زهرا رضایی، در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، با اشاره به مشکلات احتمالی ناشی از وجود سگ‌های ولگرد، اظهار کرد: سگ‌های ولگرد، گونه‌های دیگر حیوانات و سلامت انسان‌ها را به خطر می‌اندازند؛ زیرا آن‌ها در جست‌وجوی غذا زباله‌ها را پراکنده می‌کنند، مدفوع آن‌ها محیط شهر را آلوده می‌سازد، موجب تصادف در جاده می‌شوند و بیماری‌های خطرناکی مانند هاری را منتقل می‌کنند.
وی ادامه داد: برای مقابله با سگ‌های ولگرد از پنج راه‌حل استفاده می‌شود که شامل سرپناه دادن، کشتن گروهی، واکسینه کردن، عقیم کردن و همکاری دولت و نهادهای غیردولتی برای اجرای برنامه‌های کنترل آنان است که هیچ‌کدام از این روش‌ها در کنترل جمعیت سگ‌های ولگرد اثربخش نیست.
مدیر مؤسسه حامی حیوانات تصریح کرد: بسیاری از متخصصان و کارشناسان معتقدند که راه‌حل مؤثر برای کنترل و کم کردن جمعیت سگ‌های ولگرد در کشور ما شیوه CNVR گرفتن، عقیم‌سازی، واکسینه کردن و رهاسازی است که باید در کنار آن، آموزش و همکاری بین نهادهای دولتی و غیردولتی به عنوان مؤثرترین و پایدارترین شیوه در کشورهای درحال‌توسعه وجود داشته باشد.
وی گفت: این شیوه هنوز مؤثرترین راه برای کنترل و کم کردن جمعیت سگ‌های ولگرد است، برای عملی شدن این شیوه در کشور ما شهرداری‌های شهرهای مختلف باید به‌طور منسجم این شیوه را به کار بگیرند؛ چون حیوانات مرز جغرافیایی نمی‌شناسند و اگر این شیوه همه‌جا به کار گرفته نشود سگ‌ها از محل‌ها و شهرهای دیگر به شهری که جمعیت آن‌ها کم شده است می‌آیند و این چرخه ادامه پیدا می‌کند.
نبود قانون حمایت از حیوانات
رضایی افزود: کشتن سگ‌ها شاید به نظر راه‌حل مؤثری باشد اما تجربه نشان داده است که این روش کارآمد، پایدار و انسانی نیست و در طولانی‌مدت جمعیت سگ‌ها را کم نمی‌کند؛ به‌عنوان‌مثال مسموم کردن آن‌ها سلامت انسان و گونه‌های دیگر حیوانات را هم به خطر می‌اندازد و سگ‌ها را زجرکش می‌کند، شلیک کردن به آن‌ها به‌خصوص در خیابان راه‌حل مناسبی نیست؛ چراکه جان شهروندان را به خطر می‌اندازد و در بسیاری موارد حیوان درجا کشته نمی‌شود و بازهم زجرکش می‌شود بااین‌حال هنوز بسیاری از کشورهای جهان همچون رومانی، مکزیک، آذربایجان، میانمار و مصر از کشتن برای کنترل جمعیت سگ‌های ولگرد استفاده می‌شود.
وی اضافه کرد: نبود قانون حمایت از حیوانات نیز مشکل دیگری است؛ چراکه کار آموزش و فرهنگ‌سازی را در بین شهروندان و صاحبان سگ‌ها مشکل می‌کند. صاحبان سگ‌ها باید ملزم شوند که حیوانات خود را عقیم کنند و با جاگذاری تراشه‌های الکترونیکی آن‌ها را ثبت کنند.
مدیر مؤسسه حامی حیوانات تأکید کرد: به مردم باید آموزش داد که به حیوانات ولگرد از روی دلسوزی غذا ندهند؛ این کار نه به نفع حیوانات است، نه انسان‌ها و نه محیط‌زیست، بلکه باعث افزایش جمعیت آن‌ها می‌شود.
وی تصریح کرد: در محیط‌زیست حمایت بیشتر از یک‌گونه باعث انقراض گونه دیگر می‌شود؛ یکی از دلایل اصلی انقراض یوزپلنگ در ایران سگ‌های ولگرد هستند که به‌طور گله‌ای به این حیوان حمله می‌کنند. به‌عنوان‌مثال اگر به گربه‌های ولگرد غذا بدهید، جمعیت آن‌ها بالا می‌رود، پرنده‌ها را بیشتر شکار می‌کنند و این به جمعیت پرنده‌ها صدمه می‌زند.
مشکل غذا دادن به سگ‌های ولگرد و افزایش جمعیت آن‌ها
رضایی ادامه داد: غذا دادن به سگ‌های ولگرد باعث می‌شود آن‌ها قوی‌تر شوند، زادوولد بیشتری کنند و جمعیت‌شان رشد کند. مشکل دیگر این است که برخی شهرداری‌ها واگذاری کنترل جمعیت حیوانات را به پیمانکاران غیرمتخصص می‌دهند که صلاحیت این کار را ندارند؛ همچنین مشکل دیگر تأمین نشدن و تخصیص نیافتن بودجه مناسب برای کنترل جمعیت حیوانات در شهرداری‌هاست که آن‌هم هرسال کمتر می‌شود.
وی با بیان اینکه نبود وجود قوانین داخلی برای مدیریت حیوانات ولگرد و مقابله با رشد روزافزون سگ‌های بدون صاحب به یک معضل جدید در محیط‌های شهری و حتی مناطق بکر طبیعی تبدیل است، افزود: رسانه‌ها روی نحوه مدیریت این حیوانات به‌ویژه سگ‌هایی که تبدیل به یک‌گونه مهاجم در محیط‌های طبیعی شده و مخاطراتی برای امنیت شهروندان دارند، تمرکز کرده‌اند؛ اما به دلیل سکوت قانون، کنترل جمعیت این حیوانات با اشتباهات و چالش‌های جدی مواجه است.
وی تصریح کرد: برخی مسئولان نقاط مختلف کشور به‌هیچ‌وجه به منشأ حضور سگ‌ها در کشور توجه نکرده‌اند و تنها برای حذف فیزیکی سگ‌ها دستورالعمل صادر کرده‌اند؛ درحالی‌که افزایش جمعیت سگ‌های بدون صاحب یک معضل فراگیر و در ابعاد جهانی است.
نظر شما