌شود خواسته‌های افرادی با سن، جنسیت، نژاد، فرهنگ و ادیان مختلف نادیده گرفته شود و در نهایت، افسردگی و نبود گرایش کافی به تحرک را در میان مردم به ارمغان بیاورد.
بسیاری از طراحان در گوشه و کنار دنیا کوشیده‌اند از طریق ایجاد وبسایت‌های شهری مردم را به ارائه انتقادات و پیشنهادات خود در مورد طراحی شهری سوق دهند و از این طریق به رفع نیازهای تمام مردم بپردازند.
نادیده گرفتن قدرت ارائه خدمات بیشتر
چنانچه برنامه‌ریزان شهری از تدابیر خود برای ارائه خدمات بیشتر در شهرها بهره بگیرند، آن‌گاه خواهند توانست شهرنشینان را به بیرون رفتن از منازل خود و انجام فعالیت‌های جسمی سوق دهند و از این طریق، شادی و سلامت را برای آن‌ها به ارمغان بیاورند. به عنوان مثال، اقداماتی نظیر اشتراک خودرو، گسترش مسیرهای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری، اختصاص فضاهای امن به پارک دوچرخه‌ها، پیاده‌سازی پروژه‌های کشاورزی شهری با مشارکت مردم و حتی سهیم‌سازی آن‌ها در توسعه‌های شهری می‌تواند نقش مهمی در افزایش پویایی شهرنشینان ایفا کند و شادی و سلامت را به خانواده‌ها ببخشد.
علاوه بر این، تغییر رویکرد طراحی ساختمان‌های مسکونی نیز می‌تواند به همین اندازه اثربخش باشد به این صورت که هر چه فضاهای اشتراکی میان ساکنان یک مجتمع بیشتر باشد، امکان برقراری ارتباط میان آن‌ها با یکدیگر نیز بیشتر می‌شود که این امر به سهم خود می‌تواند آن‌ها را به بیرون رفتن از خانه و انجام فعالیت‌های جسمی سوق دهد.
طراحی فضاهای سبز بر خلاف نیازهای مردم
برنامه‌ریزان شهری زمانی می‌توانند از مردم انتظار داشته باشند از طریق پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری به عبور و مرور در شهر بپردازند که زمینه لازم برای این کار فراهم آمده باشد. شاید به همین دلیل است که اغلب شهرنشینان تنها هنگام حضور در فضاهای سبز و پارک‌ها به پیاده‌روی می‌پردازند زیرا طراحی سایر فضاهای عمومی را برای این کار نامناسب و ناامن می‌دانند. البته طراحی فضاهای سبز نیز استراتژی‌های ویژه‌ای را می‌طلبد که چه بسا در شهرهایی از جهان، با وجود فضاهای سبز بیشمار، گرایش مردم به حضور در آن‌ها بسیار پایین است و این امر به طراحی این فضاها نسبت داده شده است.
معماران شهری در طراحی فضاهای سبز باید بیشترین توجه را به رفع نیازهای مردم معطوف کنند و از ایجاد مکان‌هایی صرفاً برای زیباسازی و کاهش آلودگی هوا جلوگیری کنند. در این فضاها باید زمینه لازم برای انجام فعالیت‌های جسمی، بازی‌های گروهی، پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری افرادی با سن و جنسیت متفاوت فراهم بیاید تا مردم هر چه بیشتر به حضور در آن‌ها گرایش پیدا کنند.
از سوی دیگر، ایجاد فضاهای سبز کوچک با فاصله کم از یکدیگر می‌تواند در جذب شهرنشینان به بیرون رفتن از منازل خود و بازدید از آن‌ها نقش مهمی ایفا می‌کند و در نهایت می‌تواند انجام فعالیت‌های جسمی و در نتیجه حس شادی و سلامت را در آن‌ها افزایش دهد.
ناتوانی در ایجاد مناطق دوستدار مردم
ترویج سبک زندگی سالم در میان شهرنشینان تنها به زمینه‌سازی برای انجام فعالیت‌های جسمی در آن‌ها محدود نمی‌شود، بلکه مناطق شهری باید به گونه‌ای طراحی شود که مردم را به برقراری ارتباط اجتماعی با یکدیگر سوق دهد و از این طریق سلامت روانی را برای آن‌ها به ارمغان بیاورد. ایجاد محیط‌های شهری جذاب با کیفیت بالا می‌تواند به حضور مردم در آن‌ها منجر شود، این افراد را به برقراری ارتباط با یکدیگر سوق دهد و آن‌ها را به انجام فعالیت‌های جسمی و گروهی سوق دهد که این امر به سهم خود می‌تواند در افزایش سلامت روانی و جسمی نقش مهمی ایفا کند و شهرهایی با ساکنان شاد به وجود بیاورد.
نظر شما