به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بدیهی است که در شهرهای دوستدار دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی، ایمنی مردم در حین عبور و مرور در سطح بالاتری قرار دارد و شهرنشینان بیشتر به اتخاذ تردد سبز روی می‌آورند. به همین دلیل، نرخ فعالیت‌های جسمی در میان آنان بیشتر است و همین امر به سهم خود می‌تواند در کاهش دیابت و اضافه‌وزن میان آنان نقش مهمی ایفا کند. از سوی دیگر، ترویج پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در یک شهر می‌تواند باعث گسترش تفکر زندگی سالم در میان ساکنان شود و سایر جنبه‌های زندگی آنان را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
در این راستا، طراحی شهری بسیار حائز اهمیت است به این صورت که هرچه ایمنی عابران پیاده و دوچرخه‌سواران در حین رفت و آمد بیشتر باشد، گرایش آن‌ها نیز به تردد سبز و اتخاذ سبک زندگی سالم نیز بیشتر خواهد شد.
اخیراً گروهی از محققان دانشگاه تورنتو، بزرگ‌ترین و بهترین دانشگاه کانادا و یکی از معتبرترین مراکز آموزشی-تحقیقاتی در آمریکای شمالی، نتایج بیش از ۱۷۰ تحقیق را که قبلاً انجام شده بود، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و متوجه شدند که رابطه مستقیمی بین ساکنان مناطقی با بیشترین میزان پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری و نرخ پایین ابتلاء به دیابت و اضافه وزن وجود دارد. در این مطالعات، تعداد ۳۲ هزار و ۷۶۷ نفر مورد بررسی قرار گرفتند و در نهایت، محققان به این نتیجه رسیدند که نرخ دیابت و اضافه وزن در میان بزرگسالان ساکن در شهرهای دوستدار پیاده‌روی حدود ۴۳ درصد است حال آن‌که میزان شیوع این بیماری‌ها در میان بزرگسالان ساکن در سایر مناطق به بیش از ۵۳ درصد می‌رسد.
محققان دانشگاه تورنتو در تجزیه و تحلیل نتایج تحقیق دیگری که بر یک میلیون و ۱۰۰ هزار نفر انجام شده بود به بررسی میزان فشار خون افراد مورد مطالعه پرداختند و متوجه شدند که در میان جوامعی با بیشترین نرخ پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری نسبت به سایر شهرها، میزان فشار خون مردم در سطح پایین‌تری قرار دارد. در واقع، این افراد در یک بازه زمانی هشت ساله مورد مطالعه قرار گرفته بودند که در ابتدای تحقیق، اغلب آن‌ها دارای علائم اولیه فشار خون بالا بودند اما پس از هشت سال و در پی تحولاتی که در زیرساخت‌های شهری و در راستای پیاده‌راه‌سازی انجام شده بود، نرخ فشار خون نیز در میان همان مردم در سطح پایین‌تری قرار گرفته بود.
گزارش‌ها حاکی است که سرویس سلامت همگانی در بریتانیا، همه ساله ۱۰ میلیارد پوند برای درمان افراد مبتلا به دیابت هزینه می‌کند که این مقدار، چیزی حدود یک دهم کل بودجه سالانه آن است. بر اساس تحقیقات انجام شده توسط اعضا این سرویس، بیش از یک چهارم مردم بریتانیا به اضافه‌وزن مبتلا هستند که پیش‌بینی‌های انجام شده در این زمینه حاکی است که تا سال ۲۰۵۰، هزینه درمان اضافه وزن نیز به بیش از ۷. ۹ میلیارد پوند در سال خواهد رسید. بدیهی است که تغییر زیرساخت‌های شهرهای بریتانیا و پیاده‌راه‌سازی بسیاری از معابر آن‌ها می‌تواند به طور چشمگیری نرخ ابتلاء به دیابت و چاقی را در میان مردم کاهش دهد و در به حداقل رساندن هزینه‌های درمان این امراض نیز نقش مهمی ایفا کند.
از سوی دیگر، در شهرهایی با بیشترین نرخ پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری، میزان استفاده از وسایل حمل‌ونقل موتوری، به ویژه خودروهای شخصی، به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد که این امر به سهم خود می‌تواند در به حداقل رساندن ابتلاء به بیماری‌های وابسته به تنفس بسیار سهیم باشد.
امروزه مدیران در بسیاری از شهرهای جهان، به تغییر زیرساخت‌های شهری و پیاده‌راه‌سازی یا احداث مسیرهای دوچرخه‌سواری می‌پردازند تا از این طریق نه تنها مردم را به تردد سبز و در نتیجه بهبود سلامت جسمی و روانی آن‌ها سوق دهند، بلکه به کاهش انتشار گازهای آلاینده از طریق به حداقل رساندن استفاده از وسایل نقلیه موتوری کمک کنند و در نهایت، شهرهایی پایدارتر از قبل به وجود آورند؛ به ویژه طی دوران پاندمی کووید -۱۹ و ترویج رویکرد فاصله اجتماعی در میان مردم، زیرساخت‌های شهری تغییرات زیادی را متحمل شد و پیاده‌راه‌ها و مسیرهای دوچرخه‌سواری فضای خیابان‌ها را از آن خود کرد. در نتیجه گسترش پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری و کاهش تردد خودروهای موتوری، تغییرات چشمگیری در کیفیت آب و هوا به چشم خورد و همین امر، بشر را از مزایای عبور و مرور سبز آگاه کرد و در نهایت باعث شد، مدیران به گسترش دائمی پیاده‌راه‌ها و مسیرهای پیاده‌روی بپردازند به این امید که علاوه بر بهبود سلامت جسمی و روانی میان شهرنشینان، اثرات جزایر گرمایی را در مناطق نیز به حداقل برسانند.
نظر شما