به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، یکی از هیجان‌انگیزترین یافته‌های علم سیاره‌شناسی در سال‌های اخیر، کشف اجرام میان‌ستاره‌ای است که از منظومه شمسی می‌گذرد. تاکنون اخترشناسان کشف تنها دو مورد از این اجرام را از منظومه‌های ستاره‌ای دیگر تأیید کرده‌اند؛ اوموآموا (1I/'Oumuamua) در سال ۲۰۱۷ و دنباله‌دار بوریسف (2I/Borisov) در سال ۲۰۱۹، با این حال تصور می‌شود که تعداد بسیار بیشتری از این اجرام وجود داشته باشد.
اجرام میان‌ستاره‌ای شناخته‌شده
اوموآموا، نخستین جرم میان‌ستاره‌ای شناخته و تأییدشده‌ای است که از منظومه شمسی می‌گذرد؛ جسمی قابل توجه در یک مدار هذلولی و سنگی شبیه به سیارک که از یک منظومه سیاره‌ای دیگر در کهکشان راه شیری آمده و ممکن است تکه‌ای از ماده تاریک باشد که در این صورت پس از عبور، باعث انحرافات قابل اندازه‌گیری در مدارهای عطارد، زمین و ماه خواهد شد.
بوریسف نیز نخستین دنباله‌دار و دومین جرم میان‌ستاره‌ای شناخته‌شده‌ای است که میهمان منظومه شمسی شده و شبیه به هیچ دنباله‌دار دیگری نیست. این دنباله‌دار در سال ۲۰۱۹ و در حین ورود به منظومه شمسی کشف شد و سرعت و مسیر آن نشان داد که دنباله‌داری سرکش از فضای میان‌ستاره‌ای است. تجزیه‌وتحلیل نور پراکنده‌شده از پوشش گاز و غبار اطراف هسته بوریسف با تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا و تماشای قطبش این نور (راهی که در آن امواج نور در فضا موج می‌زند) نشان داد که بکرتر از سایر دنباله‌دارها بوده و سطح آن به ندرت نور و بادهای ستاره‌های دیگر را به خود دیده است. به عبارتی ممکن است قبل از ورود به منظومه شمسی هرگز به هیچ ستاره‌ای نزدیک نشده باشد که این امر، آن را دنباله‌داری بکر از ابر گاز و غباری تشکیل دهنده‌اش تبدیل می‌کند.
دنباله‌دارهایی که هرگز از نزدیکی خورشید عبور نکرده‌اند، بسیار جالب هستند زیرا مواد آن‌ها احتمالاً مشابه زمانی است که منظومه شمسی شکل گرفت. دنباله‌دارهای بکری چون بوریسف نیز به احتمال زیاد منشأ منظومه خود را نشان می‌دهند. دانشمندان دریافته‌اند که گرد و غبار موجود در اطراف بوریسف از سنگریزه‌های فشرده دو میلی‌متری تشکیل شده است درحالی‌که گرد و غبار دنباله‌دارهای منظومه شمسی معمولاً از توده‌های کرکی نامنظم از موادی با عرض‌هایی از حدود دو میکرومتر تا تقریباً یک متر تشکیل شده است.
علاوه بر این، تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که دنباله‌دارهای منظومه شمسی در منطقه وسیعی فراتر از مدار نپتون شکل گرفته‌اند و زمانی که سیارات غول‌پیکری مانند مشتری و زحل به موقعیت فعلی خود مهاجرت کردند، گرانش قوی آن‌ها این دنباله‌دارها را به مکان‌های فعلی‌شان در بیرونی منظومه شمسی پرتاب کرده است؛ حال آن‌که ماهیت فشرده سنگریزه‌های بوریسف نشان می‌دهد که این سنگ‌ریزه‌ها طی برخوردهای کیهانی نزدیک به ستاره اصلی دنباله‌دار شکل گرفته‌اند و این ستاره ماده آن را به تکه‌های متراکم تبدیل کرده است. دنباله‌دار بوریسف سپس توسط سیارات غول‌پیکری که به دور ستاره اصلی آن می‌چرخند به فضای میان‌ستاره‌ای پرتاب شده است.
جیمزوب،؛هیجان شناسایی اجرام میان‌ستاره‌ای در آینده
به لحاظ شناسایی و کشف اجرام بیگانه از دیگر منظومه‌های خورشیدی، آینده بسیار هیجان‌انگیز خواهد بود. حساسیت و قدرت عالی جیمزوب، فرصتی بی‌سابقه برای بررسی ترکیب شیمیایی این اجرام میان‌ستاره‌ای و یافتن دانستنی‌های بیشتر در مورد ماهیت آن‌ها و این‌که از کجا آمده‌اند، چگونه شکل گرفته‌اند و چه چیزی در مورد دیگر منظومه‌های می‌توانند به ساکنان زمین بگویند در اختیار متخصصان قرار خواهد داد. قابلیت‌های طیف‌سنجی جیمزوب در طیف شبه مادون‌قرمز و طیف میانی مادون قرمز برای مطالعه جنبه‌های مختلف اجرام میان‌ستاره‌ای به تیم محققان ناسا کمک خواهد کرد.
دنباله‌دارها در منظومه شمسی بقایای یخی از دوران تشکیل سیارات در اطراف خورشید هستند؛ بنابراین می‌توانند بینش منحصربه‌فردی از شرایط شیمیایی موجود در تاریخ ابتدایی منظومه شمسی ارائه دهند. جیمزوب این توانایی را دارد که برای نخستین‌بار، بینش قدرتمند مشابهی را درباره شیمی شکل‌گیری سیارات در اطراف ستاره‌های دیگر فراهم آورد.
اخترشناسان از فرآیندهای شیمیایی دقیقی که در تشکیل سیارات دخیل هستند، درک کاملی ندارند؛ برای مثال نمی‌دانند که چگونه یک سیاره از مواد شیمیایی ساده به وجود می‌آید و آیا این روند پیدایش در اطراف تمامی دیگر ستاره‌هایی شبیه به خورشید یکسان است یا خیر. چنان‌چه دانشمندان بتوانند با مشاهده یک جرم میان‌ستاره‌ای و مواد تشکیل‌دهنده آن به اثبات شرایط شیمیایی موجود در سایر منظومه‌های سیاره‌ای دست یابند، می‌توانند تصویر بسیار واضح‌تری از میزان واقعی این شیمی در آن منظومه‌ها به دست آورند.
از آنجا که تا پیش از این مشاهده اجرام میان‌ستاره‌ای در طیف‌های مادون قرمز میانی و شبه‌مادون قرمز ممکن نبود، جیمزوب می‌تواند امکان اکتشافات جدید و بسیار عمیق را فراهم می‌آورد. هر چند با وجود تریلیون‌ها جرم میان‌ستاره‌ای که در سراسر کهکشان در حال گردش هستند، هیچ‌کسی نمی‌داند که در آینده چه چیزی کشف خواهد شد! متخصصان بر این باورند که کشفیات جدید شگفت‌انگیز خواهد بود.
تلسکوپ فضایی جیمزوب، برترین رصدخانه علوم فضایی جهان است که می‌تواند اسرار منظومه شمسی را فاش، جهان‌های دوردست در اطراف ستاره‌های دیگر را تماشا کند و ساختارها و خاستگاه‌های مرموز جهان و موقعیت زمین را در آن‌ها مورد بررسی قرار دهد.
نظر شما