به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، از زمان پیدایش تاریخ بشر، همواره امپراتوری‌ها کنترل امور مردم و کشور خود را در دست گرفته و بعضی از آن‌ها حتی به قدرت جهانی نائل شده‌اند. در این میان، امپراتوری‌هایی شکل گرفته که تنها برای مدت زمانی کوتاه سلطنت کرده با این حال، بعضی نیز، قرن‌ها و حتی یک هزاره کنترل خود را بر سرنوشت انسان ادامه داده‌اند. پایان اغلب امپراتوری‌ها با به قدرت رسیدن حاکمان جدید رقم خورده است در حالی که بسیاری از رهبران نیز به علت عدم کفایت و گرفتن تصمیم‌های نادرست، حکومت را به افراد جدید واگذار کرده‌اند. در ادامه به معرفی امپراتوری‌هایی پرداخته می‌شود که طولانی‌ترین مدت زمان حاکمیت را در تاریخ تجربه کرده است.
امپراتوری روم؛ ۲۷ سال قبل از میلاد مسیح تا سال ۱۴۵۳ میلادی
امپراتوری روم، بیشترین دوران حکومت را در طول تاریخ بشر تجربه کرد. آغاز سلطنت حاکمان روم به ۲۷ سال قبل از میلاد مسیح باز می‌گردد که در آن زمان، وقوع جنگ‌های مدنی به فروپاشی جمهوری روم، سلطنتی که از سده ششم پیش از میلاد در رم، پایتخت ایتالیا بنا شد و حدود ۵۰۰ سال دوام یافت، منجر شد. پس از این رویداد، رم که پیش از این حاکمیت اروپای غربی، اروپای شرقی و غرب آفریقا را به عهده داشت به یک امپراتوری مستقل تبدیل شد. در نهایت، امپراتوری روم به اندازه‌ای گسترش یافت که در قرن سوم میلادی، دیوکلسین حاکم آن زمان، قلمرو خود را به دو بخش جدا از هم، یعنی امپراتوری روم غربی و امپراتوری روم شرقی تقسیم کرد. امپراتوری روم غربی در سال ۴۷۶ میلادی، انحلال یافت با این وجود، امپراتوری روم شرقی که به امپراتوری بیزانس نیز شهرت داشت تا قرن پانزدهم میلادی حکومت خود را بر مردم ادامه داد. سال ۱۴۵۳ میلادی، پایان حکومت امپراتوری بیزانس را رقم زد که این رویداد در پی حمله امپراتوری عثمانی به قسطنطنیه، پایتخت امپراتوری روم شرقی که استانبول امروز ترکیه را شکل داده است، اتفاق افتاد.
امپراتوری کوش؛ ۱۰۶۹ قبل از میلاد تا سال ۳۳۰ میلادی
پادشاهای کوش پس از پایان عصر برنز و سقوط امپراتوری نوین مصر در شهری به نام ناپاتا که امروزه در شمال شرقی سودان قرار دارد، شکل گرفت. در قرن هشتم قبل از میلاد، پادشاهان کوش جایگاه فرعون‌های نسل بیست و پنجم مصر را از آن خود کردند با این حال در سال ۶۶۶ قبل از میلاد مسیح، کنترل بر مرزهای این کشور را به مهاجمان امپراتوری آشور واگذار کردند. ناپاتا به عنوان اولین پایتخت امپراتوری کوش در سال ۵۹۰ میلادی به غارت مصری‌ها درآمد و در نتیجه، کوش‌ها مراوه را به عنوان پایتخت بعدی خود برگزیدند. در سال ۳۳۰ میلادی نیز امپراتوری آکسومیت، مراوه را به طور کامل با خاک یکسان کرد و به پادشاهی کوش‌ها برای همیشه پایان داد.
امپراتوری مقدس روم؛ ۸۰۰ سال پیش از میلاد مسیح تا سال ۱۸۰۶ میلادی
امپراتوری مقدس روم در پی تلاش برخی از حاکمان اروپای غربی به منظور تجدید سلطنت امپراتوری روم که بیش از سه قرن از انحلال آن می‌گذشت، شکل گرفت. آغاز امپراتوری مقدس روم با به قدرت رسیدن پاپ لئون سوم به عنوان شارلمان یا کارل بزرگ امپراتوری روم مقارن بود. در آن زمان، امپراتوری مقدس روم حاکمیت بر آلمان، سوئیس، لوکزامبورگ، جمهوری چک، اتریش، اسلوونی، بلژیک، هلند، لیختن‌اشتاین امروزی و بخش‌های اعظمی از لهستان، فرانسه و ایتالیای مدرن را در به عهده داشت. با این وجود، پس از پایان "جنگ ۳۰ ساله" که پیش‌تر در خاک امپراتوری مقدس روم رخ داده بود و در آن ابرقدرت‌های اصلی اروپا برای تثبیت قدرت و تعیین مرزبندی‌های جدید شرکت داشتند، حاکمیت رومی‌ها تضعیف شد و در نهایت، ناپلئون بناپارت، نخستین امپراتور فرانسه در فاصله سال‌های بین ۱۸۰۴ تا ۱۸۱۵ میلادی در سال ۱۸۰۶ آخرین امپراتور روم مقدس یعنی فرانسوای دوم را مجبور به کناره‌گیری از حکومت کرد.
جمهوری ونیز؛ از سال ۷۹۷ تا ۱۷۹۷ میلادی
جمهوری ونیز که به جمهوری آسمانی ونیز نیز شهرت داشت، حدود هزار سال حاکمیت خود را بر قلمرو ایتالیا ادامه داد. حاکمان ونیزی علاوه بر کنترل مرزهای داخلی ایتالیا، قلمرو کرواسی و آلبانی امروز را نیز در دست داشتند. نیروی دریایی جمهوری ونیز، قدرت اصلی این پادشاهی به شمار می‌رفت که امکان گسترش حکومت در مرزهای اطراف را به وجود آورده بود. ناپلئون بناپارت در سال ۱۷۹۷ با به تصرف درآوردن ونیز برای همیشه به حکومت جمهوری ونیز پایان داد.
نظر شما